Poproszono mnie o napisanie tekstu na temat doniczkowych roślin ozdobnych. Omawiałam w nim między innymi męczennicę błękitną, której łacińska („kursywowana”) nazwa brzmi Passiflora cærulea. Dla potoczystości tekstu i uniknięcia powtórzeń musiałam w pewnym miejscu użyć formy łacińskiej i napisałam kwiaty Passiflora cærulea. Redaktor poprawił ten fragment na kwiaty Passiflory cærulea. Czy miał rację? Czy tego typu dwuwyrazowe nazwy łacińskie roślin w ogóle powinny być odmieniane, a jeśli tak – to w jaki sposób (pierwszy wyraz, drugi, czy obydwa)?
Pozdrawiam serdecznie
Elżbieta

Jaką formę przybiera przymiotnik określający rzeczownik męski, jeśli nie ma on żeńskiego odpowiednika (lub brzmi sztucznie), a dotyczy kobiety, przykładowo: – Ewa Kopacz – polska premier czy polski premier?
– Indira Gandhi – indyjski polityk czy indyjska polityk? itp.

Czy zdania te są prawidłowe i równoznaczne?

1. Aż rozdzieli nas noc.
2. Dopóki noc nas nie rozdzieli.
3. Zanim nas noc nie rozdzieli.
4. Zanim rozdzieli nas noc.

Trzecie zdanie jest tytułem filmu, jednak mam wątpliwości, czy jest prawidłowo skonstruowane.

Dzień dobry!
Czy w odniesieniu do promotora kobiety właściwa będzie forma: Praca napisana pod kierunkiem profesor doktor habilitowanej XY, czy Praca napisana pod kierunkiem profesora doktora habilitowanego XY? Uważałem za właściwą tę pierwszą postać, dlatego z zaskoczeniem przeczytałem w poradni pod hasłem biegła rewident i redaktor naczelna o wariantywności takich form (ze wskazaniem jednakże na rodzaj męski).
Dziękuję za odpowiedź.
Aleksander Durkiewicz, student piszący pracę.

Mam pytanie do językoznawców Wydawnictwa Naukowego PWN. Czy osobę piszącą artykuły, czyli redaktora można żartobliwie nazwać redachtorem? Czy ten zwrot nie będzie zbyt złośliwy w stosunku do osoby, którą tak nazwiemy?
Pozdrawiam
Michał

W Edycji tekstów zaleca się, aby nazwiska z przedrostkami M'-, Mc- i Mac- szeregować tak, jakby były zbudowane z przedrostka Mac- i właściwego nazwiska (s. 370). Czy nie uważają Państwo jednak, że z punktu widzenia przeciętnego użytkownika słowników i encyklopedii, który nie musi przecież wiedzieć, iż McDonald powinien stać przed Macmillanem, owa reguła jest niepraktyczna? Notabene słowniki i encyklopedie PWN nie respektują tej zasady.

Szanowni Państwo!
W związku z poprawkami redaktora w przetłumaczonej przeze mnie książce nasunęło mi się kilka pytań.
1. Czy szwedzkie nazwy takie jak Farsta, Marsta należy odmieniać? Należy pisać w Farście czy w Farsta?
2. Zdania typu „Karl był dużą niezdarą” pani redaktor poprawiała mi konsekwentnie na „Karl to duża niezdara”. Czy moje zdanie było niepoprawne lub złe stylistycznie (jest to opis jednego z bohaterów)?
Magdalena L.

Szanowny Panie Profesorze!
Napisałam w poleceniu ćwiczenia: „Na tablicach zamieszczonych poniżej liczba o najwyższej wartości znajduje się na środkowym miejscu”. Redaktor poprawił: „W tablicach …”. Bardzo proszę o odpowiedź, czy powinno być na czy w.
Dziękuję i pozdrawiam,
Anna

Temat tu pisze kontra tu jest napisane poruszany był na forum wielokrotnie. Forma jest napisane zawsze okazywała się tą lepszą. Chciałbym zapytać, czy użycie tu pisze jest równie niepoprawne w przypadku, gdy podmiot domyślny został zawarty w zdaniu poprzednim. Przykładowo: „Denerwuje mnie ten redaktor. Zupełnie nie rozumiem, co tu pisze”. Lub jeśli podmiotem jest instytucja: „Ciągle otrzymuję ponaglenia z ZUS. Tu pisze, że muszę zapłacić odsetki”.

Szanowni Państwo,
w Misznie w tekście zasadniczym jest stosowana wielka litera w wyrazie Mędrcy, np. „Mędrcy mówią’’, a dalej jest ich wypowiedź. W przedmowie zaś litera mała, np. mędrcy, mędrcy rabiniczni. Czy nie powinna być zawsze wielka? Zapisano również Talmud Jerozolimski, Talmud Palestyński wielką literą, ale Biblia hebrajska. Czy nie powinno się konsekwentnie kierować zwyczajem i pisać Biblia Hebrajska?
Z wyrazami szacunku
Iwona Stachowicz