Zaciekawiła mnie etymologia nazwy pańska skórka. Czy znają Państwo jakieś „tropy”?
Serdecznie pozdrawiam
jt

Szanowni Państwo,

czy słowo pieniacz «osoba lubiąca się procesować z błahych powodów» łączy się etymologicznie ze starogreckim słowem „poinḗ” [ποινή] «okup pieniężny jako zapłata za zabójstwo, grzywna, zapłata, kara»?

Z poważaniem

Stratos Vasdekis

Proszę o interpretację zdania: POLSKIE TOWARZYSTWO KARTOGRAFICZNE ODDZIAŁ W OLSZTYNIE.

Chodzi o słowo ODDZIAŁ – mała czy duża litera?

Pozdrawiam

„Mianownik liczby mnogiej w rodzaju męskoosobowym nie jest używany” – to cytat z odpowiedzi na pytanie o formę każdzi. W innej odpowiedzi (chyba, bo nie znalazłem, w której) było o tym, że użytkownicy języka często oczekują od słowników opowiedzenia się za lub przeciw, a takie sformułowanie wydaje się być czymś pomiędzy. Czy przesądza ono o tym, że formę należy traktować jako niepoprawną? Poprawną, ale nie używaną? A może to forma potencjalna?

Szanowna Poradnio,
zdziwiły mnie rozbieżności w odpowiedziach dotyczące nazw w dopełniaczu. Po pierwsze, nazwiska Nolte [nolti] i Swayze [słejz-i] – zalecone formy to Nolte’ego, Swayze’ego (porada W wymowie -i, w zapisie -e), ale Ibe [ajbi] – Ibego (Odmiana nazwiska Ibe). Po drugie, Niña – Niñi (Niña i Spagna), ale doña – doñii (Doña i Lando).
Uprzejmie proszę o komentarz.
Michał Gniazdowski

Słowo stylistyka jest dość powszechnie stosowane do określania kształtu czy też linii nadwozia oraz projektu wnętrza danego samochodu. Przykładowo: „Najnowszy model nawiązuje stylistycznie do…”, „W stylistyce modelu…” itp. Czy użycie określenia stylistyka zamiast stylizacja jest poprawne?
Załączam pozdrowienia
Andrzej Borowczyk

Jakie są rodzaje żeńskie od wyrazów: filolog, teolog, krawiec, antropolog?
Dziękuję.
Pozdrawiam

Szanowni Eksperci,
w reklamach telewizyjnych promujących medykamenty przeciw katarowi mówi sie o tych lekach, że udrożniają nos. Czy nie powinny one nosa tego udrażniać?
Dziękluję
Iwona

Szanowni Państwo,

mam pytanie z pogranicza polszczyzny, dotyczące pisowni nazwisk obcego pochodzenia, zawierających umlauty: ä, ö, ü. W związku z reformą pisowni niemieckiej spotykamy następujące formy ich pisowni: ae, oe, ue. Zasadę te stosują wybiórczo polskie media, na przykład w przypadku pisowni nazwiska pani Danuty Hübner – zarówno Hübner, jak i Huebner. Czy taka dowolność i ogóle zmiana pisowni nazwisk są dozwolone bez urzędowej zmiany ich zapisu?

Rafał Müldner

Czy powszechne w literaturze dotyczącej ekonomii międzynarodowej (szczególnie europejskiej) określenia pisane wielkimi literami: Jednolity Rynek Europejski, Wspólny Rynek, Spółka Europejska (jako model, nie konkretna firma) nie są błędne z punktu widzenia naszej ortografii?
Z poważaniem
Waldemar Gajaszek