Co dzieje się, kiedy zderzają się dwa zjawiska: akcent meliczny i akanie? Na przykład w słowie rozchodzi normalnie akcentujemy drugą sylabę, ale w kolędzie („głos się rozchoDZI’’) – trzecią. Gdyby w języku polskim było akanie, miałbym gotową odpowiedź ;-)
Możliwe więc, że ze względów rytmicznych Rosjanin zaakcentuje mołoko nie na trzecią, lecz na inną sylabę. Co wtedy jest ważniejsze – rzeczywiste akcentowanie, czy „pamiętanie’’, które o wymawia się jak a?

Zasady pisowni polskiej przytaczają reguły transkrypcji rosyjskich nazw(isk), które w dzisiejszej prasie są często ignorowane i zastępowane pisownią angielską albo hybrydą. Młodzi dziennikarze nie znają rosyjskiego, a wiadomości czerpią z anglojęzycznych serwisów. Sportowcy na koszulkach mają np. Krivets, a nie Kriwiec – być może tak sobie życzą, by być rozpoznawani w Europie. Podobnie pisarz Kirył Yeskov (!). Jak wybrnąć z tego problemu?

Jak zaznaczyć na początku wypowiedzi w utworze dramatycznym, że mówiący kontynuuje cytowanie? Poniższy zapis sugeruje, że to w cytowanym tekście było opuszczenie:

KUŹMA
Tak piszą. Stoi czarno na białym. „W dniu wczorajszym zatwierdzono ostatecznie wniosek”… Słuchasz, Oleś?
OLEŚ
Słucham, Kuźma, słucham…
KUŹMA
„…wniosek o amnestii. Akt ten, od dawna oczekiwany przez społeczeństwo”, tak piszą, przez społeczeństwo… „nabiera mocy prawnej z chwilą jego ogłoszenia”.

Szanowna Redakcjo,
jak brzmi w dopełniaczu nazwa miejscowości Trzaski: Trzasków, Trzask, a może Trzasek? Niestety nie znalazłam tej miejscowości w dostępnych mi słownikach nazw.
Pozdrawiam

Jaką formą: męską czy żeńską jest Trzebież? Dla wyjaśnienia dodam, że jest to miejscowość położona niedaleko Szczecina. Pytam, bo np. na budynku dworca PKP widnieje napis Trzebież Szczeciński, zaś np. na stronach internetowych Urzędu Miejskiego w Szczecinie użyto formy: Trzebież Szczecińska. Jaka forma jest więc poprawna?

Proszę o pomoc w ustaleniu pochodzenia frazeologizmu Tu jest pies pogrzebany. Czy wersja Tu leży pies pogrzebany może być uznana za poprawną?
Z góry dziękuję.

Dzień dobry Państwu!
Mamy pytanie z pogranicza poezji i gramatyki. Chodzi o fragment utworu Stanisława Grochowiaka Wyliczanka, w którym występuje czasownik tula się. Przytaczam strofkę z wiersza:

Nocka tula się po niebie
lis za kretem dróżki grzebie
ma na łapkach szron.
Kto to będzie?
On.

Jakie znaczenie ma ten czasownik? Czy to inna – regionalna odmiana turla się? czy też po prostu tuła się? A może to jakiś neologizm?
Pozdrawiam i serdecznie dziękuję za odpowiedź ekspertów.

Droga Redakcjo,
czy przecinek w zdaniu: Nie znam osoby, który tyle by jadła, co Kowalska jest konieczny?
Poza tym jaka przenieść do następnego wiersza nazwisko: Andrewjeski — Andre-wjeski? Czym się kierować przy przenoszeniu nazw obcych? Zasadami obowiązującymi w tych językach czy polskimi? Na przykład: Widend: Wid-end czy Wi-dend?

Z poważaniem
Czytelniczka

Czy dokonany kursywą zapis tytułu z wieńczącym go pytajnikiem/wykrzyknikiem, a umieszczony na końcu zdania należy zamknąć kropką? A może wystarczy znak interpunkcyjny należący do wspomnianego tytułu/nazwy?…

Na kolejnych zajęciach czytaliśmy rozmowę z Zygmuntem Baumanem pt. Co znaczy dzisiaj być sobą?.

Nie do końca analogiczny problem byłby ze stwierdzeniem:

Przekłady Jeana Baudrillarda ukazują się w Polsce nakładem wydawnictwa Sic!

Chciałam zapytać o nawiasy umieszczane tuż po przytaczanych w tekście tytułach książek np. „Jan Kowalski jest autorem powieści «Wspomnienia» (1990)”. Czy nawiasy, o których tu mowa, są obowiązkowe? Jakie informacje powinno się w nich umieszczać (tylko rok wydania)? Czy nawiasy należy wstawiać za każdym razem, gdy pojawia się tytuł omawianej książki?