Proszę o wyjaśnienie pochodzenia słów: matka, niedziela i pierścionek.

Szanowni Państwo!
Moje pytanie wiąże się ze sporem, jaki ostatnio toczył się w miejscu mojej pracy i podzielił współpracowników na dwa obozy. Kwestią sporu była pisownia nazwisk podwójnych (nie jestem pewien, czy tak się to fachowo określa), tzn. jaka jest właściwie kolejność podawania nazwisk, jeśli chce się (w przypadku kobiety) zachować nazwisko panieńskie?
Z góry dziękuję za odpowiedź. Pozdrawiam serdecznie.
Krzysztof

W zestawieniach typu lekarz chirurg, człowiek encyklopedia człon drugi zestawienia pełni funkcję określenia członu pierwszego. Jak wobec powyższego ocenić zestawienie piesek maskotka? Powinno oznaczać żywe zwierzątko traktowane jak zabawka, a tymczasem używane jest dla nazwania maskotki mającej kształt pieska, więc… nie ten szyk?
Czy pozostaje uznać, że jest ono zbudowane niezgodnie z regułami języka?

Dlaczego niektóre strony internetowe są nazywane „platformami”? Jakie znaczenie ma tu „platforma”? Nie mogłem znaleźć w żadnym słowniku, a definicja „dziedzina wspólnego działania” tu nie pasuje. Czy to jakaś kalka z angielskiego?

Szanowni,
proszę o informację, które ze słów – rekoncyliacja czy rekonsyliacja – oznacza uzgadnianie, np. płatności wykonanych i zarejestrowanych. Mój kolega uparcie twierdzi, że słowo to powinno się pisać przez s. Takiego słowa nie ma w żadnym słowniku. Rekoncyliacja jest, ale w trochę innym znaczeniu. Proszę o opinię w tej sprawie.
Dziękuję i pozdrawiam.

W słowniku wyrazów obcych jest nazwa greckiej litery rho. Nigdzie nie mogę znaleźć potwierdzenia, że można pisać o niej ro, a spotkałem się z taką pisownią nawet w podręcznikach szkolnych (co oczywiście jest zbyt słabym argumentem). Czy zatem ro jest dopuszczalnym wariantem rho?

Dzień dobry!
Moje pytanie dotyczy dopełniacza liczby pojedynczej słowa sadz. Słowniki PWN podają wyłącznie formę sadzu. Mam jednak przed sobą tekst, w którym używana jest forma sadza (np. „transport ryb z sadza”). Czy jest to błędem, czy też dopuszczalną formą alternatywną?
Z pozdrowieniami,
Anna

Szanowni Państwo!

Interesuje mnie użycie dużej litery w zdaniu: „Istnieje tylko jedna ostateczna władza – miłujący Bóg, tak jak może On wyrażać Siebie w naszym grupowym sumieniu” – chodzi oczywiście o „Siebie”. Czy nie jest prawdą, że „siebie” jest odmianą „ja”, podobnie jak „moim”, czy „mnie”? Nawet w Dekalogu napisano: „Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną”, a nie „przede Mną”.

Z poważaniem — Dociekliwy

Szanowni Państwo,
bardzo interesuje mnie pochodzenie słowa sprawiedliwość, jego historyczny rozwój oraz powiązanie znaczeniowe ze słowem prawo.

Będę ogromnie wdzięczna, jeśli zechcą podzielić się Państwo wiedzą na ten temat.

Pozdrawiam

Szanowni Eksperci!
Ikona to słowo, które zrobiło zawrotną karierę. Obecnie mało kto mówi i pisze, że coś jest symbolem czegoś – wszędzie czytamy i słyszymy o ikonach. Czy mogliby Państwo wyjaśnić, kiedy powinno się używać (i czy w ogóle) tego modnego słówka? Wydaje mi się, że jeśli zacznie się mówić, że Brad Pitt jest ikoną seksu – jak dotąd był symbolem – a Angelina Jolie ikoną męskich marzeń – zamiast ucieleśnieniem – to będzie to spora przesada…
Maciej Szymański