Czy mianownik liczby mnogiej słowa ręka w piłkarskim znaczeniu 'dotknięcie piłki ręką' to… ręki? Na przykład „W pierwszej połowie były dwie ręki, ale sędzia nie podyktował ani jednego karnego”.

Miałbym pytanie odnośnie pisowni w przypadku wspólnot 12 krokowych typu NA, AA, SLAA... gdy używamy tylko skrótu np. NA dało, pokazało, nauczyło mnie czy raczej dała, pokazała, nauczyła skoro w domyśle wiadomo, że chodzi o Wspólnotę.

Która forma jest poprawna w takim przypadku?

Bardzo dziękuję za państwa służbę!

Szanowni Państwo,

czy wiadomo, kiedy zaczęto używać staropolskiego słowa radziecki w znaczeniu rosyjskiego sowietskij zamiast kalki sowiecki? Jeśli się nie mylę, przed wojną nawet polscy komuniści mówili wyłącznie Sowiety i sowiecki.

Z poważaniem,

Łukasz

Szanowni Państwo,
ostatnio dowiedziałam się w toku dyskusji na łamach forum redaktorskiego, że w pewnych regionach Polski na przedmiot służący do przypinania prania mówi się spinacz. Sama do tej pory zaznajomiona byłam jedynie z klamerką. Po przejrzeniu komentarzy wysnułam ostrożną hipotezę, że klamerka charakterystyczna jest raczej dla zachodniej Polski, spinacz zaś – dla wschodniej.
Jakie jest pochodzenie tych wyrazów? Czy faktycznie można podzielić ich zasięg regionalnie?

Jak akcentować wyrazy, które powstały przez dodanie „czegoś” przed wyrazem jednosylabowym? Wątpliwości dotyczą takich wyrazów jak: fotoblog, arcyleń, nibyliść, superkicz, elektromózg, wicemer, megatrend, pseudokod, wiceszef, wicemistrz, eksmąż, eurocent, euroczek, kontrafał, hipertekst, antybroń, mikrochip, mikropył, antyfan, telesklep, infratest – na przedostatnią (jak samolot, meblowóz, polimer, centymetr, kontrabas, autostop, mikrobus, antygen)?

Dzień dobry.
Mam pytanie z zakresu grzeczności językowej. Powszechnie wiadomo, że zwracanie się po nazwisku nie jest eleganckie, np. Panie Kowalski. Sugeruje się raczej zwracanie poprzez Szanowny Panie. A co w razie połączenia obu tych konstrukcji, tzn. Szanowny Panie Kowalski? W ten sposób zwrócono się do mnie w korespondencji mailowej, ale forma ta nie wydała mi się ani grzeczna, ani zbytnio udana. Czy mają Państwo podobne odczucia?

Witam Państwa bardzo serdecznie!
Chciałbym poprosić o odpowiedź na pytanie, które nurtuje mnie od kilku dobrych miesięcy. Podczas jednej z lekcji omawialiśmy Pamiętniki Jana Chryzostoma Paska. Doszło wtedy do nieporozumienia dotyczącego pisowni słowa SARMATA. Ad meritum, czy mając na myśli przedstawiciela szlachty polskiej z XVII wieku, można użyć formy sarmata, słowa pisanego małą literą?
Z góry dziękuje za wyjaśnienia

Od ośmiu lat mieszkam w Krakowie i jak dotąd nie udało mi się uzyskać informacji na temat słowa, które określa tu większą bułkę – tzw. wekę. W Dolnośląskiem, gdzie mieszkałam od urodzenia, mówiło się na nią baton. Zastanawiam się, od czego pochodzi słowo weka, bo chyba nie od słowa wekować.

Dzień dobry! Użyłem w jednym z tekstów literackich sformułowania: Choć z perspektywy czasu na każdą cząstkę małą, jest przeciwciało. Moje pytanie dotyczy perspektywy czasu. Czy zwrot jest poprawny?

Jaką literą pisać żydzi mesjańscy? Jak mi wiadomo, z racji tego, że problematyczne jest orzekanie, czy słowo Żydzi odnosi się do wyznania, czy narodu, poleca się, żeby pisać je wielką. Co jednak w przypadku żydów mesjańskich (pielęgnujących tradycję judaizmu i uznających Jezusa za Mesjasza), którzy nie muszą posiadać pochodzenia żydowskiego (są wśród nich np. członkowie o korzeniach arabskich)? Kluczowe wydaje się tu wskazanie na wyznanie, czy powinno się więc pisać oba człony małą literą?