wypadałoby
-
elegancko o czynnościach fizjologicznych15.04.201315.04.2013Witam,
w SJP jest opisanych wiele czynności fizjologicznych, w tym „wydalić gazy trawienne wydając przy tym charakterystyczny odgłos”. Jak w praktyce powinniśmy nazwać taką czynność? W słowniku znalazłem pierdzieć jako wulgarne oraz prukać jako potoczne. Słowa purkać nie znalazłem. Pouczenie 2-letniego dziecka: „Córeczko, jeśli zdarzy Ci się wydalić gazy trawienne, wydając przy tym charakterystyczny odgłos, wypada powiedzieć: przepraszam”, raczej będzie mało praktyczne. -
E-mail jako źródło danych w tekście naukowym11.01.201811.01.2018Szanowni Państwo,
w swojej rozprawie doktorskiej chciałabym zacytować fragment emaila, nie wiem jak to zrobić, jak poprawnie wskazać to źródło i czy to w ogóle wypada cytować emaile w pracach naukowych.
Proszę o wskazówki.
Z poważaniem,
Monika
-
Engela czy Engla?4.12.20074.12.2007Nazwiska niemieckie Haendel i Hegel, a także czeskie Mendel w dopełniaczu odmieniają się Haendla, Hegla i Mendla.
Wiele wyrazów odmienia się podobnie, na przykład kogel – kogla, handel – handlu czy singel – singla.
Czy odmiana nazwiska Engel – Engela jest rzeczywiście poprawna? A może powinno być Engla, tak jak mówi się na Śląsku?
-
e ruchome w nazwiskach obcych13.10.200913.10.2009Witam,
kiedy w przypadkach zależnych w odmianie nazwisk znika e (tak jak w Hegel, Hegla)? Czy jeżeli nazwisko lub pseudonim kończy się na -eu, e powinno zniknąć? I czy końcowe u pozostaje niezmienione (jak np. w Landau)? -
glina i gliniarz10.04.200310.04.2003Witam!
Zawsze byłem przekonany (bez żadnego wszakże dowodu), że słowa glina i gliniarz, odnoszone do policjanta, przywędrowały z Francji: mundur francuskiego policjanta ma (miał) kolor beżowy (gliniany). Czy jestem w błędzie? Oto poprzednie wypowiedzi w Poradni na ten temat:
Policjant przyczepia się do ludzi tak jak glina do rąk. To oczywiście punkt widzenia tych, którzy są z prawem na bakier.
Co do tego określenia gliny i gliniarza mam inne wyjaśnienie. Pochodzi ono mianowicie od tych tabliczek glinianych (aluminiowych) z numerem identyfikacyjnym na piersi, które milicjanci nosili. Nie wiem, czy też w innych krajach.
Pozdrawiam
St.P.
-
Gwarowe zaś 12.02.202012.02.2020Szanowni Państwo,
na pewnej stronie internetowej popularyzującej nasz ojczysty język toczyła się kiedyś ciekawa dyskusja, w której jeden z interlokutorów zauważył, że na Śląsku powszechnie używa się słowa zaś w znaczeniu ‘znowu’, co jest oczywiście niepoprawne i takie „śląskie”. Czy ta osoba miała rację?
Będę bardzo wdzięczna za odpowiedź.
Z poważaniem
Czytelniczka Natalia
-
interpunkcja w tytule19.02.201519.02.2015Szanowni Państwo,
mam pytanie dotyczące zasad interpunkcji w zdaniu: „Nieznane listy Witkacego czyli całujcie mnie, gdzie chcecie”. Moim zdaniem powinien się w nim pojawić przecinek przed czyli. Czy mam rację? Co z przecinkiem przed gdzie? Jest poprawny? I jeszcze jedna kwestia: jest to tytuł audycji, w związku z czym, jeżeli pisownia tytułu wygląda jak powyżej podane zdanie, to czy należy zachować taką pisownię (oczywiście bez kropki)? A może należy ją poprawić?
Z wyrazami szacunku
K.S. -
Interpunkcja zdań z trzeba (potrzeba)20.03.201620.03.2016Szanowni Państwo,
chciałbym się dowiedzieć, jak wobec specyficznego, quasi-czasownikowego statusu takich wyrazów jak trzeba, potrzeba powinna wyglądać interpunkcja w pewnych zdaniach. Np.
Zrobił więcej(,) niż trzeba/potrzeba,
Wszystko wygląda(,) jak trzeba,
Powiedzieć(,) komu trzeba,
Zrobić(,) co trzeba.
Ponadto niektóre z tych zdań można chyba uznać za sfrazeologizowane.
Z wyrazami szacunku
Czytelnik
-
Jak się zwracać do prezydenta?30.07.200130.07.2001Czy poprawne sa zwroty:
Szanowny Panie Prezydencie Aleksandrze Kwasniewski!
Szanowna Pani Jolanto Kwasniewska!
Szanowna Pani Prezydentowo!
Szanowna Pani Premierowo!
Szanowna Pani Ministrowo! -
Jak to w rodzinie…9.07.20039.07.2003Panie Profesorze,
jest Pan moją ostatnią deską ratunku, ponieważ w dostępnych mi źródłach nie znalazłam odpowiedzi na nurtujące mnie pytanie. Chodzi o to, że moja teściowa wymaga od swoich dzieci (i mnie) oraz od wnuczek zwracania się do siebie w formie 3. os. l.p.: „Niech mamusia (mama, babcia) powie (da, pokaże itp.)…” lub „Proszę powiedzieć (dać, pokazać itp.)…” zamiast „Mamusiu (mamo, babciu), powiedz (daj, pokaż itp.), proszę”. Teściowa pochodzi z Wilna, ukończyła filologię rosyjską i twierdzi, że takich form zwracania się do osób starszych od siebie nauczona została w rodzinnym domu, w związku z tym wymaga tego od nas. Ja, co prawda, nie jestem filologiem, ale ekonomistką, jednak zwracam uwagę na to, JAK mówię, i chcę, aby moje dziecko również wypowiadało się poprawnie. Formy podane wyżej drażnią mnie, wydają mi się nieco archaiczne i dlatego pytam: czy moja teściowa MA PRAWO (z punktu widzenia poprawności językowej) wymagać od nas używania wspomnianych form?
Z niecierpliwością będę oczekiwać odpowiedzi od Pana.
Załączam wyrazy szacunku,
Marta Piaskowska z Łodzi