Szanowna Poradnio,

moje pytanie dotyczy związku wyrazów subkontynent indyjski. W USJP w haśle subkontynent podany przykład ma formę Subkontynent Indyjski (dużymi literami oba słowa). Czy należy uważać ten związek wyrazów za nazwę własną i pisać dużymi literami oba słowa?

Dziękując za odpowiedź ślę serdeczne pozdrowienia :)

Panie Profesorze!
W Poradni, odpowiadając na pytanie, użył Pan wyrażenia: sztuka przez duże S (http://poradnia.pwn.pl/lista.php?id=1147). Czy wyrażanie przez duże S jest poprawne? Czy należy do potocznych? Czy pasowałoby np. do komentarza biblijnego?
Z poważaniem
Aleksandra Kowal

Jaka jest prawidłowa kolejność określeń orzeczenia w zdaniu? Chodzi mi o szyk neutralny. Na przykład:

Dyrektor wyjechał wczoraj do Krakowa z żoną.
Dyrektor wyjechał wczoraj z żoną do Krakowa.
Dyrektor wyjechał z żoną wczoraj do Krakowa.
Dyrektor wyjechał z żoną do Krakowa wczoraj.

Czy któreś z tych zdań ma szyk neutralny i dlaczego? Gdzie mogę znaleźć więcej informacji na ten temat?

Czy o ranie można powiedzieć, że się śliwi, w znaczeniu że 'źle się goi'? Tak mówiło się u mnie w domu, ale nie znalazłem tego słowa w słownikach. W internecie znalazłem jedynie: śliwić się 'zlewać, spływać, ślimaczyć się' na stronie: http://genezanazwisk.pl/nazwiska-widok-g-wny?title_op=contains&title=&page=337.

Chciałem spytać o wyraz tabularaza, popularny w Internecie, odmieniany i poręczniejszy niż wyniosła tabula rasa, np. „(…) trudno jest doradzać tabularazie do której nic nie dociera’’ (http://www.bowling.bm5.pl/forum2002/bownet.asp?ID=1624). Czy jest to już byt na tyle samodzielny i powszechny, by zyskać aprobatę językoznawców, przynajmniej w ramach stylu potocznego?

Z porady http://poradnia.pwn.pl/lista.php?id=7860 wynika, że formy tegoż i tejże stosujemy po elemencie [w:], a tenże i taż – w pozycji inicjalnej opisu bibliograficznego. Czy w przypisach do jednego tekstu mogą więc wystąpić oba warianty naraz? Czy błędem byłoby przyjęcie jednego wariantu niezależnie od pozycji (tenże na początku i tenże po [w:] albo tegoż na początku i tegoż po [w:])?

W odpowiedzi https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/Rodzaj-gramatyczny-a-plec-bohatera;19829.html pojawia się wyraz tęże.
Wyrazy kończące się samogłoską powinny mieć końcówkę -ż, bez e (taż, tąż, którąż). Czy ę nie podlega pod tęż(e) regułę?

Witam,
czy wyrażenie trefić warkocz jest poprawne? Niemal wszystkie źródła, do których udało mi się dociec, mówią o trefieniu jako o 'karbowaniu, lokowaniu'. Można więc trefić loki, perukę – ale czy warkocz?
Pytanie zrodziło się przy okazji lektury Laury i Filona autorstwa F. Karpińskiego, gdzie już w niemal pierwszych słowach (http://literat.ug.edu.pl/krpnski/002.htm) napotkamy: „Nie będę sobie warkocz trefiła,/ Tylko włos zwiążę splątany”.
Z poważaniem,
M.

Witam,

od kilku godzin próbuję rozwiać wątpliwość dotyczącą akcentowania łacińskiego patronus i patronum. Nie mogę znaleźć w sieci słowników pokazujących akcent (jedyne znalezione przeze mnie wersje amerykańskie wskazują na drugą od końca). Znam tylko ogólne zasady akcentowania, nie mam pewności, czy środkowa sylaba jest długa. Byłam z dzieckiem w kinie na HP, tam akcentują na trzecią od końca. Uprzejmie proszę o krótką odpowiedź: druga czy trzecia?

Dziękuję,

Beata Grabarczyk

Szanowni Państwo,
nurtuje mnie stosunkowo młode słowo uważność, a w zasadzie jego nieobecność w słowniku lub choćby w Korpusie z przykładami z mowy i pisma. Wyrażenia typu trening uważności, uważność – tu i teraz, jak i sama uważność są stosowane bardzo często w dziedzinie psychologii i coachingu.
1. Czy można je traktować jako poprawne i posługiwać się nimi, zważywszy na uzus?
3. Czy sądzą Państwo, że staną się pełnoprawnymi synonimami uwagi?

Dziękuję i pozdrawiam
Joanna