Wśród moich znajomych często używane jest słowo niedajże w znaczeniu ‘nie dość, że’. W sieci nie znajduję żadnej wzmianki o takim słowie. Ciekawi mnie zatem, czy słowo niedajże jest lub było używane w jakiejkolwiek części Polski, czy może nigdy nie istniało? Skąd mogła wziąć się taka forma?
Z góry dziękuję za odpowiedź.

Redagowałem niedawno recenzję publikacji pod tytułem Are We East or West? (tytuł kończy się pytajnikiem). W piśmie, dla którego pracuję, tytuły zapisujemy kursywą, bez cudzysłowu. W recenzji jest zdanie: „Co możemy znaleźć w Are We East or West?”. Jak powinno wyglądać jego interpunkcyjne zakończenie? Pytajnik zapisany kursywą należy do tytułu, więc nie kończy samego zdania. Dwa pytajniki obok siebie wyglądają źle. Kropka też nie jest dobrym rozwiązaniem, skoro mamy tu wyraźne pytanie.
Kłaniam się

Szanowni Państwo,
jak należy zapisać określenia wyrażające to, że jedno dzieło jest całkowitym przeciwieństwem innego? Moje największe wątpliwości wzbudza cudzysłów – powinniśmy pisać anty-Chłopi, anty-„Chłopi” czy „anty-Chłopi”? I co w takich sytuacjach z zaprzeczeniami (lub przedrostkami takimi jak pseudo- czy łże-) tytułów kilkuczłonowych, jak choćby Pan Tadeusz czy Czarodziejska góra?
Łączę pozdrowienia i dziękuję za odpowiedź

Witam,
pytanie dotyczy użycia słowa bierzy, występuje ono w XVI w. pieśni Adama Czachrowskiego. Fragment: „Pod świetnymi chorągwiami,/ Głośny trąbą i bębnami,/ Bierzy pochylony lasem,/ Dla sławy, dla zysku czasem”. Skąd taka pisownia w staropolszczyźnie? Podobno dawniej pisano też np. „Przybieżeli do Betlejem pasterze” przez ż. Jak to jest?

Czy istnieje w języku polskim określenie mężczyzny noszącego bokobrody, analogiczne do brodaty, wąsaty, pejsaty? Czy przymiotnik bokobrodaty mógłby pełnić tę rolę i jest poprawnie zbudowany?

Szanowni Państwo,

jak można wyjaśnić brak występowania litery [ó] na końcu wyrazu?

Z poważaniem

Stratos Vasdekis

Witam,
nurtuje mnie zwrot powtarzany kilka razy, który usłyszałam kiedyś z ust pewnej pani. W swej wypowiedzi do grona osób użyła słów „Chyżę czoła osobie, która…” w znaczeniu 'kłaniam się'. Moje pytanie jest więc następujące: czy istnieje w ogóle w języku polskim taki zwrot? Czy nie powinna raczej powiedzieć „Chylę czoła” lub „Chylę głowę dla…”?
Pozdrawiam serdecznie.

Szanowni Państwo,

Jak zacytować w tekście napis na płycie nagrobnej lub na pomniku, który w oryginale jest napisany wersalikami? Czy konieczne jest dodatkowe wyróżnienie go kursywą, tak jak w przypadku krótkich cytatów?

Widnieje na nim napis: W HOŁDZIE ŻYDOM MIAST ZAGŁĘBIA

czy

Widnieje na nim napis: W HOŁDZIE ŻYDOM MIAST ZAGŁĘBIA (kursywą – nie mogę jej tutaj odnaleźć, a skopiowany tekst kursywą "prostuje się" w tym formularzu)?

Z poważaniem,

Katarzyna

Czy po wielokropku zapisanym kursywą (np. jako część tytułu) można postawić kropkę, czy też należy ją pominąć? Przykładowe zdanie: „Jedną z najbardziej znanych nowel Elizy Orzeszkowej jest A…B…C…(.)” (tytuł jest pochylony).

Szanowni Państwo,
chodzi mi o wers z kolędy Anioł pasterzom mówił. Jak się powinno śpiewać: „naleźli Dziecię w żłobie, Maryją z Józefem”? Czy w wersji współczesnej: „znaleźli Dziecię w żłobie, Maryję z Józefem”? Spotkałam też formy mieszane, które wydają mi się najmniej szczęśliwe: „znaleźli Dziecię w żłobie, Maryją z Józefem” oraz „naleźli Dziecię w żłobie, Maryję z Józefem”. Wiem, że tekst został zapisany w rękopisie kórnickim, ale nie potrafię do niego dotrzeć.
Hanna Bartoszewicz