Szanowny Panie Profesorze,
czy kiedy jest się studentem wyższej uczelni, można posługiwać się takimi wyrażeniami jak: „Byłam dziś w szkole”, „Nudziło mi się na lekcji”. Krótko mówiąc, bardzo drażni mnie, kiedy dzisiejsi studenci nie mogą przestawić się, żeby traktować studia jako coś więcej niż szkoła podstawowa, gimnazjum czy szkoła średnia. Spotkałam się z kontrargumentem, że potocznie można tak mówić, ale czy wypada? Czy to nie umniejsza powagi i, bądź co bądź, roli studiowania?

Czy uzasadniony jest taki szyk: „z szaleńczą niemal odwagą wyszedł na pokład; muszą odbywać długie bardzo wędrówki; o pół mili zaledwie dojrzał stado karibu; sięgając łbem o 9 przeszło stóp” zamiast: „z niemal szaleńczą odwagą; bardzo długie wędrówki; zaledwie o pół mili; przeszło o 9 stóp”. Zdania te pochodzą z książek Centkiewiczów i Curwooda, ale ostatnio i w gazecie natrafiłem na coś takiego: „wiadomo, że od Kaczyńskiego tylko zależy, kto...” (zamiast „że tylko od Kaczyńskiego zależy”).

Czy nie wydaje się Państwu niezręczne zaczynanie mejli, zwłaszcza tych krótkich, od Szanowny Panie i kończenie ich słowami Z wyrazami szacunku? Choć zdaję sobie sprawę, że nie każde powtórzenie treści jest błędem, zawsze mam ochotę jakoś te formuły odpodobnić – czy słusznie? Jak uczynić to najzgrabniej?

Witam państwa!
Mam pytanie odnośnie wyrazów szkalować i nieposzlakowany. Można mieć nieposzlakowaną opinię (której nie można nic zarzucić), ale nie „poszlakowaną opinię’’ (której można coś zarzucić). Można kogoś szkalować, ale nie „poszkalować’’. Nie można mieć „nieposzkalowanej opinii’’ (której nie szkalowano). Myślę, że te dwa słowa mają na tyle podobne znaczenie, że jednego można używać jako negacji drugiego. Skąd ta zbieżność oraz brak powyższych form?
Pozdrawiam serdecznie
Aneta Rosłan

Czy poprawne jest słowo scieńczenie? Słowo to jest popularne w literaturze medycznej, również w witrynach internetowych w kontekście zmniejszenie grubości, np. scieńczenie rdzenia kręgowego, lub wypadanie, scieńczenie i przerzedzenie włosów. Jeżeli słowo to jest poprawne, to która ze spotykanych pisowni: scieńczanie czy ścieńczanie jest prawidłowa?

Czy na miłośnika tabaki można powiedzieć tabacznik, czy też jedynym poprawnym określeniem jest tabaczarz? Jak dotąd myślałem, że jedynym poprawnym określeniem jest słowo tabaczarz, ale w książce J. Zająca i E. Zimmermanna Tabaka na Kaszubach i Kociewiu występuję zwrot tabacznik. Przyznam się, że jestem w kłopocie i nie wiem, które określenie jest poprawne – czy jedno z nich, czy też może oba?
Serdecznie dziękuję za każdą pomoc w rozwiązaniu tego problemu.

W naukowym periodyku teologicznym pojawia się dość często forma teolożka. Znajduje się ona zasadniczo tylko w artykułach pisanych przez autorki o poglądach feministycznych. Czy jest ona dopuszczalna?

Czy przed skrótem od sformułowania to jest, czyli tj., trzeba postawić przecinek?

Jak mówić poprawnie? Ostatnio ze znajomymi zastawiamy się, czy język można zarówno znać, jak i umieć. Moi znajomi uważają, że język można jedynie znać (na jakimś poziomie), ja natomiast uważam, że (być może jest to mowa potoczna, czyli mówić można, ale pisać w listach oficjalnych niekoniecznie wypada) język można również umieć. Mogę, jadąc do pracy za granicę, powiedzieć umiem niemiecki i oczywiście nie mam na myśli ani, że moje umiejętności są na eksperckim poziomie, ani że moja wiedza językoznawcza jest na takim, tylko że po prostu czuję się swobodnie korzystając z tego języka.
Czy język można umieć, czy powinno się go tylko znać?
Moim zdaniem umieć nie niesie ze sobą szerszego znaczenia niż znać, zależy co mówiący ma na myśli.

Chciałam zapytać o to, czy w nagłówku CV, czyli 'Curriculum vitae', powinno być pisane kursywą, jeśli pisane jest literami drukowanymi. Jest to nazwa łacińska, więc wypadałoby. Aczkolwiek słyszałam gdzieś, że jeśli nazwa łacińska pisana jest literami drukowanymi, a ponadto czcionką pogrubioną (bold), wręcz nie powinno się używać wtedy kursywy. Bardzo proszę o odpowiedź jak powinno być, czy może nie ma to znaczenia?