Kiedy związki taktyczne wojska piszemy dużą literą, a kiedy małą? Chodzi o sytuację, gdy nie ma jednostka nazwy własnej.

Czyli: 20 dywizja piechoty czy 20 Dywizja Piechoty? Słyszałem, że od plutonu do pułku piszemy małymi literami, od dywizji w górę – zaczynamy od dużej litery.

Pozdrawiam

Ostatnio niezwykle często spotykam się z pojęciem "wspierania" w branży IT. Mowa o zdaniach w stylu "Nasza aplikacja wspiera język polski", "nie wspieramy tej funkcjonalności" lub "ta funkcja jest wspierana w nowszej wersji oprogramowania". SJP podaje, że "wspierać" to "pomagać" lub "podpierać". Nigdzie nie znalazłem definicji wsparcia jako synonimu dla 'obsługuje'. Czy takie (bardzo powszechne w branży IT) użycie tego słowa jest poprawne?

Proszę o obronę apostrofu (cz. 1). Czasem uzasadnia się go niewymawianiem ostatnich liter. Ale:

— Avery’ego vs. Walerego, Goscinnego,

— Murphy’ego vs. Adyego.

Skoro brak różnic w wymowie, skoro można by pisać per analogiam Murphyego, Averego, to po co apostrof? Gdyby to był argument, pisalibyśmy Ściegienny’ego i w Jeziorany’ach. Albo Montesquieugo – pomijamy u, więc powinien być apostrof, a nie ma.

Dzień dobry, zwracam się do Państwa z pytaniem o poprawną odmianę gdańskiej dzielnicy „Osowa". Zastanawiam się nad dwiema formami: „W Osowej" czy „W Osowie". W 2013 r. dr Małgorzata Milewska-Stawiany, kierowniczka Poradni Językowej Uniwersytetu Gdańskiego, wypowiedziała się, że obie formy są poprawne, natomiast prof. Bogusław Kreja stwierdził, że nazwy miejscowe należy odmieniać tak, jak odmienia je lokalna ludność, co wciąż nie daje jednoznacznej odpowiedzi. Czy mogę prosić o wsparcie w tym zakresie?

Czym różni się wyrażenie „po dziś dzień” od wyrażenia „w dniu dzisiejszym”, czy to pierwsze jest poprawne a drugie uznaje się za zło konieczne języka urzędowego?

Jak należy prawidłowo tworzyć przymiotnik określający rząd prowincji? Od 24 lat mieszkam w Kanadzie i razi mnie określenie władz prowincji słowem prowincjonalne. Sam uparcie używam słowa prowincyjny, bo prowincjonalny ma dla mnie wyraźnie negatywny wydźwięk, ale nie znalazałem pomocy w żadnym z przeglądanych słowników. Proszę o wsparcie w walce z osobami, które przedkładają autorytet słowa drukowanego nad zwykłe odczucie prawidłowości językowej.

Szanowni Państwo,

skąd się wzięła niekonsekwencja w tworzeniu przymiotników „dzierżawczych” na bazie zmiękczającego „j” od słów z ostatnią spółgłoską „g”? Regularnie jest boży od Bóg czyli wymiana g—ż zgodnie z regułą pierwszej palatalizacji. Podobnie buldoży od buldog, innych przykładów nie kojarzę. Jednak od wróg mamy wrogi - skąd tu miękkie g, czyżby analogia do przymiotników zwykłych, niedzierżawczych takich jak błogi? W każdym razie regularny przymiotnik wraży (choć z rusycyzmem cerkiewnym) wyszedł z użycia. Znowuż od papuga jest papuzi, całkiem nieregularnie — a może wg wzorca takiego jak w ptak—ptasi?

Proszę o naświetlenie tego problemu.

Łukasz