Dzień dobry,
czy poprawne by było zdanie w stronie biernej: „18 lat zostało skończonych przeze mnie” odpowiadające zdaniu w stronie czynnej „Skończyłem 18 lat”? Czasownik skończyć jest przechodni, co widać chociażby w zdaniu „Gra została skończona”, i tworzy stronę bierną. Dlaczego pierwsze ze zdań jednak wydaje się niepoprawne?

Jak należy zapisywać wyrazy przeciwstawne (typu: miłość-nienawiść, prawda-fałsz). Podobno najlepiej z półpauzą bez odstępów, ale znana chińska koncepcja yin-yang (koncepcja paradoksu) jest zapisywana z dywizem.

Pozdrawiam

Myślnik, pauza, półpauza, minus (znak odejmowania). Który jest który, oraz który gdzie, jak i dlaczego.

Pierwszych pięćdziesiąt czy pierwsze pięćdziesiąt?
Następnych dziesięć czy następne dziesięć? Itp.
Pozdrawiam.
Elżbieta Żurek (Lublin)

Czy w zdaniach:
Po sprowadzeniu Czecha, odszedł do Romy
Jego taniec odtańczony na koniec, przeszedł do historii
Przeszedł do historii, jako pierwszy zawodnik, który…
Paradoksalnie największy mecz w karierze zawodnika, był jednocześnie początkiem jej końca
– potrzebne są przecinki? Trwa dyskusja. Ja uważam, że są zbędne; ewentualnie można by niektóre zwroty wydzielać jako wtrącenia/dopowiedzenia. Ale podobno jest nowa tendencja – usłyszałam.
Z szacunkiem Grażyna K.

Moje pytanie dotyczy odmienności nazw zagranicznych miast, które przypominają rzeczowniki rodzaju męskiego w języku polskim, np. Gijón, Santander, Alkmaar. Wprawdzie słowniki określają je czasem jako nieodmienne, ale coraz częściej spotykam się z formami typu „mecz w Gijonie”, „drużyna z Santanderu”, „piłkarze z Alkmaaru”. Czy są one poprawne?

Szanowna redakcjo,

czy powinniśmy odmieniać nazwy klubów Cádiz czy Leganés, gdy pomijamy ich przedrostki FC czy CD (Futbol Club, Club Deportivo). „Cádizem” nie brzmi dla mnie za dobrze, ale moi koledzy uważają, że jest to poprawne i należy naciskać na odmianę. Czy mógłbym poprosić o jakieś wytyczne w tej sprawie?

Pozdrawiam

Zetknąłem się kiedyś z opinią, że pauzy ( — ) używa się jako kresek dialogowych, a półpauzy (–) do pozostałych fragmentów, gdzie niezbędny jest myślnik. Stosuję tę zasadę konsekwentnie, gdyż w mojej opinii dialogi zyskują na czytelności (wypowiedzi bohatera nie mieszają się z wtrącenia narratora), ale nie wiem, na ile jest to przyjęta zasada w język polskim. W powieściach bardzo rzadko widzę ten zabieg. Poniżej daję przykład (wymyślony naprędce, aby zobrazować zasadę).

Judyta chwilę się zastanowiła.
— Czy naprawdę uważasz, że ktokolwiek zauważa różnicę między półpauzą a pełną pauzą w tekście? — zapytała Adama. — Moim zdaniem dajesz tylko dodatkową robotę DTP, a czytelnik po kontekście odróżni wypowiedzi narratora od wypowiedzi bohatera – jak my teraz”.

Czy sformułowanie Kamil Stoch ponownie zwycięski lub Łomaczenko ponownie zwycięski jest poprawne?

Dziękuję

Szanowni Państwo!
Ostatnio w mediach często pojawia się sformułowanie regularna wojna w znaczeniu prawdziwej wojny (w odróżenieniu od pojedynczych aktów agresji). Czy to jest poprawne określenie? Mam wrażenie, że to kalka z angielskiego. Ja wojnę określiłbym jako regularną, gdyby miała miejsce dokładnie co tydzień…