żartobliwy
-
starosta i starościna14.11.200114.11.2001W naszym powiecie na stanowisko starosty została wybrana kobieta. Powstał spór, czy określenie starościna jest poprawne. Z drugiej strony, wyrażenie np. w protokole z sesji „Starosta będziński powiedziała…” wyglada raczej głupio. Proszę o jednoznaczne przedstawienie poprawnej formy językowej. Z góry dziękuję i pozdrawiam. Proszę o w miarę szybką odpowiedź.
-
stety, stety…2.06.20112.06.2011Szanowni Państwo,
czy istnieje wyraz stety? Często słyszę: „Niestety albo stety”. Czy to jest poprawne? -
stylizacja10.05.200710.05.2007Na é ścieśnione można trafić w poezji i dzięki Poradni wiadomo, jak to czytać. Problem jest w drugą stronę: wierszoklecie pasuje użyć do rymu dajmy na to umiéra albo miéści. Gdyby to było nabłędniéj czy podrzędnéj – odgapia z poradni PWN. Ale umiéra? miéści? owiéczka? dyskiétce? Czy można sobie tak zawsze „zastylizować’’, czy przeciwnie – są jakieś granice przyzwoitości? Jeśli są, to skąd brać o nich wiedzę?
-
sztuczne słowa7.05.20147.05.2014Witam,
boli mnie, że rzeczywiście nie ma słowa, które nazywałoby sztuczne słowa. Długo coś pozostaje neologizmem, a potem już nie różni się od innych słów. Z ciekawości sprawdziłem, jak mogłoby takie słowo wyglądać. Jest wiele możliwości, m.in. artonim ('sztuczne imię') i celonim ('celowe imię'). Wydają się one mieć najwięcej sensu, mimo iż artonim jest łudząco podobny do antonimu. Jak Poradnia nazwałaby grupę tych słów i jak często takie neologizmy wchodzą w życie? -
śmiałe spolszczenia w języku potocznym
10.05.201210.05.2012Witam Państwa,
coraz częściej spotykam się na forach internetowych z fonetycznym zapisem (czy poprawnie to ująłem?) angielskich wyrazów, np. lajtowe, hejtować, jutubowy, niusy, skriny, dizajn itd. itp.). Czy są to formy dopuszczalne, a jeśli nie to jakie warunki muszą one spełnić, aby nie były one postrzegane tylko jako zwroty potoczne, ale również jako część akceptowalnego uzusu językowego?
Serdecznie dziękuję za odpowiedź.
Paweł M. a.k.a. Personidas.
-
tłumaczenie imion10.09.201110.09.2011Dzień dobry!
Gdy w powieści występują imiona francuskie, które mają odpowiedniki polskie (np. Irene, Camille, Vincent, Jean-Marie, Lucien), należy je tłumaczyć? Niektóre z nich brzmią śmiesznie (np. Irena, Lucjan, Jan-Maria to imiona kojarzące się w Polsce ze starszymi osobami, nie z przebojowymi trzydziestolatkami), a niektóre, np. Kamila, wpasowują się świetnie w polską odmianę. Czy można zatem przetłumaczyć tylko niektóre z nich? Jaki obrać klucz?
Dziękuję za odpowiedź
-
uderzyć w kimono22.05.200322.05.2003Szanowni Państwo!
Będę wdzięczny za wyjaśnienie pochodzenia wyrażenia uderzyć w kimono.
Ukłony
Jacek Krankowski -
urwipołeć8.02.20128.02.2012Dzień dobry!
Mój tata często używał wobec moich braci i mnie określenia urwipołcie. Chciałam się zapytać o pochodzenie tego słowa. Czy ma ono coś wspólnego z urywaniem poły (np. płaszcza)?
Pozdrawiam -
we Wproście?8.07.20038.07.2003Podczas przeglądu prasy w pewnym programie telewizyjnym kilkakrotnie słyszałam: we Wproście…. Czy nie powinien dziennikarz powiedzieć raczej: w gazecie Wprost…?
-
wkoło studni16.04.201416.04.2014W tekście, który sprawdzam, napotkałem sformułowanie: „Jan biega w kółko starej studni”. Zgodnie ze słownikiem jest różnica między wkoło a w koło i tu należałoby napisać wkoło studni. Ale czy podobna różnica dotyczy formy zdrobniałej? Wkółko studni wygląda dość osobliwie. Czy zatem można zostawić pisownię rozdzielną, czy też lepiej zmienić na wkoło studni, ewentualnie wokół studni, dookoła studni?
