Witam serdecznie,
moje pytanie dotyczy przysłówka strasznie, którego powszechnie używa się zamiast słowa bardzo, czyli w sformułowaniach strasznie ładna, strasznie zimno itp. Po pierwsze, skąd wzięło się takie określenie w języku polskim? Po drugie, czy mówienie w ten sposób jest niepoprawne, a może tylko mało eleganckie? Czy jest to już tak skostniała konstrukcja w języku, że nie warto podejmować z nią walki?

Szanowni Państwo,
zetknęłam się właśnie z sytuacją, w której nie wiem, jakie przyjąć rozwiązanie – dlatego zwracam się do Państwa z prośbą o opinię. Chodzi mianowicie o zapis tytułu czasopisma Studia z Zakresu Pracy i Polityki Społecznej. Problem polega na tym, że na stronie tegoż rocznika jego tytuł zapisywany jest wszędzie małymi literami (Studia z zakresu pracy i polityki społecznej). Jaki, wobec tego, zapis powinnam przyjąć – zgodny z zasadami językowymi czy wolą twórców periodyku?

Dzień dobry,

zwracam się z uprzejmą prośbą o interpretację, czy termin suicydalny należy uznać za kalkę językową? Z jednej strony mamy ang. suicide, skąd prawdomównie stosowanie tego słowa w j. polskim, z drugiej strony etymologicznie ma źródłosłów łaciński (suīcīdium) i w tym sensie termin suicydalny zdaje się wpisywać w "naturalne" dla j. polskiego słowotwórstwo.

Z góry dziękuję!

Pozdrawiam

Michał

Szanowni Państwo!
Interesuje mnie określenie susz – chodzi o rozdrobnione, suche zioła przeznaczone do wielokrotnego zaparzania. Specjalnie zwracam uwagę na to wielokrotne zaparzanie, bo susz zaparzony raz, staje się ewentualnie fusami, czymś do wyrzucenia, zużytym, wykorzystanym. Jeśli jednak po pierwszym zaparzeniu może nastąpić kolejne i następne, to co zalewamy wrzątkiem za drugim, trzecim, piątym razem? Przecież już nie susz. Może w takim razie… mokrz?
Z poważaniem – Karoń

Czy częste wyrażenie swój własny należy traktować jako tautologię i błąd stylistyczny? Jako przykład podaję cytat z jednej z Państwa odpowiedzi: „Wyrazy jednosylabowe mają swój własny akcent, na samogłosce, która jest dla każdego z nich ośrodkiem sylaby, np.: To mój dom. Jednak część wyrazów jednosylabowych nie ma własnego akcentu…”.
Z wyrazami szacunku
Piotr Herbich

Szanowni Państwo,

zwracam się z prośbą o wyjaśnienie stosowania zapisu zaimków mój, nasz małą literą. Mnie wydaje się to oczywiste, że jedyny poprawny zapis jest małą literą, natomiast mój kolega z pracy uważa, że poprawna pisownia jest dużą literą i świadczy o szacunku do samego siebie. Proszę o rozwianie jego wątpliwości.

Z wyrazami szacunku

Barbara Matusiak

Dzień dobry.

Zwracam się z pytaniem, czy słowo szambiarz jest obraźliwe.

Z wyrazami szacunku

Bartosz Lewandowski

Jak rozpocząć list do nieznanej osoby:
Szanowna Pani Katarzyno,
Szanowna pani Katarzyno
czy
Szanowna Pani?

Dzień dobry,

często listy rozpoczynamy od formy  Szanowni. Jeśli list jest skierowany do kobiet lub w większości kobiet, czy należy pisać  Szanowne? Czy też forma Szanowni to tylko skrót od Szanowni Państwo?

Jak się zwracamy w oficjalnym liście do ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej w innym kraju? Szanowny Panie Ambasadorze czy Wasza Ekscelencjo?