Szanowni Państwo!
W anglojęzycznych publikacjach naukowych obowiązuje zasada, że tytuły książek piszemy kursywą, a tytuły np. opowiadań, wierszy, artykułów, słowem krótkich, niewydawanych samodzielnie tekstów – w cudzysłowie. Niektórzy tłumacze, a nawet wydawcy, stosują tę zasadę także w Polsce. Tymczasem mnie uczono, że wszystkie tytuły (prócz tytułów czasopism, które mogą być w cudzysłowie) pisze się kursywą. Jak jest naprawdę?

Witam serdecznie,
zwracam się do Państwa z następującym problemem: jakiego czasu powinnam użyć, tworząc zdanie dotyczące sytuacji, w której rodzic zmarł, a jego potomstwo żyje (zdanie to ma wyrażać posiadanie syna/córki)? Czy powinno ono brzmieć „Pan Kowalski miał syna”, czy też „Pan Kowalski ma syna”? Waham się, ponieważ 1. wersja wydaje się bardziej naturalna, ale przecież syn żyje, a forma miał odrobinę sugeruje, że i jego nie ma już na świecie.
Pozdrawiam,
Agnieszka Sendek

Czy istnieje żeńska forma wyrazu współmałżonek, tzn. współmałżonka? Czy też współmałżonek jest formą „bezpłciową” – tak jak rodzic? Czy jeśli chcę rozróżnić między mężczyzną i kobietą, mężem i żoną, to powinienem użyć form: małżonek, małżonka?

W Wielkim słowniku ortograficzno-fleksyjnym J. Podrackiego (i tylko tam) uznana jest przechodniość czasownika modzić i występuje hasło modzony. Moja definicja modzić to ‘intensywnie myśleć nad czymś, szukać rozwiązania, robić plany’. Tak jak nie ma form myślony od myślenia ani kombinowany od kombinowania (jest taka forma, ale dla innego znaczenia czasownika kombinować), tak sądzę nie ma modzony (chyba, że jest jeszcze inne, „tajemne” znaczenie tego czasownika).
Proszę o opinię w tej sprawie.

Szanowny Panie Profesorze,
chciałam zapytać, jaka forma jest poprawna w przypadku używania słowa Facebook (nazwa własna zagranicznego portalu społecznościowego, który funkcjonuje na całym świecie pod tą nazwą). Używa się sloganu tłumaczonego z języka angielskiego („Find us on facebook”): „Znajdź nas na Facebook”, czy ta forma jest poprawna? Czy może „Znajdź nas na Facebooku”? Lub też… facebook-u?
Dziękuję za odpowiedź, pozdrawiam serdecznie.
Joanna Marquardt

Czy poprawne jest napisanie partykuły nie z przymiotnikiem w st. najwyższym łącznie? W zdaniu „To jest nienajlepszy pomysł”, gdzie nienajlepszy, pisane łącznie, oznaczałoby 'zły, kiepski'. Wg mnie zdanie „To jest nie najlepszy pomysł” sugeruje, że wśród paru pomysłów jeden był najlepszy, a drugi, ten, o którym piszemy, mógł też być dobry, ale okazał się trochę gorszy od owego najlepszego; natomiast zdanie „To jest nienajlepszy pomysł” sugeruje, że pomysł był zły, że został użyty eufemizm.

Dzień dobry Państwu!

Mam małe pytanie. Czy używając w zdaniu nie tyle, zawsze trzeba później zastosować ile, czy może to być co? Słownik poprawnej polszczyzny podaje, że nie tyle…, co… jest niepoprawne, natomiast 4-tomowy słownik języka polskiego dopuszcza tę formę. Jak jest naprawdę i czy obie te wersje różnią się czymś zasadniczym?

Kłaniam się,

Andrzej Nowakowski

Ostatnio bardzo często słyszę wyrażenie zaadresować problem. Z kontekstu wynika, że osoba używająca tego wyrażenia ma na myśli: zdiagnozować, opisać, zrozumieć lub zrobić coś z nim. Jest to bezpośrednia kalka angielskiego wyrażenia to address a problem. Przykład z Internetu: Zgadzam się, że związki zawodowe nie powinny […], ale na pewno trzeba zaadresować problem likwidowanych miejsc pracy. Czy z językowego punktu widzenia jest dopuszczalna?

Jak należy pisać angielskie nazwy stanowisk w polskich tekstach, proszę o jednoznaczną odpowiedź na przykładzie zdania: Odwiedził nas head new business Jan Kowalski, board member, i przekazał list od prezesa. Nazwy stanowisk w j. pol. piszemy dużymi literami, więc wg tej zasady powinno się pisać tak, jak napisałem.

A na wizytówce tak:

Jan Kowalski

head new business

board member

Proszę o odpowiedź.

Szanowni Państwo,
kiedy powiedziałem znajomemu, że znam pewne miejsce, ale nie byłem tam osobiście, zapytał, czy można być gdzieś nieosobiście. Odpowiedziałem, że nie można, ale czasem pojawiają się w wypowiedziach takie puste semantycznie słowa, które po prostu coś podkreślają. Odrzekł, że idąc tym tropem, można by właściwie cofać się do tyłu, bo do tyłu podkreśla kierunek cofania. Zacząłem się zastanawiać, czy nie ma racji, tzn. czy być gdzieś osobiście nie jest po prostu pleonazmem.