Poprawnie będzie: Kobieta jawi się piękna czy jawi się jako piękna?

Z poważaniem
Czytelniczka z Warszawy

Szanowna Poradnio!

Proszę o podanie poprawnej pisowni wyrażenia mąż(?)nie(?)mąż, dama(?)nie(?)dama. Dane z różnych poradni i blogów językowych są rozbieżne. Czy na ortografię ma wpływ znaczenie? Mam na myśli, że może chodzić o niepewność, czy to jest mąż, czy nie, ale może też chodzić o cechę (na wzór biało-czerwona), że np. osoba wygląda jak dama, ale zachowuje się jak (np.) kuchta; że ubiera się po męsku (mąż), ale zachowuje jak kobieta.

Dzień dobry,

mam pytanie o odmianę rzeczownika przyjaciel w liczbie mnogiej. Czy nie można byłoby jako formę wariantywną dopuścić odmianę: przyjacieli, przyjacielom, przyjacielami, przyjacielach? Obecne formy, które uważa się za jedynie poprawne, są nieregularne i — moim zdaniem — pretensjonalne. Czy nie wystarczy dobra wola jezykoznawców, żeby uznać tę drugą odmianę za równie poprawną i tym samym ułatwić życie użytkownikom polszczyzny?

Mam wątpliwość co do porady: https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/O-pisowni-czastki-niby;18198.html. Czy w drugim przykładzie niby nie jest partykułą, a nie przedrostkiem: „(…), który niby [jako] turysta, niby [jako] badacz historyk (…)”? W pierwszym przykładzie także wydaje mi się, że chodzi o nieco inną funkcję niby. Coś jak: „nieco polska, nieco niemiecka”, „ni to polska, ni to niemiecka”, „niby to polska, niby to…”. Czy zatem w obu przypadkach pisownia rozdzielna nie byłaby odpowiednia?

Jeżeli mężczyzna oraz kobieta noszą nazwisko Łysy, czy wówczas uznajemy to nazwisko za nieodmienne? Czy może w przypadku mężczyzny należy takie nazwisko deklinować, a w przypadku kobiety nie?
Jak postąpić w drugą stronę, kiedy nazwisko ma formę żeńską, np. kobieta i mężczyzna noszą nazwisko Łęcka?

Z wyrazami szacunku
Bożena K.

Które ze zdań jest poprawne?
1. Czynności muzyka nie można określić jako wykonywane poprawnie.
2. Czynności muzyka nie można określić jako wykonywanych poprawnie.

Szanowni Państwo,

czy "oddanie jako", w znaczeniu 'potraktowanie", łączy się z biernikiem czy dopełniaczem?

A zatem: Oddanie słowa "spiritus" jako "duch" ( czy "ducha")?

Będę wdzięczna za rozwianie wątpliwości.

A. M.

Szanowni Państwo,
nie jestem pewien, czy jest to właściwe pytanie do językoznawców, ale spróbuję: Skąd właściwie wzięło się symboliczne traktowanie serca ludzkiego jako ośrodka uczuć? Czy jest w ogóle możliwe wskazanie jakichkolwiek źródeł takiego ujęcia? (Pismo Święte?).
Do namysłu nad tym pytaniem skłonił mnie film „Bogowie”, w którym pewna kobieta obawiała się, czy aby po transplantacji serca u męża jego uczucia wobec niej nie ulegną zmianie.
Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Szanowni Państwo,

czas pandemii, jak się okazuje, utrudnia nie tylko codzienne funkcjonowanie, ale także pisanie.

Moje pytanie dotyczy odmiany nazwy choroby. Skoro COVID jest skrótowcem, to chciałabym zapytać, czy prawidłowym i wzorcowym miejscownikiem będzie: COVID-dzie, COVID-zie czy może Covidzie?

Z wyrazami szacunku

Zagubiona czytelniczka

Moje pytanie dotyczy sposobu odmiany oraz zapisu wyrazów, imion i nazwisk zakończonych na -i, które też często odpowiadają u nas dźwiękowi [j]. Jak zatem należy odmieniać i zapisywać takie zestawienia jak np. sensei Hiroshi Shirai? Wiem, że podobne pytania się już pojawiały, jednak nie wyjaśniły dokładnie tego problemu.