Jaki jest skrót wyrażenia na żądanie ? Czy nż. czy n/ż? Według zasad ortografii to pierwsze, jednak przystanek n/ż jest obecnie używany przez następujące instytucje: ZDMIKP Bydgoszcz, MZK Ełk, ZTM Gdańsk, MPK Legnica, ZTM Poznań (na przystankach), MZK Starachowice, ZKP Suchy Las, MZK Wejherowo, MPK Wrocław.

Szanowni Państwo,
interesuje mnie odmiana słowa abrakadabra. Czy od wspomnianego wyrazu można utworzyć liczbę mnogą? Na dyktandzie – w uczelni – pojawił się fragment: „(…) mamrotane półgłosem abrykadabry”. Jeżeli nie istnieje forma mnoga: czy tworzenie jej jest błędem wystarczająco istotnym, by żądać bezwzględnego uznania zapisu bądź usunięcia części zdania?
Z poważaniem
Czytelnik

Pozdrawiam, czy poprawną konstrukcją jest: objął prowadzenie nad orkiestrą? Dziękuję za odpowiedź.

Proszę o fachową pomoc w interpretacji znaczenia wyrazu wskazanym, np. „…wskazanym jest zastosowanie…”. Czy to oznacza, że:
- jest to obowiązek inaczej „oblig"?
- jest to wskazówka, iż dobrze by było?
Jeżeli byłoby to możliwe, prosiłbym o przesłanie słownikowej interpretacji.

Szanowni Państwo,

jak nazywa się antonim ewolucji? Dewolucja czy deewolucja? Skłaniałbym się ku tej drugiej opcji, z przedrostkiem de-, jak deeskalacja czy deemulgacja, ale zmyliły mnie tytuły książek, które zostały wydane, np. "Dewolucja" M.J. Behego lub "Ewolucja. Dewolucja. Nauka" M. Giertycha, które bynajmniej nie odnoszą się do dewolucji prawnej.

Z góry dziękuję za odpowiedź

stała czytelniczka Poradni

Szanowny Panie Profesorze. Czy Pańskim zdaniem jest dopuszczalne, aby ustawodawca w treści ustawy używał słów, których nie ma w żadnym polskim słowniku, leksykonie, czy też encyklopedii? Takim słowem jest słowo adiacencka. Opłata adiacencka występuje w ustawie o gospodarce nieruchomościami. Wielokrotnie prosiłem o wyjaśnienie znaczenia tego słowa urzędników, żądających od moich Klientów wniesienia owej opłaty, nigdy jednak nie otrzymałem żadnej odpowiedzi.
Z wyrazami szacunku – Mieczysław Nowak

Uprzejmie proszę o udzielenie informacji, czy określenie kasator należy odnosić do osoby wnoszącej do sądu skargę kasacyjną, czy sądu, który rozpoznaje taką skargę. W orzeczeniach, zwłaszcza Sądu Najwyższego, początkowo traktowano to określenie jako synonim wnoszącego skargę kasacyjną. Obecnie chyba odstąpiono od tego poglądu.
Z góry dziękuję za odpowiedź.
Anna

Szanowni Państwo!
Proszę o informację, jaką zasadę opisu należy przyjąć w bibliografii załącznikowej w zapisie nazwiska autorki, która podpisuje swoje publikacje albo jednym nazwiskiem urobionym od nazwiska męża, albo dwuczłonowym nazwiskiem, np. L. Szczerbicka-Ślęk i L. Ślękowa. Czy należy rozróżnić te nazwiska w kolejnych pozycjach bibliografii (zgodnie z zapisem nazwiska w każdej z wymienianych publikacji), czy też wymienić dwuczłonowe nazwisko tylko w 1. pozycji, a w kolejnych wpisać tejże?

Chciałam dopytać o różnicę w pojęciach „kompromis” i „konsensus”, szczególnie w polityce. Czy można ich używać zamiennie? (w moim rozumieniu nie należy). A także, czy można wciąż mówić o konsensusie, jeśli doszło do niego na drodze obustronnych ustępstw (dla mnie to już kompromis)?

Słownik PWN podaje, iż jest to «porozumienie osiągnięte w wyniku dyskusji i kompromisu». Zatem, czy żeby mówić o konsensusie, najpierw musi dojść do kompromisu? Zawsze uważałam to za dwa rozłączne zjawiska i pojęcia.

Szanowni Państwo!
Czy poprawne jest użycie słowa kserokopia? Dosłownie jest to kopia zrobiona za pomocą fotokopiarki firmy Xerox. Jest to więc reklama tej firmy. Jednak słowo weszło już do powszechnego użycia i – gdy używam słowa fotokopia – adresat prosi o wyjaśnienie, o jaką kopię chodzi.
Pozdrawiam serdecznie
Barbara Wilimowska