Szanowni Państwo,
zajmuję się redagowaniem polskich tekstów reklamowych o tematyce motoryzacyjnej. W zachodnich materiałach i często na samochodach w formie znaczka nazwy silników zapisuje się, np.: 1.8 TDI lub 2.0 VVT-i – gdzie separatorem jest kropka. Na polskim rynku od lat stosuję jednak pisownię z przecinkiem, czyli: 1,8 TDI lub 2,0 VVT-i, używam też sformułowań typu: silnik o pojemności 1,6 litra. Ostatnio jednak klient życzy sobie zapisu z kropką. Czy taka forma jest dopuszczalna?

Szanowni Państwo!
W języku serbskim jery w pozycji mocnej zwokalizowały się do a, które w przypadkach zależnych, identycznie jak nasze e ruchome, zanika: Sremac, Sremca itd. Jak traktować to a pochodzenia półsamogłoskowego w polskiej odmianie serbskich nazwisk? Czy zachowywać jego oryginalną ruchomość i odmieniać: Sremac, Sremca, Sremcowi itd., czy traktować je tak samo jak polskie a nieruchome i odmieniać: Sremac, Sremaca, Sremacowi itd.?
Z szacunkiem
B.S.

Bardzo proszę o poradę w kwestii pisowni wyrazu. Jak należy pisać: seksting czy sexting?

Czy popełnia się błąd, mówiąc o kobiecie sędzi sędzina??

Czy w następujących zdaniach potrzebne są przecinki: „Zachował się jak należy”, „Całkiem prosto jak widać”.
Dlaczego?

Jak należy poprawnie pisać: sic, sic!, [sic!], czy (sic!)? kiedy uzasadnione jest użycie tego terminu?
— lumay

Jak powinno się pisać: sieć neuronowa czy sieć neuronalna? W użyciu widzę obie formy, ale wydaje mi się, że bardziej "po polsku" jest "neuronowa". "Neuronalna" wygląda mi na coś w rodzaju niechlujnego tłumaczenia angielskiego "neuronal". A może obie formy są poprawne?

Jaka jest etymologia słowa ciuch? Czy to prawda (jak chce Wikipedia), że to jidyszyzm?

Coraz częściej spotykam w nowo zredagowanych publikacjach konstrukcje typu (podaję przykłady z jednego źródła):

„W stajni rozbrzmiewały tylko stukanie kopyt i szum wody z węża”;

„Na plastyce narysowała pędzącego konia z rozwianymi ogonem i grzywą”.

Takie konstrukcje uważam za rażące hiperpoprawnością, brzydkie i niefunkcjonalne (wyobraźmy sobie, że ktoś cytuje któreś ze zdań, opuszczając fragment wyliczenia). Czy rzeczywiście liczba mnoga czasownika w orzeczeniu jest tu konieczna?

Kilka lat temu promotor mojej pracy magisterskiej zostawił dla mnie na portierni kopertę ze skrótem t.o.v. (albo t.o.r.). Do dziś się zastanawiam, co miał znaczyć ten skrót. Nie sądzę, żeby to było holenderskie ten opzichte van. Jeśli Państwo spotkali się z tym skrótem, proszę o jego rozwinięcie.