Czy wyrażenie kredyt z niską ratą, z wysoką ratą jest poprawne? Czy jest potoczne, czy należy do ogólnej odmiany polszczyzny? Można je często znaleźć w prasie i reklamie.

Myślnik, pauza, półpauza, minus (znak odejmowania). Który jest który, oraz który gdzie, jak i dlaczego.

W jaki sposób należy traktować cudzysłów w tytule filmu w kontekście nazw własnych:

— kina/domu, np. Ucieczka z kina „Wolność” czy Ucieczka z kina Wolność lub Dom „Słowo”. Niedokończona powieść czy Dom Słowo. Niedokończona powieść

— kryptonim akcji, np. „Anna” i wampir czy Anna i wampir lub Operacja Argo czy Operacja „Argo”

— nazwa techniczna broni, np. Pistolet typu „Walter P-38” czy Pistolet typu Walter P-38

— zwyczajowa nazwa samolotu, np. Lot Świerkowej Gęsi czy Lot „Świerkowej Gęsi”?

Znana jest mi reguła pomijania przecinków w sytuacji zbiegu spójników lub zaimków. Mam jednak kłopot z umieszczaniem przecinka w zwrotach rozpoczynających się od: po tym(,) co, np. Po tym(,) co zrobił, musiał wyjść.
Jakie jest uzasadnienie dla (nie)stawiania przecinka w takim miejscu?

W języku polskim wciąż przybywa słów, ale są to głównie rzeczowniki, czasowniki, przymiotniki, przysłówki, wykrzykniki. Czy w ostatnim czasie (5 lat albo 100 lat) pojawiły się w polszczyźnie nie notowane wcześniej spójniki, przyimki, zaimki? Nie potrafię skojarzyć żadnego przypadku. Czy to oznacza, że pod tym względem nasz język osiągnął już pełne nasycenie i nie należy się już spodziewać niczego nowego?

Czy można emotikonę traktować jak znak interpunkcyjny kończący zdanie i nie stawiać kropki?

Jeśli stawiać, to przed nią czy za nią? Który z poniższych wariantów jest poprawny?

a) Jakieś zdanie :-)

b) Jakieś zdanie. :-)

c) Jakieś zdanie :-).

Szanowni Państwo,czy do wyodrębniania cytatów pochodzących z rozmowy (w tekście tłumaczonym) można używać na zmianę cudzysłowu i myślnika? (np. gdy mamy dwie rozmawiające ze sobą osoby rozpoczęcie cytatu od myślnika, a w innych przypadkach, pojedynczych zdań, cudzysłowu? I czy wówczas, gdy cytat będzie dłuższy, wyróżnienie blokowe nie będzie postrzegane jako niekonsekwencja)?

Ostatnio, czytując amatorską twórczość literacką umieszczaną w Internecie, zauważyłam, że wielu autorów, zwłaszcza początkujących, nadużywa (jak mi się wydaje) słowa ów, często nawet go nie odmieniając (przykład: „Wyszła z ów swojskiego miejsca”). Moje pytanie brzmi: w jakich dokładnie okolicznościach i kontekstach użycie słowa ów w znaczeniu 'ten konkretny' będzie poprawne, a w jakich nie? W jakich okolicznościach należy to słowa odmieniać, a w jakich można pozostawić nie odmienione?

Interesuje mnie jedna kwestia, mianowicie: czy można używać sformułowania (na przykład) polski autonomista w znaczeniu ‘kogoś, kto jest autonomistą pochodzącym z Polski’, a nie ‘zwolennik autonomii Polski’? Przykład mógłby być taki (i to kompletnie hipotetyczne, poglądy roli nie grają): Sprawę autonomii Gdańska popierali zarówno autonomiści gdańscy, jak i polscy.

Kogo nazwiemy powinowatymi pierwszego stopnia. Czy istnieje stosunek wzajemny w powinowactwie, jak to ma miejsce w przypadku pokrewieństwa?