Dzień dobry,

mam problem z interpretacją zapisu w uchwale gminy.

Chodzi mi konkretnie o zapis:

"(..) w workach na bioodpady, oznaczonych kodami kreskowymi udostępnionymi właścicielowi

nieruchomości przez Gminę Kąty Wrocławskie, o ile doszło do zapełnienia pojemników, o których

mowa w lit. a; w takim przypadku usługa obejmuje odbiór bioodpadów w czterech workach

o pojemności 120 litrów na każdy pojemnik, w który wyposażona jest nieruchomość (..)".

Moja interpretacja jest taka, że to zdanie nie jest precyzyjne i można je interpretować tak, że zarówno worki i kody kreskowe zostaną dostarczone (udostępnione) przez gminę ze względu na użytą liczbę mnogą przecinek, oraz warunek. Czy mam rację ?

Dzień dobry,

czy w poniższym zdaniu forma „niezauważonym” jest poprawna? Czy nie powinno być „niezauważony”?

Przebierał się, aby podróżować po kraju niezauważonym przez władze.

Proszę też o informację, jaka reguła tym rządzi.

Bardzo dziękuję za odpowiedź.

Dzień dobry,

zwracam się z prośbą o pomoc przy określaniu części zdań : Inkowie przechowywali suszone ziemniaki przez dwadzieścia lat. Inkowie - podmiot gramatyczny, przechowywali - orzeczenie czasownikowe, ziemniaki - dopełnienie bliższe, suszone - przydawka.... czy przez dwadzieścia lat należy traktować jako całość i będzie to okolicznik czasu, bo jest to odpowiedź na pytanie jak długo? Podobnie w zdaniu Są pilnymi uczniami w drugim semestrze nauki. Oni - podmiot domyślny, są uczniami - orzeczenie imienne, pilnymi - przydawka, w semestrze - okolicznik czasu (kiedy?), drugim - przydawka, nauki - przydawka. Czy prawidłowo określiłam części zdania?

Dzień dobry,
czy kobieta wykonująca zawód biegłego rewidenta i głównego księgowego to – odpowiednio – biegła rewident i główna księgowa, czy może jednak biegły rewident i główny księgowy?
Serdecznie pozdrawiam,
Sławomir Góral

Witam,
jestem właśnie na etapie przypominania sobie opowiadań o Sherlocku Holmesie i spotykam się tam często ze zdaniami w stylu: „Byłem wczoraj u Pana, ale go nie było” albo „Wychodząc od Pana, widziałem jego córkę”. Czy takie zdania są poprawne? Czy może po prostu kiedyś się tak mówiło, a z czasem to ewoluowało? Dzisiaj powiedzielibyśmy pewnie: „Byłem wczoraj u Pana, ale Pana nie było” i „Wychodząc od Pana, widziałem Pana córkę”.
Pozdrawiam,
Bartosz Piec

Szanowni Państwo!

Przejeżdżałam ostatnio przez Wielkopolskę i zaintrygowały mnie nazwy kilku, niezbyt od siebie oddalonych miejscowości: Murzynowo Kościelne, Murzynowo Leśne, Murzynówko, Murzynowiec Leśny. Jeśli to możliwe, proszę o wyjaśnienie ich pochodzenia. Kiedy powstały? Czy właściwe jest tu skojarzenie ze słowem murzyn? Szczególnie w tak zaskakującym połączeniu z przymiotnikami kościelne i leśne? Z góry dziękuję za odpowiedź!

Anna

Dzień dobry.
Mam dwa pytania związane z pisownią nazw niektórych państw w języku polskim.
Pytanie pierwsze: dlaczego nazwę Chorwacja piszemy przez ch, skoro w języku chorwackim brzmi ona Hrvatska, a więc przez samo h? I polski, i chorwacki to języki słowiańskie, skąd więc ta różnica?
Pytanie drugie: dlaczego nazwę Chile piszemy przez ch, skoro wymawiamy ją jako [Czile]?
Z góry dziękuję za odpowiedź.

Zawsze sądziłam, że stosowanie wielkiej litery w zaimkach osobowych i dzierżawczych w tekstach prasowych, poradnikach, reklamach i innych tekstach, które nie są listami i nie wymagają formy grzecznościowej, jest błędem. Na przykład: „Kiedy kupujesz przez internet, sprzedawca musi być wobec ciebie uczciwy”. Nie mogę nigdzie znaleźć reguły, że napisanie w poradniku dla konsumenta tego zadania następująco: „Kiedy kupujesz rzeczy przez internet, sprzedawca musi być wobec ciebie uczciwy” – jest błędem.

Dzień dobry,

chciałam poznać właściwą formę dopełniacza nazwy własnej Cieśnina Świna (Cieśniny Świna czy Cieśniny Świny). Mam dylemat, bo dla mnie mieszkanki Międzyzdrojów Świna była rzeką, wiem już jednak, że to cieśnina. Nadal jednak nie jestem pewna jak z odmianą przez przypadki tej geograficznej nazwy własnej.

Szanowni Państwo,
proszę o wyjaśnienie, która z łacińskich form oznaczających warunek konieczny jest poprawna: conditio sine qua non (taką pisownię znaleźć można w Nowym leksykonie PWN) czy condicio sine qua non (wersja przyjęta w Wielkim słowniku wyrazów obcych PWN). A może obie są poprawne?
Podobne wątpliwości budzi pisownia słowa condicionalis (wg Wielkiego słownika wyrazów obcych PWN) i conditionalis (wg Wielkiego słownika ortograficznego PWN) – czy również tutaj obie formy są poprawne i mamy po prostu do czynienia z „ewolucją” w zakresie filologii klasycznej (w różnych słownikach łacińsko-polskich na określenie polskiego warunku znalazłem obie formy: conditio i condicio). Jeśli poprawne są obie formy, może warto by to w kolejnych wydaniach słowników odnotować?
Z pozdrowieniami
Stanisław Danecki