Chciałem zapytać o zapis odmiany nazwiska francuskiego matematyka Jacques'a Salomona Hadamard'a. Czy ze względu na wymowę [adamar] powinien się tam znaleźć apostrof – tak jak napisałem?

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Chciałbym się dowiedzieć, jak to jest z odmianą imion i nazwisk francuskich. Niestety, nie znalazłem dostatecznej odpowiedzi na moje pytanie. Jeśli np. mamy imię i nazwisko Didier Deschamps, to możemy je odmienić Dididera Deschampsa, czy może być też Didiera Deschamps? Podobna sytuacja z godnością Mathieu Valbuena. Czy poprawnie jest Mathieua Valbueny, czy Mathieu Valbueny?

Dzień dobry!
Pragnę Państwa prosić o pomoc w rozwiązaniu kwestii dotyczącej odmiany nazwisk francuskich zakończonych na dwie spółgłoski, przy czym ostatnia z nich jest niewymawiana. W szczególności chodzi mi o nazwiska typu: Denonvilliers, Flourens. Czy odmieniać je jak Mitterand, tzn. bez apostrofu: Denonvilliersa, Flourensa, Mitteranda? Czy też jak Descartes, tzn. Denonvilliers’a, Flourens’a, Descartes’a? Dziękuję za pomoc.
Z poważaniem,
Lucyna Lipowska

Uprzejmie proszę o odpowiedź, czy odmiana i pisownia następujących imion oraz nazwisk francuskich są poprawne?
1) André Gsponer – André'a Gsponera
2) Jean-Pierre Hunri – Jeana-Pierra Hurniego
Z góry dziękuję za odpowiedź.
Z poważaniem,
Jerzy Kubowski

Szanowna Poradnio!
Mam problem z odmianą nazwisk francuskich zakończonych na -y po gn. Tzn. np. Coligny, wym. [kolini]. Nie można zastosować tu analogii do Debussy, bo miękkość jest zachowana w całym paradygmacie odmiany. Jedyny mój pomysł to D. Colligniemu itd. – mam rację?
Serdecznie dziękuję za pomoc – Iwona Dolewska

Witam, Czy napiszemy Jean Paul Sartre’a, czy Jeana Paula S.; Alberta-Marie de Monleon czy Monleona?
Dziękuję.

Dlaczego nazwisko Chamfort odmienia się inaczej niż Barthes? W przypadkach zależnych pierwsze nazwisko „odzyskuje” niemą końcówkę, czyli piszemy: Chamfortowi (wym. [chamfortowi]), natomiast w przypadku drugiego nazwiska: Barthes’owi (wym. [bartowi]). Skąd ta różnica, skoro w mianowniku oba nazwiska kończą się niewymawianą spółgłoską? Czy nie należałoby pisać: Barthesowi (wym. [bartesowi])?

Moje pytanie raczej nie dotyczy języka polskiego, ale mam nadzieję, że można kwestię przeze mnie poruszoną rozważyć. Otóż, zajmując się historią najnowszą, często napotykam na obce nazwiska, nie wiedząc, jak je wymówić. Zupełną trudność sprawiają mi nazwiska osób pochodzących z terenów pogranicza językowego. Jak zatem wymówić nazwisko obecnego premiera Luksemburga Jeana-Claude'a Junckera. Imię jest wybitnie francuskie, lecz nazwisko sprawia wrażenie bardziej niemieckiego, zatem [junker] czy [żinker]. Podobnie nazwisko Alzatczyka i francuskiego ministra spraw zagranicznych Roberta Schumana (tu jednak zapewne wystarczająco utarła się wymowa [szuman], a [szima] brzmiałoby chyba dość dziwacznie). Również nazwisko obecnego premiera Belgii sprawia pewne trudności: Guy Verhofstadt. Zapewne [gi ferhofsztat], ale czy na pewno?

Niedawno w poradni PWN napisano, że wyraz Auchan należy wymawiać z nosowym o w wygłosie. Czy jednak nie powinno to być nosowe a – zwłaszcza jeżeli ma to być zapis fonetyczny słowa Champs?

Mamy polonizację, germanizację, a jak brzmi to względem Francji?
Frankonizacja, romanizacja czy sfrancuszczenie?

Pozdrawiam
Jarek