Szanowni Państwo,

jakich znaków użyć, podając etymologię terminu w definicji? Najpierw pismem oryginalnym, potem w transliteracji, czy odwrotnie? Przykłady:

1. Tkankowce, Eumetazoa (stgr. εὖ = eû ‛dobrze’, μετά = metá ‛po’, ζῷον = zôion ‛zwierzę’) – podkrólestwo zwierząt...

2. … (stgr. εὖ «eû» ‛dobrze’, μετά «metá» ‛po’, ζῷον «zôion» ‛zwierzę’) – ….

3. … (stgr. eû «εὖ» ‛dobrze’, metá «μετά» ‛po’, zôion «ζῷον» ‛zwierzę’) – ...

Marek Piersa

Dzień dobry, nie mogę znaleźć odpowiedzi na pytanie,o łączność słów „że” i „byś" w zdaniu: "no już dobra, dobra, nie sądziłem, że byś wiedział" – w zdaniu tym osoba wypowiadająca poddaje pod wątpliwość fakt, że odbiorca coś wiedział. Czy odpowiednie jest tutaj skorzystanie z pozycji "że by" (w słowniku ortograficznym opisującą tryb przypuszczający), a może "żeby" (spójnik wprowadzający zdanie podrzędne oznaczające niespełniony warunek tego, o czym mowa w zdaniu nadrzędnym)? Wyżej wymienione zdanie można analogicznie zapisać jako: "no już dobra, dobra, nie sądziłem, że ty byś to wiedział"

Szanowni Państwo,
w procesie apelatywizacji dokonuje się zmiana pisowni (wielka litera na małą) oraz adaptacja do polskiej pisowni i fonetyki (w przypadku propriów o proweniencji obcej). Żadne ze znanych mi źródeł nie wspomina zaś o zmianie sposobu akcentowania. Wydaje mi się, że nazwisko Kałasznikow zaakcentujemy proparoksytonicznie, a w nazwie karabinu kałasznikow akcent położymy na drugiej sylabie od końca. Czy mam rację? Czy można zatem sformułować ogólną regułę?
Z wyrazami szacunku
D.

Czy w języku polskim występowały kiedyś rodzajniki? Czy można mówić o tym, że mamy namiastkę rodzajników (określonych: ten/ta/to oraz nieokreślonych: jeden/jedna/jedno)?

Interesuje mnie, skąd się wzięła zamiana dawnej końcówki -emi w odmianie przymiotników, np. ciekawemi, innemi, na dzisiejszą końcówkę -ymi, np. ciekawymi, innymi, i jak się nazywa taki zabieg?

„Echo, odbite od ścian budynków, dobiegło do uszu Iwo”. Czy tutaj dobrze postawiłam przecinki?

Chciałabym zapytać, czemu ONZ stosuje pojęcia dziedzictwo kulturalne oraz dobro kulturalne, podczas gdy powszechnie używa się pojęcia dziedzictwo kulturowe, dobro kulturowe/kultury. Czy oba są poprawne?

Dzień dobry. Czy wyrażenie „po polsku” lub „po angielsku” jest rusycyzmem?

Proszę o wyjaśnienie i zastosowanie w dialogu następujących powiedzeń: „Wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma’’ i „Miłe złego początki’’. Czy istnieje wydawnictwo wyjaśniające ww. powiedzenia (i inne), a nie tylko stwierdzające ich istnienie? Dziękuję za pomoc.
Marcin Błoszyk

Czy renoma może być dobra albo zła, a więc jest synonimem reputacji, czy też renoma to inaczej dobra reputacja?