Witam !
Jako użytkownika czatu zainteresował mnie ostatnio jego język, niestety nigdzie nie mogę znaleźć żadnych informacji na ten temat. Interesują mnie zjawiska typowe dla języka czatu internetowego. Znalazłem coś o emotikonach oraz o akronimach, ale to mało. Pewnie odszukałbym więcej, ale niestety nie mam pojęcia, jak nazywa się nieużywanie ą, ę lub też pisanie sh zamiast sz itd. Może panowie naprowadzą mnie na jakieś informacje o tej tematyce?

W WSO na s. 28 jest informacja, że pewne przymiotniki piszemy zgodnie z wymową, chodzi mi o kazaski. Jednak w głównej części Słownika okazuje się, że przy haśle kazaski jest odsyłacz do kazachski! Tej wersji nie ma jednak w wyjaśnieniu na s. 28, a rozumiem, że w przypadku odsyłacza zob. ważniejsza jest wersja, do której się odsyła. Czyli która wersja jest poprawna, a jeśli obie, to dlaczego na s. 28 jest tylko jedna? Dodam, że tego rodzaju nieścisłości w WSO jest więcej.

Drodzy Państwo!
Przeczytałem niedawną odpowiedź Poradni nt. odmiany nazwiska Kleene. Nie rozumiem jednak, dlaczego powinno być: Kleene’ego, a nie: Kleenego, skoro końcowe -e jest we wszystkich przypadkach wymawiane (jako [i]). Nie piszemy przecież: Charlie’ego, tylko: Charliego, choć tam również brakuje fonetycznego [e].
Pozdrawiam
Tomasz Żuk

Szanowni Państwo,
piszę artykuł o pewnym ludzie, który po indonezyjsku nazywa się Toraja [czyt. toradża]. Toraja to rzeczownik i przymiotnik. Po angielsku mamy Toraja i część autorów używa jeszcze torajan, więc mieszkańcy tego regionu to Torajans lub Torajas. Po polsku w publikacji nienaukowych na ten temat pojawiają się niekiedy Toradżowie. Dlaczego? I jak z tego zrobić przymiotnik? Artykuł ma dotyczyć kapłanów, m.in. to minaa’ów / to minów… Jak odmienić słowo to minaa?
Pozdrawiam

Słownik eponimów podaje, że landrynki pochodzą od nazwiska Łandrin. Na http://kn.sobaka.ru/n43/04.html są zdjęcia starych, oryginalnych opakowań – na nich wyłącznie dwie inne wersje nazwiska: Landrin (francuska? jest coś o francuskim pochodzeniu) oraz Ландринь, zawsze ze znakiem miękkim! Forma Ландрин – tam wyłącznie w tekście html – wydaje się być późniejsza: inną (?) fabrykę http://www.landrin.ru/ otwarto w 2003. Jak zatem pisać nazwisko – Landrin, Łandrin czy Łandriń?

Jak po polsku mówić – [łaz] czy [laz], [łukojl] czy [lukojl]? Zapis marki wg mnie jest tu drugorzędny – firmy posługują się łacińską transliteracją. Ale jak mówić? Wg mnie [łukojl] – nazwa pochodzi od Ługaniecka [wg moich informacji od nazwy miasta Łangiepas – J.G.], ale co z LAZ? Teoretycznie z rosyjskiego (ukraińskiego w tym przypadku też) powinno to być [ł], ale samo miasto to Lwów, a Ł pojawia się tam tylko z powodu twardej abrewiatury. Przeszukując wszystkie możliwe źródła, nie jestem w stanie jednak ani jednego, ani drugiego stwierdzić z całą pewnością.

W Słowniku nazw własnych Jana Grzeni jest w haśle Bojkowie dopisek „rzadziej: Bojki”. W haśle Łemkowie nie ma analogicznej formy. Czy Łemki to forma dopuszczalna? W Poradni było już pytanie o żeńską formę od Łemko (Łemkini). Czy żeńska forma od Bojko to Bojkini?

Witam po przerwie wakacyjnej. Moje pytanie dotyczy dopełniacza liczby mnogiej rzeczownika mięso; w szkole uczono mnie formy mięs, pojawia się ona we współczesnych książkach, odnotowują ją jako jedyną nowe słowniki języka polskiego. Ja natomiast zdecydowanie bardziej przekonany jestem do formy miąs, którą zamieszcza jeszcze Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego. Czy mogę zatem w XXI wieku pisać i mówić miąs bez narażania się na zarzut archaizacji języka?

Czy można powiedzieć: miłość względem kogoś?

Niedawno zdobyłem dyplom studiów magisterskich, na tym dyplomie z niewiadomych mi przyczyn nazwa kierunku jest napisana wielką literą Ekonomia, tak samo wielką literą jest napisana specjalność Ekonomika transportu. Proszę o odpowiedz czy jest to błąd, czy może jakaś nieznana mi zasada pisowni z wielkiej litery?