Jaka jest prawidłowa kolejność określeń orzeczenia w zdaniu? Chodzi mi o szyk neutralny. Na przykład:

Dyrektor wyjechał wczoraj do Krakowa z żoną.
Dyrektor wyjechał wczoraj z żoną do Krakowa.
Dyrektor wyjechał z żoną wczoraj do Krakowa.
Dyrektor wyjechał z żoną do Krakowa wczoraj.

Czy któreś z tych zdań ma szyk neutralny i dlaczego? Gdzie mogę znaleźć więcej informacji na ten temat?

Dzień dobry,
będę wdzięczna za informację, która forma się jest poprawna:

1. Firma ABC mogłaby się skontaktować z Panem X.
2. Firma ABC mogłaby skontaktować się z Panem X.

Dziękuję i pozdrawiam,
Justyna Piekarek

Dzień dobry,

bardzo proszę o Państwa opinię na temat miejsca się w zdaniu. Czy to prawda, że należy stawiać się przed czasownikiem (jeśli oczywiście nie zostanie postawione na początku zdania)? W wielu publikacjach największych wydawnictw polskich nie zauważyłam stosowania takiej zasady. Z góry dziękuję za odpowiedź.

Z poważaniem

Ewa

W przekładach z języka angielskiego można spotkać zdania, w których elementy składowe (wyliczenia) są wydzielone średnikami. Bardzo często ostatni z tych elementów zaczyna się od słowa oraz. Czy w takich przypadkach mamy do czynienia z błędem interpunkcyjnym (spójnik oraz po średniku)?

Witam serdecznie!
Mam pytanie dotyczące składu tabel. Zaleca się, aby nie dzielić tabeli, która mieści się na jednej stronie, tylko przenieść całą tabelę na kolejną stronę. Czy można tak robić również wtedy, gdy tekst uzupełniający wolną przestrzeń przed przeniesioną tabelą należy już do innego rozdziału?

Często podczas rozmów ja i moi znajomi używamy wyrażenia „Także tego…” jako rodzaju podsumowania danej kwestii lub w chwilach, gdy zapada niezręczna cisza. Jak powinna wyglądać prawidłowa pisownia tego sformułowania? „Tak, że tego…” czy „Także tego…”? A może „Tak że…”, ponieważ gdzieś słyszałem, że w wersji bez przecinka to wyrażenie jest równoznaczne z „Tak więc…”?

Dzień dobry, będę bardzo wdzięczna za odpowiedź, czy poniższy tekst tablicy pamiątkowej jest poprawny?
Z wyrazami szacunku
M. Gurda-Jaroszewska

Pamięci
Leona Fuza
1895-1939
Płocczanina,
żołnierza Legionów Józefa Piłsudskiego.
Uczestnika walk o niepodległość Polski w 1918 roku
i wojny polsko – bolszewickiej w 1920 roku.
Działacza samorządowego.
Organizatora i uczestnika bohaterskiej obrony Poczty Polskiej w Gdańsku,
zamordowanego przez hitlerowców w grudniu 1939 roku.
Mieszkańcy Płocka

PWN podaje: imię Norkay, nazwisko Tenzing. Wędrówki po Internecie skłaniają do podejrzenia, że to może być błąd, że Tenzing jest imieniem, a nazwiskiem – Norgay przez g. Infoplease umieszcza Norgaya wśród ludzi na N, obok Newtona i Poli Negri. Przekonująco wygląda Tenzing Norgay Adventures.
Z kolei tu piszą, że Norgay „czasami był podpisany jako Norkay”.
Czy mogę prosić o weryfikację tej sprawy?

Moje pytanie jest może i nietypowe, i… może niespecjalnie na miejscu, ale nie bardzo wiem, kogo o to pytać. Chodzi mi o zasadę (jeżeli takowa istnieje) umieszczania polskich nazw miejscowych w tekstach obcojęzycznych przeznaczonych dla obcokrajowców przebywających w Polsce (np. w programach festiwalowych pisanych w j. polskim, niemieckim i angielskim). Tłumaczenie np. nazw ulic nie wydaje mi się rozsądnym rozwiązaniem. Większy problem z nazwami miast (zwłaszcza na Pomorzu i Śląsku, które często mają swoje odpowiedniki).
Pozdrawiam
Janek Dokurno

W firmie, gdzie pracuję, budowane są piece szklarskie. Każdy piec dzielony jest na części, a raczej strefy, gdzie następują etapy przemiany zasypanych komponentów w gotową masę szklaną. Strefę pieca, w której następuje topienie zasypanego zestawu szklarskiego, nazywamy częścią topliwną. Moje pytanie brzmi: czy jest to prawidłowa forma? Proszę o wyjaśnienie.
Pozdrawiam
Zbigniew Barzyk