Szanowna Poradnio Językowa, czy mogę prosić o wyjaśnienie, skąd wzięło się nowe (przynajmniej dla mnie) znaczenie słowa „mieć”, oznaczającego fakt, który podobno zaistniał? Przykład: „Córka miała uciec z domu po kłótni z rodzicami ” – tu oznacza najbardziej prawdopodobny przebieg zdarzeń. Nigdy nie słyszałem, aby ktoś w ten sposób wyrażał się w mowie potocznej, takiego znaczenia słowa „mieć” nie ma w słowniku, ani nigdy nie uczono go w szkołach, ale ta forma jest nagminnie używana w mediach.

Dzień dobry.
Moje pytanie dotyczy zasadności odmieniania słowa dafnia w dopełniaczu l.mn. jako dafni, czyli bez podwójnego i na końcu (wbrew zasadzie, że rzeczowniki rodzaju żeńskiego zakończone na -ia tworzą D. l. mn. na -ii, o ile mają pochodzenie obce). Tak na przykład odmieniamy podobnie brzmiące terminy biologiczne: huernii, urolagnii, beckmannii itp. Zaś dafnia w istocie pochodzi z n.-łac.
Dziękuję.

Witam,
spróbuję dotknąć tematu zaproszeń ślubnych, częstego powodu kłótni, jeszcze przedmałżeńskich :) a mianowicie, czy jeśli (dodajmy jeszcze, że przykładowo, ja jestem Andrzej Nowak, a moja przyszła małżonka niech będzie Anna Kowalska) piszę zaproszenie w naszym imieniu, to czy mogę skonstruować je tak:

Anna Kowalska i Andrzej Nowak
wspólnie z rodzicami pragniemy serdecznie zaprosić
Sz. P. Józefa Kowalskiego
na uroczystość zaślubin która odbędzie się (…)

Dziękuję bardzo za pomoc

Jaki jest rodowód środowiskowego wyrazu haja (chaja?) oznaczającego kłótnię lub bójkę i jak należy go zapisywać? Słowa tego nie ma w Słowniku ortograficznym (jest tylko haj w wyrażeniu być na haju, to jednak co innego). Znalazłem go w Słowniku gwary uczniowskiej (K. Czarnecka, H. Zgółkowa), ale tam wiele słów przytaczanych jest w pisowni niepoprawnej. Dziękuję z góry za odpowiedź!

Pytanie jest z pozoru błahe, jednakowoż stało się już tematem wielu kłótni. Przyjmując, że urządzenie kuchenne o nazwie toster „produkuje” tosta, to w takim razie co jest tworem tzw. opiekacza? Wiele osób skłania się do używania również słowa tost czy zapiekanka, co w mojej opinii wydaje się stwierdzeniem błędnym, źle opisującym rzeczywistość. Czy zatem zasadny byłby tutaj nowy twór językowy, dla przykładu opiekanka?

Jak można odmieniać nazwisko Curie (Idę do państwa ……)?
Byłabym też wdzięczna za wyjaśnienie etymologii słowa skandal.
Łączę wyrazy szacunku
D.

W poradzie zaimek a spójnik piszą Państwo, że dopóki jest zaimkiem. Jednak w WSPP (2012) jest to spójnik. W takim razie jak należy pisać z nim cząstkę -by, razem czy osobno?
A może jest to i spójnik, i zaimek? W takim razie czy można prosić o przykłady obu tych funkcji tego wyrazu?

Szanowni Państwo!
Ogórki kiszone czy kwaszone? Które określenie jest poprawne? Pozornie i na pierwszy rzut oka oba wydają się dobre, ale przecież ogórki się kisi, a nie kwasi czy zakwasza, nieprawdaż?
Anna D.

„Niesnaski” - jaką powinny mieć formę w dopełniaczu, słowniki, które znalazłem podają „(kogo? czego?) niesnasek”, ale można znaleźć dawne zapisy w postaci „(kogo? czego?) niesnasków"?

Na przykład wiersz Juliusza Słowackiego „Pośród niesnasków — Pan Bóg uderza...” oraz dostępna w domenie publicznej książka „Słowo dziejów polskich, Tom 3” W. Koronowicza z roku 1860, gdzie jest takie zdanie: „Chciał on na nim zaradzić zewnętrznej potrzebie i spróbować raz jeszcze ukojenia wewnętrznych niesnasków”.

Czy może jest to forma archaiczna? Czy jest dopuszczalna współcześnie w mowie i piśmie?

Dzień dobry,
„Bez kłótni się nie obejdzie/obędzie…”, „Nie potrafił się obejść/obyć bez kieliszka na wieczór…”. Czy te czasowniki są synonimami, czy użycie któregoś jest może błędem?
Z góry dziękuję za pomoc!
ŁB