Dzień dobry.
Mam pytanie z zakresu grzeczności językowej. Powszechnie wiadomo, że zwracanie się po nazwisku nie jest eleganckie, np. Panie Kowalski. Sugeruje się raczej zwracanie poprzez Szanowny Panie. A co w razie połączenia obu tych konstrukcji, tzn. Szanowny Panie Kowalski? W ten sposób zwrócono się do mnie w korespondencji mailowej, ale forma ta nie wydała mi się ani grzeczna, ani zbytnio udana. Czy mają Państwo podobne odczucia?

Dzień dobry.
Zauważyłem dość dawno temu, że niektórzy ludzie – zwłaszcza młode dziewczęta – chcąc nadać swojej wypowiedzi (tak zgaduję) dodatkowego ładunku grzeczności, szacunku, czy nawet „zalotności”, „ubezdźwięczniają” głoski dź, ś, ć w takich zwrotach, jak np. dziękuję, cześć itp., tak że brzmią one bardziej jak „dzenkuję”, „czesc” z lekko tylko zmiękczonymi ww. głoskami.
Czy językoznawcy również zaobserwowali takie zjawisko?

Z poważaniem,
Adam Woroniak

Jaki jest sposób używania formy Twój? Tzn. chodzi mi o to, kiedy piszemy wielką literą, a kiedy małą. To samo odnośnie Ciebie itp.

Szanowni Państwo,

byłbym ogromnie zobowiązany za Państwa komentarz do wszechogarniającej maniery pisania wielką literą wszelkich form zaimków w drugiej osobie. Uczono mnie lata temu, że formę taką stosuje się wyłącznie w korespondencji, teraz obserwuję ją wszędzie, nawet w przekazach reklamowych („to telefon dla Ciebie”, „mamy dla Was wspaniałą ofertę” etc). Co więcej, przypadłość ta zaczyna atakować także inne zaimki - widziałem niedawno tekst z frazą „no bo jak nie My, to kto?”. Co Państwo na to?

Z serdecznymi pozdrowieniami

eswu

Spotkałem się kiedyś z opinią, że kiedy adresuje się list, należy imię i nazwisko (a być może również wszystkie elementy adresu?) pisać z rozróżnieniem wielkości liter, natomiast pisanie wersalikami jest niegrzeczne. Czy rzeczywiście istnieje coś takiego?

Dzień dobry.

Proszę o rozwianie wątpliwości albowiem drążę kwestię Witam jako słowa rozpoczynającego treść korespondencji mailowej. Zagłębiając się w temat, próbuję zrozumieć, dlaczego jest ono niewłaściwe. Najczęściej padającym argumentem jest to, iż to gospodarz wita, i tu mam problem. Skąd się to wzięło? Nigdzie nie jest to wyjaśnione. Jaka jest etymologia wyrazu i jego dosłowne znaczenie? Dlaczego to nie przybywający wita gospodarza? Czy jest to tylko niestosowne czy niepoprawne językowo?

Czy błędem językowym jest użycie słowa Wam z dużej litery w zdaniu (opis męskiego stroju krakowskiego):
Chciałbym przedstawić Wam tradycyjny, krakowski strój męski.

Od dłuższego czasu obserwuję tendencję do używania wielkich liter w zaimkach osobowych: Ja, Mnie, Oni, a także formach: Nasz, Ich etc. Nie tylko na forach internetowych, ale również w opisach zasad funkcjonowania np. sklepu („Zapraszamy do Naszej oferty”). Zapytane o to osoby twierdzą, że to z szacunku… Nie ukrywam, że drażni mnie to i jestem ciekawa, skąd się to wzięło. Czy istnieje prawdopodobieństwo, że za jakiś czas ten ewenement stanie się normą językową?

Szanowni Państwo,

chciałabym zapytać, czy zapisane poniżej wypowiedzenia są zdaniami pytającymi:

Może pojedziemy dzisiaj na zakupy?

Może przewidziano znaleźne?

Wszystko dobrze?

Znasz tę dziewczynkę?

Zastanawiam się, czy może jednak powyższe wypowiedzenia są zdaniami oznajmującymi w formie pytającej.

Z góry dziękuję za odpowiedź

Gabriela

Szanowna Poradnio, 
podczas uroczystości pogrzebowych słyszy się niekiedy formułę zmarły żegna rodzinę, przyjaciół (…). Czy z punktu widzenia grzeczności językowej są to słowa odpowiednie?
Według mnie sensowniej byłoby powiedzieć, że to rodzina i przyjaciele żegnają zmarłego – wyjąwszy okoliczność, w której osoba nieżyjąca zostawiła po sobie list pożegnalny.