Jak odróżnić błąd stylistyczny od usterki stylistycznej? Jest to ważne w kwestii pewnych rozstrzygnięć dla oceniających prace w ramach konkursu przedmiotowego z języka polskiego. Tym bardziej, że to, co dla jednego nauczyciela jest błędem, dla drugiego nim nie jest. Za błąd uznano użycie takiego powtórzenia: „Zamknąłem oczy i…”. Na następnej stronie uczeń napisał od akapitu: „Moim oczom ukazał się…”.
Bardzo dziękuję za szybkie udzielenie mi pomocy.
Z poważaniem.

Szanowni Państwo,
zastanawiam się, jak zapisać w dopełniaczu nazwisko właścicieli Fabryki Form Odlewniczych w Lipsku: braci Schneider (najpopularniejsza forma), braci Schneiderów czy braci Schneidrów (w końcu nazwisko dość popularne, więc -e- mogłoby być ruchome). Będę wdzięczna za sugestię.
Bernadeta

Czy można powiedzieć: „Z każdym dniem staje się coraz mądrzejszy”, czy raczej: „Z każdym dniem staje się mądrzejszy”?

Spotkałem się z tłumaczeniem „Czerwony Kapturek poszła”. Czy to jest taka sama hiperpoprawność jak „SLD zrezygnowała”, jak powiedział kiedyś premier Buzek, czy może rewizja starych błędów?

Dzień dobry. Chciałbym się jeszcze odnieść do ostatniego mojego pytania i odpowiedzi, którą otrzymałem od Państwa. Dotyczyło ono słów boby, toby. Tym razem spytam: kiedy piszemy czy by, a kiedy czyby, kiedy kto by, a kiedy ktoby. A może tylko i wyłącznie piszemy czy by, kto by?

Z najlepszymi życzeniami świątecznymi dla Państwa

Mirek

Szanowni Państwo,
zastanawia mnie rola pięty we frazeologii. Mamy chwalipiętę, wiercipiętę. Słyszałem też powiedzenie niech ci pójdzie w pięty (nawiasem mówiąc, nie wiem, co właściwie znaczy).
Czy wiadomo, skąd owa pięta się wzięła? Co do chwalipięty, przyszło mi kiedyś do głowy, że może ma to coś wspólnego z piętą Achillesa, tj. chwalipięta 'chwali nawet swój potencjalnie słaby punkt’. Ale to pewnie tylko moja fantazja.

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Szanowni Państwo,
jaka jest etymologia wyrażenia dom publiczny? Początkowo byłem przekonany, że to kalka z języka angielskiego, tam jednak wyrażenie to ma inne znaczenie ('tawerna', 'zajazd'), lecz w takim znaczeniu – ze znanych mi publikacji – odnotowuje je tylko Słownik warszawski, a i w nim znaczenie to zostało potraktowane jako drugorzędne i oznaczone kwalifikatorem „mało używane”. Zatem w jaki sposób powstało współczesne rozumienie tego wyrażenia?

Dobry wieczór,

mam kilka dylematów związanych z postawieniem przecinka.

1) kupiłem sobie nowe spodnie(,) no i kupiłem też fajną koszulę.

2) dlatego(,) że nie masz pieniędzy, nie możesz tam pójść.

3) wiesz(,) jak jest , jest(,) jak jest

4) mogę to zrobić(,) jak / jeśli coś.

Z góry serdecznie dziękuję za fachową poradę. Pozdrowienia.

Witam.

Czy użycie w poniższym zdaniu słowa „dziesiątoroczny” można uznać za prawidłowe?

„Poszedłem na dziesiątoroczny zjazd absolwentów liceum”.

W sensie: „Poszedłem na dziesiąte doroczne spotkanie absolwentów liceum”.

Słowo to zaczerpnąłem ze Słownika Języka Polskiego wydanego przez Maurycego Orgelbranda w Wilnie w 1861 roku: https://cutt.ly/gwX8oWC8

Pozdrawiam, Indragor.

Bardzo proszę o wyjaśnienie, jak należy wymawiać słowo Europa. A dokładniej: czy dopuszczalna jest wymowa ełropa, którą często słychać; dziennikarze potrafią nawet mówić ełropejczycy. Mówią oni także nałka i nałkowcy, sytłacja i sytłacyjny, rozmajty… Nie uważam, żeby wymowa zbitek eu, au, ua czy ai była szczególnie trudna, toteż niepokoi mnie takie pójście na łatwiznę i mówienie przez eł, ał, ła. Nie wiem, czy i jak bardzo jest to dopuszczalne.
Dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam.