Jak odróżnić imiesłów przymiotnikowy czynny od imiesłowu przysłówkowego współczesnego? Mam zdanie: „Adam, rozumiejąc zaistniałą sytuację, wspomógł dziewczynę pożyczką”. Z jednej strony rozumiejąc możemy uznać za imiesłów przysłówkowy współczesny, ponieważ występuje na równi z drugą czynnością, tj. wspomógł. Z drugiej strony równie dobrze może to być imiesłów przymiotnikowy czynny, na co wskazuje końcówka -ąc.

Szanowni Państwo,
czy wyrażenie państwo moskiewskie w takim znaczeniu jak: https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/moskiewskie-panstwo;3943711.html nie powinno być w całości zapisywanie wielkimi literami?

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Dzień dobry,
jak powinno się pisać określenia przy nazwiskach typu syn, ojciec, młodszy, junior? Jan Kowalski junior/Jumior? Czy powinno się te słowa odddzielać przecinkiem? Jan Kowalski, Junior? Dziękuję.
Z poważaniem
AP, Lublin

Omawiana już była wielokrotnie kwestia zbiegu znaków interpunkcyjnych, kropki i cudzysłowu, np. w zdaniu:

On powiedział: „Ale brzydka pogoda!”.

Zastanawiam się, jak wyglądałby ten zapis, gdyby taka fraza w cudzysłowie z jakiś względów była zapisana kursywą (choćby ze względu na przyjęte w danym wydawnictwie rozwiązania jako cytat, wyrażenie obcojęzyczne zakończone wykrzyknikiem czy tytuł zakończony wykrzyknikiem). Czy można jednak po wykrzykniku w takiej sytuacji postawić kropkę?

Czy w języku polskim funkcjonuje słowo kontroling (spolszczenie angielskiego controlling)? Jeśli nie, to czy używanie takiego określenia nie jest sprzeczne z ustawą o ochronie języka polskiego?

Dzień dobry, niestety, w przypadku hasła lancknecht (https://sjp.pwn.pl/sjp/lancknecht;2565581.html) zaistniał błąd. Nazwa wywodzi się od „landu”, a nie od „lancy” (będącej, nawiasem mówiąc, bronią kawalerii). Stąd też poprawny, akceptowany na całym świecie termin do „landsknecht”. W Polsce błąd popełnił Marek Plewczyński w książce „Daj nam Boże sto lat wojny”, przez co rozpropagował niepoprawną wersję. Pozdrawiam, Michał Faszcza (Uniwersytet Śląski)

Toczy sie obecnie dyskusja na FB czy nazwę miasta Limerick w Irlandii można odmieniać. Mieszka tam bardzo dużo Polaków i potocznie mówi sie np. w Limeryku, do Limeryka. Czy praktyka językowa rzeczywiście może spowodować zmianę dotychczasowo stosowanej zasady? Padł argument, że nazwę tę można odmieniać, ponieważ taka jest od ponad 10 lat powszechna praktyka mieszkających tam (i znających mieszkających tam) Polaków.

Dziękuję za wyjaśnienie.

Szanowni Państwo!

Chodzi o zdania: „Mamy listę wszystkich osób, które skrzywdziliśmy i którym gotowi jesteśmy zadośćuczynić. Sporządziliśmy ją przy dokonywaniu inwentury”. W pierwszym występują dwa elementy/warunki: „osoby” oraz „gotowość”. Oba zaistniały razem podczas dokonywania inwentury, na co wskazuje spójnik „i”. Czy dobrze rozumiem? Czyli nie tak, że najpierw osoby, później inwentura, a jeszcze później gotowość?

Z poważaniem - Dociekliwy

Szanowna Poradnio Językowa, czy mogę prosić o wyjaśnienie, skąd wzięło się nowe (przynajmniej dla mnie) znaczenie słowa „mieć”, oznaczającego fakt, który podobno zaistniał? Przykład: „Córka miała uciec z domu po kłótni z rodzicami ” – tu oznacza najbardziej prawdopodobny przebieg zdarzeń. Nigdy nie słyszałem, aby ktoś w ten sposób wyrażał się w mowie potocznej, takiego znaczenia słowa „mieć” nie ma w słowniku, ani nigdy nie uczono go w szkołach, ale ta forma jest nagminnie używana w mediach.

Czy sformułowania typu: „Gminny Program Rewitalizacji Gminy X na lata 2024—2030” lub „Gminny Program Przeciwdziałania Przemocy Domowej na lata 2024—2030” są poprawne? Chodzi mi tu o zwrot „na lata”. Postulowałem, że lepiej brzmi „w latach”, ale usłyszałem, że takie zapisy widnieją w ustawach i rozporządzeniach, a skoro uchwały lokalne są prawem niższego rzędu, to muszą być zgodne z zapisami widniejącymi w aktach wyższego rzędu. Użycie przyimka „na” budzi moją niezgodę na takową konstrukcję. Czy słusznie?