Szanowni Państwo,

zastanawia mnie kwestia właściwego doboru spójników i zaimków w zdaniach, w których te wydają się funkcjonować wariantywnie. Chodzi mi na przykład o spójniki jak – gdy oraz którego – jakiego. Czy można posługiwać się nimi wymiennie, wedle uznania, czy może jednak zawierają jakieś subtelne różnice?

Szanowni Państwo,
Chciałbym się upewnić, jak powinno się wymawiać niektóre słowa pochodzenia angielskiego, np. hi-fi i ketchup. Czy można, jak to się powszechnie robi, spolszczać tylko jedną część słowa, a drugą wymawiać zgodnie z zasadami obowiązującymi w języku angielskim (czyli: [haj-fi] zamiast [haj-faj] i [keczup] zamiast [keczap])?
Pozdrawiam,
Łukasz Borzęda

Dzień dobry,
mam pytanie dotyczące składni. Jakim typem dopełnienia jest wyraz formularz w zdaniu:
Robotnik wypełniający formularz spojrzał w końcu niechętnie na urzędnika?

Czasownik wypełniać jest przechodni, ale całe zdanie zawierające imiesłów nie podlega przecież pasywizacji. Jakich kryteriów użyć, by określić, z jakim typem dopełnienia (bliższym czy dalszym) mamy tu do czynienia – oczywiście przy założeniu, że jest to właśnie ten rodzaj części zdania.

Łączę pozdrowienia

Szanowni Państwo!
Intryguje mnie różnica w zdaniach: Istnieje tylko jedna ostateczna władza – miłujący Bóg, tak jak może On wyrażać Siebie w naszym grupowym sumieniu oraz Istnieje tylko jedna ostateczna władza – miłujący Bóg, tak jak może się On wyrażać w naszym grupowym sumieniu. Czy wyrażać się i wyrażać siebie to jedno i to samo? Czym się różnią? Czy interpunkcja w tych zdaniach jest poprawna?

Z poważaniem – Maria Witek

Dzień dobry! Czytam właśnie książkę, w której głównym bohaterem jest osoba niebinarna. Gdy się wypowiada, użyte są formy ze znakiem podkreślenia ("_"). Na przykład: „zrobił_m”, „widział_m”, „chciał_bym”. Jak takie formy czytać na głos?

Czy w polszczyźnie szyk przestawny jest nienaturalny/nacechowany? Przygotowuję teksty do czytania na głos i często przestawienie rzeczownika i zaimka wskazującego „lepiej mi brzmi” (np. Sąd wydał wyrok. Wyrok ten….), ale koleżanka twierdzi, że to maniera, z której należałoby zrezygnować.
Będę wdzięczna za wyjaśnienie.

Chciałbym zwrócić się z prośbą o rozstrzygnięcie, czy tłumaczenie z języka angielskiego HUMINT – human intelligence należy utożsamiać w języku polskim jako wywiad osobowy czy rozpoznanie osobowe. Zastanawiam się, czy w przypadku tłumaczenia jako rozpoznanie nie dochodzi do błędu ekwiwokacji. Proszę o pomoc w powyższej sprawie.

Szanowni Państwo!
Chodzi mi o określenie wyznanie. Czy dotyczy ono tylko i wyłącznie chrześcijaństwa, czy może w łamach innych religii też występują różne wyznania? Na przykład islam dzieli się na sufizm, salafizm i inne nurty, ale właśnie – nurty. Nie widziałam, żeby islamskie nurty nazywane były wyznaniami, ale może tak też można?

Z poważaniem – Witek M.

Szanowni Państwo!
W wypowiedziach dziennikarzy telewizyjnych spotykam się ostatnio z drażniącą mnie (może niesłusznie?) manierą uściślania treści komunikatów za pomocą wyrazu czytaj. Podam przykład: „Ci pracownicy to osoby doświadczone, czytaj: długo pracujące”. Jaka powinna być ocena takich innowacji składniowych? Czy nie nawiązują one do języka artykułów internetowych, w których za słowem czytaj zamieszcza się link do innego tekstu?
Dziękuję za odpowiedź.
Dominik

W nowszych słownikach odnotowano zgrabne określenia części ubioru ze względu na rozmiar (S, M, L): eska, emka, elka. Ale co dalej? Ikselka, iksikselka – czy XL-ka, XXL-ka –, czy X-elka, XX-elka? Ten akurat zapis sugerowałby, co prawda, jakąś dziesięcioelkę i dwudziestoelkę, więc może x-elka, xx-elka?
Dziękuję i pozdrawiam,
Michał Gniazdowski