Czy wyraz śmierć (w odniesieniu do personifikacji śmierci) można zapisać z dużą litera na początku? W sprawdzanych przez mnie słownikach takiej dopuszczalności nie zauważyłem, ale w korpusie PELCRA część tekstów tak właśnie notuje ten wyraz (w tym znaczeniu). Nadmienię, że moja wątpliwość dotyczy zwięzłego objaśnienia (atrybut Śmierci), więc z kontekstu nie można domyślić się, o jaką definicję śmierci chodzi, a wielka litera (przynajmniej moim zdaniem) rozwiałaby wszelkie wątpliwości.

Szanowni Państwo,
który zapis jest właściwy (słow. Univerzita sv. Cyrila a Metoda v Trnave):
1) Uniwersytet św. św. Cyryla i Metodego w Trnawie,
2) Uniwersytet Świętych Cyryla i Metodego w Trnawie,
3) Uniwersytet św. Cyryla i Metodego w Trnawie,
4) Uniwersytet im. św. św. Cyryla i Metodego w Trnawie,
5) Uniwersytet im. Świętych Cyryla i Metodego w Trnawie,
6) Uniwersytet im. św. Cyryla i Metodego w Trnawie?
Z góry dziękuję za odpowiedź. Z wyrazami szacunku,
–- słowacki czytelnik

Szanowni Państwo!
Jakiego rodzaju gramatycznego są nazwy klubów sportowych Jarota Jarocin czy Zawisza Bydgoszcz? Pierwsze człony nazw pochodzą od postaci historycznych, które – niewątpliwie – były mężczyznami. Jednak w kontekście nazw drużyn byłbym skłonny uznać, że są rodzaju żeńskiego i uprawniony jest w gazecie tytuł np. „Jarota przegrała trzeci mecz”. Czy mam rację? Dodam, że uznawanie Jaroty za rodzaj żeński jest na naszym terenie bardzo powszechne.
Z poważaniem,
Karol Górski

Mam pytanie dotyczące interpunkcji w wyliczeniach wprowadzonych słowem jak. Która wersja jest poprawna?

1) Tacy piłkarze, jak: Cristiano Ronaldo, Kaka, Lionel Messi i Samuel Eto'o nie muszą się martwić o pieniądze.
2) Tacy piłkarze, jak: Cristiano Ronaldo, Kaka, Lionel Messi i Samuel Eto'o, nie muszą się martwić o pieniądze.

Przykładowe zdania o podobnej konstrukcji, które odnalazłam w Internecie, kończą się po wyliczonych elementach i dalsza część się nie pojawia – stąd moja wątpliwość.

PWN podaje: imię Norkay, nazwisko Tenzing. Wędrówki po Internecie skłaniają do podejrzenia, że to może być błąd, że Tenzing jest imieniem, a nazwiskiem – Norgay przez g. Infoplease umieszcza Norgaya wśród ludzi na N, obok Newtona i Poli Negri. Przekonująco wygląda Tenzing Norgay Adventures.
Z kolei tu piszą, że Norgay „czasami był podpisany jako Norkay”.
Czy mogę prosić o weryfikację tej sprawy?

Czy przecinki są w następującym zdaniu użyte prawidłowo? „Powiedziała, że ma nas dość, i, obróciwszy się na pięcie, wyszła”.

Czy do takich jak możemy użyć skrótu t.j.? Czy skrót tj. znaczy 'to jest'? Uprzejmie proszę o odpowiedź. Przepraszam za składnię, pozdrawiam.

Daniel

Moje pytanie jest może i nietypowe, i… może niespecjalnie na miejscu, ale nie bardzo wiem, kogo o to pytać. Chodzi mi o zasadę (jeżeli takowa istnieje) umieszczania polskich nazw miejscowych w tekstach obcojęzycznych przeznaczonych dla obcokrajowców przebywających w Polsce (np. w programach festiwalowych pisanych w j. polskim, niemieckim i angielskim). Tłumaczenie np. nazw ulic nie wydaje mi się rozsądnym rozwiązaniem. Większy problem z nazwami miast (zwłaszcza na Pomorzu i Śląsku, które często mają swoje odpowiedniki).
Pozdrawiam
Janek Dokurno

Bardzo proszę o wyjaśnienie pojęcia tradycja. Spotkałem się z tym pojęciem w różnego rodzaju przypadkach, jak np.: tradycja narodowa, tradycja staropolska, literacka, religijna, sadownictwa, tradycja warzenia piwa, tradycja obchodów święta, tradycja noworoczna, tradycje kaszubskie, tradycje polskie, tradycje górnicze, tradycje kulinarne itp. Czy pojęcie tradycji oznacza wyłącznie traditio – przekazywanie czegoś, czy jest ona również sama w sobie wartością podobną jak zwyczaj, czy obrzęd?

Czy w tekście lekko archaizowanym (powieść historyczna, XIII w.) można użyć terminu de facto naukowego: turbulentny, turbulentnie, który najlepiej oddaje stan rzeczy? Kontekst: „Życie w domu schadzek toczyło się…”.
Z góry dziękuję za odpowiedź i serdecznie pozdrawiam.
RW