1. Nic tak ich nie łączyło jak wspólne zainteresowania.
2. Polacy na niczym innym tak perfekcyjnie się nie znają jak na wyszukanych technikach medycyny Wschodu.
3. Człowiek chory jest takim samym członkiem społeczeństwa jak zdrowy.
4. Jej uroda nie jest niczym więcej jak efektem używania kosmetyków.
5. Osobiście użyłbym przecinka w zdaniu takim jak przytoczone.
6. Dlaczego nie mówić o tak przejmującym wydarzeniu jak ta katastrofa?

Powiedział, że się nie zgadza(,) i wyszedł.
Utrzymywał, że miał rację(,) i powiedział, że nie wyjdzie.
Zapytałem, czy to prawda(,) i odszedłem.

Od długiego czasu nurtuje mnie używanie „na”, „w”, „we” w nazwach państw i miast. W większości używamy „w” lub „we” — w Polsce, w Holandii w Szwecji...., lub we Włoszech, we Francji (tu rozumiem, że początek nazwy ma 2 spółgłoski, z czego pierwsza jest „w” lub podobna w wymowie „f”).

Czasem słyszymy, i to chyba nie jest poprawne, na Chorwacji, ale już na Islandii chyba jest OK (no bo to wyspa), tak jak np. na Sycylii.

Jest też jedna anomalia językowa, odkąd pamiętam mówimy na Węgrzech i tu zupełnie nie wiem dlaczego. Czy mogłabym prosić o wyjaśnienie różnic.

Pozdrawiam

Dominika