Czy poprawne jest umieszczanie w czasie przyszłym złożonym dwu bezokoliczników jeden po drugim, przy czym drugi mógłby zostać zastąpiony rzeczownikiem, lub też pierwszy czasownik mógłby przyjąć formę osobową?

Chodzi mi np. o zdanie typu będziemy kontynuować rozmawiać (zamiast będziemy kontynuować rozmowę albo będziemy kontynuowali rozmowę, czy w końcu będziemy kontynuowali rozmawiać)

Mnożenie bezokoliczników w czasie przyszłym złożonym wydaje mi się dość rażące. Nie znalazłem jednak reguły, która zabraniałaby formowania zdania w taki sposób. Czy zatem reguła tego rodzaju istnieje – abym mógł ją przywołać na dowód, że to forma błędna? A jeśli nie istnieje, to czy można zaaprobować taki sposób wyrażania się, powiedzmy, u osób uczących się języka obcego, które konstrukcję pochodzącą z tego języka starają się jakby skopiować do polszczyzny?

Z góry dziękuję.

Z poważaniem,

Łukasz K.

Dzień dobry.

Jestem zainteresowany pochodzeniem nazwiska Moćkun. Znalazłem informację że jest popularne na Suwalszczyźnie, natomiast nie mogłem znaleźć informacji od czego pochodzi.

Dzień dobry, uprzejmie proszę o zweryfikowanie określenia „model matematyczny dla celów ...” pod względem poprawności językowej.

Z góry dziękuję za odpowiedź i życzę dobrego dnia!

Hanna

Szanowni Państwo,

chciałabym się upewnić co do rekomendowanego modelu odmiany nazwiska László Moholy-Nagy (na stronie https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/odmiana-i-zapis-nazwisk-wegierskich;12002.html). O ile mi wiadomo, wybór wzorca fleksyjnego zależy od wymowy nazwiska obcego, ale nazwisko Kodaly w wymowie kończy się na ‘j’ [Kodaj], natomiast Moholy - na ‘i’ [Moholi]. Czy wobec tego to drugie nazwisko nie powinno się odmieniać: Moholyego-Nagya, Moholyemu-Nagyowi, Moholym-Nagyu?

Czy wypowiedź wewnętrzną bohatera można poprzedzić kreską dialogową?

Moim zdaniem nie, ale Autor przez całą powieść zapisał w ten sposób:

Czuł wewnątrz niepokój i niezaspokojoną ciekawość, które wywoływała świadomość wkraczania na nową drogę:

– Jak wyglądać teraz będzie moje życie? Jak będę funkcjonować, wiedząc, że religia to opium, którym się karmią ci, którym brak odwagi ją odrzucić? Przeraża ich wizja kary po śmierci…

Pogardą mędrca skwitował ich postawę.

W mojej opinii ten fragment powinien wyglądać następująco.

Czuł wewnątrz niepokój i niezaspokojoną ciekawość, które wywoływała świadomość wkraczania na nową drogę:

Jak wyglądać teraz będzie moje życie? Jak będę funkcjonować, wiedząc, że religia to opium, którym się karmią ci, którym brak odwagi ją odrzucić? Przeraża ich wizja kary po śmierci…

Pogardą mędrca skwitował ich postawę.

Opcjonalnie można też zapisać tak:

Czuł wewnątrz niepokój i niezaspokojoną ciekawość, które wywoływała świadomość wkraczania na nową drogę:

Jak wyglądać teraz będzie moje życie? – zastanawiał się. – Jak będę funkcjonować, wiedząc, że religia to opium, którym się karmią ci, którym brak odwagi ją odrzucić? Przeraża ich wizja kary po śmierci…

Pogardą mędrca skwitował ich postawę.

Przed zmianą zapisu w całej powieści wolałbym się poradzić specjalisty. Dodam, że autor zarzucił mi niekonsekwencję, ponieważ w niektórych fragmentach tego typu zostawiłem kreskę dialogową. Na przykład tutaj:

Wypadało ze zwyczajnej grzeczności spytać, o co chodzi, ale palił się, by skończyć dzieło.

– Czy zawsze muszę być uprzejmy? Niech się szybciej wyniesie! – zawyrokował po cichu z zimną premedytacją, która w tym momencie po raz pierwszy stała się jego udziałem.

Wreszcie został sam.

Zostawiłem tutaj kreskę dialogową, ponieważ bohater werbalizował swoją myśl. Po chichu, kierując ją tylko do siebie, ale jednak wypowiedział te słowa.
Przed zadaniem pytania skorzystałem z porady https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/monolog-wewnetrzny;10328.html, ale nie ma tam jednoznacznej odpowiedzi na moje pytanie, czy można zostawić kreskę dialogową.

Szanowni Państwo,
zastanawia mnie, w jaki sposób słowo morowy z nacechowanego negatywnie zyskało dzisiejsze pozytywne znaczenie. Niestety nie udało mi się nigdzie znaleźć informacji na ten temat, być może mogliby Państwo pomóc?
Z wyrazami szacunku

Chciałabym się dowiedzieć, czy nazwy własne mające w środku wielkie litery, np. MultiBank, ComArch, MasterCard, można pisać wielką literą, ale w środku małymi: Multibank, Comarch, Mastercard? Czy taka pisownia będzie błędem?
Po drugie, czy wyrażenie typu spółka matka pisać z dywizem, czy bez?
Będę wdzięczna za poradę.

1. Czy można użyć określenia roboty murowe, czy poprawnie będzie roboty murarskie?
2. Które poprawne jest określenie sieci cieplne czy ciepłownicze oraz węzły cieplne czy ciepłownicze?
Dziękuje i pozdrawiam,
S.H.

Dzień dobry!
Pisząc bardzo krótką dedykację (czy to aby na pewno jest dedykacja? jeśli nie, to jak to nazwać?) o treści np.: Janowi – Anna, gdzie powinnam umieścić myślnik? Czy poprawna jest forma:

Janowi –
Anna

czy też:

Janowi
– Anna

A może w ogóle nie powinno go być?

Szanowni Państwo,
zwracam się z uprzejmą prośbą o wskazanie, które z poniższych zdań jest poprawne – chodzi o odmianę słowa uprawnienia: (1) „Od stycznia pracownicy nabywają uprawnień do przystąpienia do umowy”, (2) „Od stycznia pracownicy nabywają uprawnienia do przystąpienia do umowy”. Jeżeli powyższe zdania nie są poprawne, uprzejmie proszę o wskazanie prawidowej odmiany.
Z poważaniem,
Justyna Kalwat