Witam serdecznie. Moje pytanie dotyczy określenia w try miga. Chciałabym się dowiedzieć, jakie jest źródło pochodzenia tego zwrotu, skąd się wywodzi, jaka jest jego historia. Z góry dziękuję za odpowiedź.
Pozdrawiam.

1. Czy poprawna jest konstrukcja w tym miejscu w sensie 'tutaj, w tej chwili', np. „W tym miejscu chcę powiedzieć, że…”?
2. Kiedy używamy formy w miejscu? NSPP podaje, że forma ta zastępuje nazwę miejscowości w pismach przesyłanych w obrębie jednej miejscowości, a ISJP – że używamy tej formy po nazwie adresata, jeśli znajduje się on w tej samej instytucji, z której pismo wysyłamy.

Szanowny Panie Profesorze,
proszę o rozwiązanie moich wątpliwości dotyczących często używanego ostatnio zwrotu w tym temacie (zamiast na ten temat). Dla mnie zwrot ten jest dość rażący, ale czy rzeczywiście jest niepoprawny? Przykład użycia: „Przełomowym artykułem w tym temacie był Test Infected: Programmers Love Writing Tests Kenta Becka i Ericha Gammy — stanowiący znakomite wprowadzenie do zagadnienia i wciąż aktualny” albo „Spotkamy się dzisiaj w tym temacie”.

Mam problem z wymową słowa przełączać, gdyż mówię przełanczać. Czy ta forma jest poprawna, czy rażąco zła?

Szanowni Państwo,

zastanawia mnie kwestia właściwego doboru spójników i zaimków w zdaniach, w których te wydają się funkcjonować wariantywnie. Chodzi mi na przykład o spójniki jak – gdy oraz którego – jakiego. Czy można posługiwać się nimi wymiennie, wedle uznania, czy może jednak zawierają jakieś subtelne różnice?

Moje pytanie raczej nie dotyczy języka polskiego, ale mam nadzieję, że można kwestię przeze mnie poruszoną rozważyć. Otóż, zajmując się historią najnowszą, często napotykam na obce nazwiska, nie wiedząc, jak je wymówić. Zupełną trudność sprawiają mi nazwiska osób pochodzących z terenów pogranicza językowego. Jak zatem wymówić nazwisko obecnego premiera Luksemburga Jeana-Claude'a Junckera. Imię jest wybitnie francuskie, lecz nazwisko sprawia wrażenie bardziej niemieckiego, zatem [junker] czy [żinker]. Podobnie nazwisko Alzatczyka i francuskiego ministra spraw zagranicznych Roberta Schumana (tu jednak zapewne wystarczająco utarła się wymowa [szuman], a [szima] brzmiałoby chyba dość dziwacznie). Również nazwisko obecnego premiera Belgii sprawia pewne trudności: Guy Verhofstadt. Zapewne [gi ferhofsztat], ale czy na pewno?

Czy słowo wypłynięty (= taki, który wypłynął) mieści się w jakiejś, choćby nie tej literackiej normie językowej?

Zastanawiam się, czy związek frazeologiczny wpuścić kogoś w maliny może pochodzić z Balladyny Słowackiego. A jeśli nie, to jaka może być jego etymologia? I skąd, Państwa zdaniem, pochodzi zwrot wyprowadzić kogoś w pole?
Dziękuję!

Szanowni Państwo,
proszę o ocenę poprawności sformułowań:
– wyrazy akcentowane na trzeciej sylabie od końca,
– wyrazy akcentowane na trzecią sylabę od końca.
Dziękuję i pozdrawiam

Wysoko (jak?) na dwóch chłopa.

Uważam, że mogę tego sformułowania użyć jako przysłówka.

W odpowiedzi na pytanie: jak wysoko coś zostało wyrzucone.

Proszę o wyprowadzenie mnie z błędu, jeśli się mylę.