Mam pytanie dotyczące tytułów szlacheckich. Z poradni, wyczytałem, że do osób z tytułem hrabi, powinno się zwracać: "imię" hrabia "nazwisko". Jednakże jak to współgra z osobami herbowymi posiadające nazwiska szlacheckie?
Pozdrawiam
Grzegorz

Dzień dobry,

mam zamiar wydać tomik poetycki. Moje pytanie dotyczy tytułu tomiku. Chciałbym, korzystając z wolności, która przysługuje piszącemu poezję, zatytułować tomik rozpoczynając od dwóch niewystępujących w języku polskim słów, ponadto zapisanych małymi literami np.: „sudo sudo”. Jeśli taki zapis jest niedopuszczalny, to chciałbym poznać wymogi formalne zapisu tytułu tomiku poetyckiego — jeśli takowe istnieją. Tomik poetycki jest właśnie najmniej dookreślony z formalnego punktu widzenia.

Szanowni Państwo,

czy prawidłowa forma to "uchyłek Meckla" czy "uchyłek Meckela"? Słownik medyczny PZWl oraz słownik Stedmana podają "Meckla", natomiast mianownictwo Feneisa "Meckela".

Z poważaniem

Anna Nowosielska

Dzień dobry,

jak prawidłowo powinien brzmieć aspekt niedokonany czasownika „udosłownić” (nieobecnego w słowniku PWN, ale wyszukiwalnego m.in. w Narodowym Korpusie Języka Polskiego i w innych miejscach)? Spotkałam się zarówno z „udosłowniać” jak i „udosławniać” i oba zapisy wydają się poniekąd uzasadnione, więc zastanawia mnie, czy są one równoprawne?

Pracuję na jednym z uniwersytetów medycznych. Oficjalnie nazwę skraca się do UM, ale w wielu miejscach (ogłoszenia na stronie internetowej, e-maile między pracownikami, ulotki kierowane do studentów i kandydatów na studia itp.) widuję także pisownię „UMED” lub „UMed”, jak również tworzone od nich przymiotniki: „umedowy”, „UMED-owy” itp. Czy takie nazwy (poza oficjalnym skrótowcem UM) mogą być wykorzystywane w jakichś oficjalnych lub nieoficjalnych sytuacjach? Czy są utworzone poprawnie? Kojarzy mi się to trochę z odmianą UJ: UJ-otu, UJ-ocie, ale czy w takim razie formy nie powinny mieć brzmienia UM-ed, UM-edzie, UM-edowi?

Witam. Bardzo proszę o pomoc na temat stopniowania przymiotnika uprzejmy. Zrodziła się pomiędzy mną a córką dyskusja na temat stopniowania tego przymiotnika. ja uważam, iż poprawnym sposobem stopniowania jest uprzejmy – bardziej uprzejmy – najbardziej uprzejmy, z kolei córka upiera się przy formie uprzejmy – uprzejmiejszy – najuprzejmiejszy.

Dzień dobry,

Bardzo proszę o konsultację dotycząca poniższych zdań:

Coraz więcej mężczyzn jest zachwyconych/zachwycona pracą.

8 z 10 mężczyzn nie jest zadowolonych/zadowolona z produktu.

„Wiele osób umiera w wieku dwudziestu pięciu lat i nie zostaje pochowana/pochowanych aż do siedemdziesięciu pięciu “

Mam wątpliwości dotyczące poprawnych form orzeczeń w powyższych zdaniach.

Szanowni Państwo,

byłbym ogromnie zobowiązany za Państwa komentarz do wszechogarniającej maniery pisania wielką literą wszelkich form zaimków w drugiej osobie. Uczono mnie lata temu, że formę taką stosuje się wyłącznie w korespondencji, teraz obserwuję ją wszędzie, nawet w przekazach reklamowych („to telefon dla Ciebie”, „mamy dla Was wspaniałą ofertę” etc). Co więcej, przypadłość ta zaczyna atakować także inne zaimki - widziałem niedawno tekst z frazą „no bo jak nie My, to kto?”. Co Państwo na to?

Z serdecznymi pozdrowieniami

eswu