Ostatnio ukazały się w Polsce książki w nowej serii współczesnej literatury iberoamerykańskiej: postm@condo. Opublikowano dotychczas powieści Jaime’ego Bayly’ego i Edmundo Paza Soldana. Jednak w informacjach prasowych (i omówieniach sprzed lat, np. tłumacza) prawie nikt nie odmienia imion tych autorów (Jaime – Jaime’ego, Edmundo Paz – Edmundo Paza). Dlaczego?

Dzień dobry!

Czy hiszpańskie imiona męskie zakończone na "-o" można odmieniać, czy lepiej zostawić je nieodmienione?

Czy postępująca (?) maniera używania dopełniacza i wołacza w brzmieniu mianownika w stosunku do nazwisk i imion własnych została już „prawnie usankcjonowana” ? Czyli zgodnie z regułami poprawnej polszczyzny można informować o przyznaniu nagrody dla Michała Prosty? Bo zwracanie się do rozmówcy „Grzegorz, zechciej skomentować” jest już właściwie nagminne? Jeżeli tak, to przepraszam za zawracanie głowy.
To pierwsze jest powszechną manierą polskich księży, którzy przy wyliczaniu intencji Mszy św. na cały tydzień preferują taką właśnie formę. Przecież jak parę tysięcy osób słyszy to tydzień w tydzień, to nawet podświadomie nabiera złych manier. Czy nie można by z tym czegoś zrobić? O telewizji już nie wspomnę, bo ona chyba niereformowalna.
Jeżeli oczywiście trzeba, bo może ja ciągle tkwię w Średniowieczu, a ludzkość dokonała tu jakichś istotnych zmian, których nie umiałem przyswoić?
Może rozesłać jakąś ulotkę do seminariów gdzie tych księży szkolą. Albo do kurii?
Dziwny pewnie jestem, bo „techniczny”, a jakoś to mnie niemiło dotyka.

Pozdrawiam,
W.Reczek
(dr inż.)

Chciałbym się dowiedzieć, jak to jest z odmianą imion i nazwisk francuskich. Niestety, nie znalazłem dostatecznej odpowiedzi na moje pytanie. Jeśli np. mamy imię i nazwisko Didier Deschamps, to możemy je odmienić Dididera Deschampsa, czy może być też Didiera Deschamps? Podobna sytuacja z godnością Mathieu Valbuena. Czy poprawnie jest Mathieua Valbueny, czy Mathieu Valbueny?

Czy imiona i nazwiska osób pisane na dyplomach należy odmieniać?

Zastanawiają mnie granice spolszczania i narzucania polskiego wzorca deklinacyjnego imionom i nazwiskom obcym na przykładzie Aśoki i Ashoki Okrutnego, Giovanniego Carpine/Carpiniego, Fatosa Kongolego/Kongoliego, Yossiego Avniego [właśc. Yossi Avnina-Levego, jak twierdzi i odmienia recenzent Nowych Książek (2007, nr 11). Jakie [granice] obowiązują stale, a które dobierać z polskiego wzorca do „indywidualności”?

Czy obcojęzyczne nazwiska zakończone na akcentowane e powinno się odmieniać? Mam na myśli na przykład hiszpańskiego José (Josego?). Z moich obserwacji wynika, że wszyscy odmieniają przydomek byłego brazylijskiego piłkarza Pelego. Czy mają rację? Co z imionami, które zakończone są na nieakcentowane e, czy zawsze należy je odmieniać? Zdanie „Nie lubię Pepego” jest poprawne?

Szanowni Państwo,
w jaki sposób należy odmieniać występujące w żydowskich imionach człony Cwi i ha-Lewi (np. Sabbataj Cwi, Chacham Cwi Aszkenazi, Jeszaja ha-Lewi Horowic, Icchak ben Mordechaj ha-Lewi) oraz przydomek Baal Szem Tow?
Z wyrazami szacunku
Barbara Linsztet

Jak odmieniać imiona złożone typu Jean-Jacques? Czy odmieniamy oba człony, czy tylko ostatni (tzn. Jean-Jacques’a czy Jeana-Jacques’a)? Czy pominięcie łącznika jest błędem?
Z góry serdecznie dziękuję za odpowiedź.

Dzień dobry!
Pragnę Państwa prosić o pomoc w rozwiązaniu kwestii dotyczącej odmiany nazwisk francuskich zakończonych na dwie spółgłoski, przy czym ostatnia z nich jest niewymawiana. W szczególności chodzi mi o nazwiska typu: Denonvilliers, Flourens. Czy odmieniać je jak Mitterand, tzn. bez apostrofu: Denonvilliersa, Flourensa, Mitteranda? Czy też jak Descartes, tzn. Denonvilliers’a, Flourens’a, Descartes’a? Dziękuję za pomoc.
Z poważaniem,
Lucyna Lipowska