Dzień dobry!

Moje pytanie dotyczy pisowni tytułów czasopism, które poprzedzone są rodzajnikiem: „la Repubblica”, „el Pais” — czy w języku polskim powinniśmy zapisywać rodzajnik wielką czy małą literą?

Szanowni Państwo,

dlaczego mówimy „na Filipinach”, a nie „w Filipinach” skoro państwo to położone jest na wielu wyspach, podobnie co na przykład Japonia, wobec której z kolei używa się przyimka „w”?

Pozdrawiam

Od długiego czasu nurtuje mnie używanie „na”, „w”, „we” w nazwach państw i miast. W większości używamy „w” lub „we” — w Polsce, w Holandii w Szwecji...., lub we Włoszech, we Francji (tu rozumiem, że początek nazwy ma 2 spółgłoski, z czego pierwsza jest „w” lub podobna w wymowie „f”).

Czasem słyszymy, i to chyba nie jest poprawne, na Chorwacji, ale już na Islandii chyba jest OK (no bo to wyspa), tak jak np. na Sycylii.

Jest też jedna anomalia językowa, odkąd pamiętam mówimy na Węgrzech i tu zupełnie nie wiem dlaczego. Czy mogłabym prosić o wyjaśnienie różnic.

Pozdrawiam

Dominika

Czy wyrazy przytulić oraz objąć można uznać za synonimy oraz wyrazy bliskoznaczne? Pozdrawiam.

Wielki słownik ortograficzny notuje hasło: „soc (= sprawy społeczne) ndm”. Według mojej definicji soc to ‘jedna z podstawowych gałęzi tematycznych Usenetu [ogólnoświatowy system grup dyskusyjnych dostępnych za pośrednictwem Internetu – red.], obejmująca nauki i sprawy społeczne’. Czy wyraz ten powinno się wymawiać [soc], [sok], a może rozwijać w jakiś sposób? W jakim celu zamieszczono takie hasło, pomijając inne gałęzie (np. sci, comp, rec)?
Z góry dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam.

Chciałabym dowiedzieć się, czy Święto Zmarłych jest poprawną formą. Kiedyś pewien ksiądz powiedział mi, że zmarli nie świętują, więc nie można używać takiego określenia, w słowniku natomiast można taką formę znaleźć. Proszę o rozwianie moich wątpliwości.

Nie mam wątpliwości, że w zdaniu „Gdybym tylko mógł, tobym tam pojechał” poprawnie zapisano wyraz tobym. Zastanawiam się jednak, co zrobić przy odwrotnym szyku: „Ja to bym(?) tam pojechał, gdybym tylko mógł”. Bardziej mi tu pasuje pisownia rozdzielna, ale jak to uzasadnić? Jaką funkcję pełni tu słówko to?

Czy przedział, na przykład liczbowy, z definicji obejmuje też wartość graniczną. Chodzi mi np. o zwrot mężczyźni w wieku 18–45 lat. Francuzi dodają po 45 inclus (włącznie), ale zastanawiam się, czy po polsku to też konieczne. Z góry dziękuję Dorota

Szanowni Państwo,
mam pytanie związane z tym, jakie obce terminy uznawać za na tyle zakorzenione w polszczyźnie, że nie wymagają zapisu kursywą, a które z kolei zdecydowanie takiego zapisu się domagają.
Na przykład w jednym tekście pada wielokrotnie termin attaché wojskowy czy attaché kulturalny i w tych przypadkach raczej wybieram wykursywiony zapis pierwszego członu, choć nie wiem, czy to dobry wybór. Z kolei słowo incognito w tym samym tekście zapisuję pismem prostym. Czy dobrze robię?

Witam,
czy wyrażenie adres zamieszkania należy traktować jak pleonazm? Wg art. 25 KC miejscem zamieszkania jest miejscowość, zatem kategoria ta nie obejmuje nazwy ulicy, nr domu i lokalu. Z kolei posłużenie się wyłącznie terminem adres może spowodować wskazanie adresu [raczej] niż zamieszkania. Wyjaśnić należy, że adres może być wykorzystywany do identyfikacji osób w przypadku, gdy w danej miejscowości mieszka kilka osób o tych samych imionach i nazwiskach.
Z góry dziękuję za odpowiedź.