rzadko����
  • Wielki Post
    2.02.2005
    2.02.2005
    Niebawem rozpocznie się wielki post. Słownik ortograficzny zaleca, by obydwa wyrazy rozpoczynać od małych liter. Inna jest jednak praktyka ortograficzna użytkowników polszczyzny. Wpisałam to hasło do wyszukiwarki Google i doprawdy rzadko można spotkać zapis od małych liter. Czy można zatem pisać dwojako? Dlaczego zalecenia słownika rozmijają się z praktyką językową?
  • Wierzby okazały się wyrastać…
    18.09.2018
    18.09.2018
    Czy poprawne jest zdanie: Wierzby, które wziął za szpaler na poboczu szosy, okazały się wyrastać w szczerym polu. Konkretnie chodzi mi o zastosowanie bezokolicznika po wyrażeniu okazały się.
  • Wilniuki
    10.06.2009
    10.06.2009
    W sierpniu ma się odbyć w Wilnie I Światowy Zlot Wilniuków. Od dawna używane jest gwarowe określenie Polaków na Wileńszczyźnie – a nawet na całej Liwie – jako Wilniuki, rzadziej Wilniucy. Nazwy wilnianie i Wilnianie dotyczą nie tylko Polaków. W miesięczniku Magazyn Wileński prowadzę rubrykę językową. Byłabym bardzo wdzięczna, gdybym mogła „podeprzeć się” autorytetem Poradni.
    Dziękuję.
    Łucja
  • winogrona
    28.02.2006
    28.02.2006
    Witam!
    Winogrona. Oczywiście liczba mnoga. Kupujemy winogrona – to jasne. A jak nazywa się jedna kulka tego owocu? Winogron? Winne grono? Winogrono? Stawiałbym na to ostatnie, ale pewności nie mam.
  • W lato czy latem?
    15.05.2017
    15.05.2017
    Szanowni Państwo,
    w powieści Rodzina Połanieckich Sienkiewicz w wielu miejscach używa formy w lato, np.: nigdy w lato z miasta nie wyjeżdżam, utrzymywała w lato stosunki z Bigielami, I nie umarł w lato itd. Czy zatem, wbrew regułom słownikowym, jest ona jednak poprawna?

    Z wyrazami szacunku
    Czytelniczka
  • włączać
    23.01.2004
    23.01.2004
    Witam.
    Mam pytanie dotyczące wielu Państwa odpowiedzi; wielokrotnie spotykam się ze zdaniem, iż jedno wyrażenie lub słowo jest bardziej poprawne od drugiego tylko dlatego, że jest częściej używane. Jak to stwierdzenie zastosować do słowa włączać, które jest stosowane bardzo rzadko (zazwyczaj mówi się [włanczać])? Niepoprawnie mówią nawet osoby wykładające na uczelniach, chociaż to od nich powinniśmy się uczyć. Oczywiście nie jest to jedyny przykład.
    Z wyrazami szacunku
    Angelika Kowaska
  • wojewoda łódzka
    1.03.2010
    1.03.2010
    Szanowny Panie Profesorze,
    chciałem zapytać, czy połączenie rzeczownika wojewoda z przymiotnikiem rodzaju żeńskiego jest poprawne, np. w zdaniu: „Wojewoda łódzka, (Pani) Anna Nowak, przyjechała na zebranie”. Słownik pod red. A. Markowskiego odradza tego typu konstrukcję, zaleca przydawkę w formie męskiej, choć są przecież w języku polskim nazwy analogiczne, jak np. redaktor naczelna, doktor habilitowana.
    Pozdrawiam -
    S. Kania
  • wolontariacki czy wolontarystyczny?
    17.12.2010
    17.12.2010
    Czy przymiotnik wolontarystyczy (od słowa wolontariant) jest poprawny słowotwórczo i czy można go traktować na równi z – częstszym chyba – wolontariacki?
  • wołacz
    18.04.2006
    18.04.2006
    Słowa pieszczotliwe takie, jak mamusia, mamunia, dzidzia, pańcia, odmieniają się w wołaczu na -u: mamusiu, mamuniu, dzidziu, pańciu. Rzeczowniki te oznaczają osoby i słowniki podają formę wołacza, a jak będzie w przypadku rzeczowników, które oznaczają przedmioty itp.? Kawciakawcio czy kawciu, rąsiarąsio czy rąsiu, gębusiagębusio czy gębusiu?
    Z góry dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam.
  • wołaczu mój!
    16.09.2013
    16.09.2013
    Dobry wieczór (dzień dobry).
    W wielu podręcznikach do nauki języka polskiego spotykam się z niezrozumiałym dla mnie zaprezentowaniem jednego z przypadków rzeczownika – wołacza:
    wołacz – o!

    Dzieci często tworzą wówczas niepoprawne formy typu: o! tata. Bardzo rzadko wołacz jest objaśniany jako bezpośredni zwrot do kogoś lub czegoś. Nie potrafię wyjaśnić tego zjawiska. Jak wytłumaczyć dziecku, że samo o! nie pomoże nam utworzyć formy wołacza?
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego