Dzień dobry!
Pożyczyłam na chwilę w skretariacie mojej instytucji plan Warszawy. Po kilku minutach przyniosłam go z powrotem i kładąc na półkę powiedziałam: „Zwracam plan Warszawy”. Wtedy pani sekretarka zwróciła mi uwagę, że powinnam powiedzieć „Oddaję…”, ponieważ słowo zwracam jest nieeleganckie – kojarzy się z torsjami. Proszę o opinię.
Dodatkowym smaczkiem w tej sprawie jest fakt, że ja jestem już babcią, a pani sekretarka jest o kilka lat młodsza ode mnie.
Pozdrawiam
Alicja Kolendowicz

Jak prawidłowo interpunkcyjnie stosujemy obce słowo ad (dotyczy)? Czy stawiamy po ad kropkę, dwukropek, czy inny znak (np. Ad. 1)? Czy po ad piszemy od nowej linijki, akapitu?
DZIĘKUJĘ

Spotkałam się z użyciem sformułowania agenda spotkania. Chodzi o coś w rodzaju porządku obrad (listy spraw i problemów do poruszenia na spotkaniu firmowym). Czy jest to poprawne, czy może jest to niewłaściwe zapożyczenie z języka angielskiego?

Czy Bardka jako forma żeńska od Bard (klasa postaci występującej w grach RPG i literaturze fantasy) jest formą poprawną?

Szanowni Państwo,

jak powinno się odmieniać przez przypadki nazwy takich stylów piwa jak barley wine czy wheat wine, zapisywanych również jako barleywine i heatwine? A może są one nieodmienne? Z góry dziękuję za odpowiedź.

Skąd wzięła się cząstka bez- w wyrazie bezpieczeństwo? Czy bez pieczy jest bezpieczniej?

Czy to poprawna forma: biznesplan, biznes-plan czy jeszcze inna? Bardzo mi się ten nowotwór językowy nie podoba, ale używany jest wśród ekonomistów.

Szanowni i Ukochani Profesorowie!
Będę wdzięczny za ocenę mojej lingwistyczno-etycznej analizy pewnego wyrażenia, którą przedstawiam (jest to fragment mojego artykułu):

Przed jedną z pielgrzymek Papieża do Polski dziesięciu osobom postawiłem pytanie: „Czy będziesz w czerwcu na Papieżu?” i nikogo nie zdziwiło takie sformułowanie. A zatem wyrażenie być na Papieżu weszło do mowy potocznej.
Gdy Karol Wojtyła był jeszcze w Krakowie, nikt, kto uczestniczył we mszy odprawianej przez niego, czy w spotkaniu z nim, nie powiedział: „Byłem na Biskupie” czy „…na Wojtyle”. Rozwińmy rzecz szerzej. „Byłem na koncercie chopinowskim” – mówimy, gdy wykonawcą jest jakiś mało znany artysta, i najważniejszym jest tu Chopin. Ale gdy ktoś miał szczęście słuchać pianisty tej miary, co Małcużyński, powie raczej: „Byłem na Małcużynskim”, Chopin schodzi na dalszy plan. „Byłem na Rollingstonsach” – mówiło się. „Byłem na Wałęsie” – słyszałem też taką wypowiedź, gdy Lech był u szczytu swej popularności. Prawidłowe sformułowanie jest: „Byłem na spotkaniu (występie) z X”. Gdy jednak X staje się gwiazdą, bożyszczem tłumów, wówczas to, co on ma nam do przekazania, mało się liczy, najważniejszy jest on sam – idol. I w takich sytuacjach mamy tendencję mówić: „Byłem na X”.
Podczas papieskich pielgrzymek najczęściej uczestniczymy w Eucharystii odprawianej przez Ojca Świętego i jeżeli potem mówimy: „Byłem na Papieżu”, to należy wyciągnąć wniosek, że najważniejszym był tu sam Papież, a Ofiara Chrystusa jedynie tłem, dekoracją. Tak, język jest jak papierek lakmusowy, które może ukazać w nas samych rzeczy, jakich nie dostrzegamy, jakich często nie chcemy dostrzec.

Marek Przepiórka

Małe dziecko uczy się chodzić. Jak zachęcać: nie na czworaka (czworakach), tylko na nóżkach, po nóżkach, nóżkami – bo pieszo to przeciwieństwo do wózkiem lub w wózku. Proszę o komentarz do tych form.
P.K.

1) Jak nazwać Cypryjczyka o greckich lub tureckich korzeniach: Grekocypryjczyk, Turkocypryjczyk, Greko-Cypryjczyk, Turko-Cypryjczyk, grecki Cypryjczyk, turecki Cypryjczyk? W Polsce mówimy: Grek, Turek cypryjski. Mieszkańcy Cypru pragną być jednak przede wszystkim Cypryjczykami – z dookreśleniem „jakimi” na drugim planie.
2) Czy mogę nazwać federację dwóch społeczności (tureckocypryjskiej, turkocypryjskiej (?) i greckocypryjskiej, grekocypryjskiej (?)) federacją „dwuspołecznościową”?
Dziękuję.