Zgodnie z zasadą pisowni [243] (WSO PWN) nazwiska z niemym - t odmieniamy: Diderota, Clouzocie. Ale wśród haseł są:
1. Louis Renault, Jan Jakub Goriot – opcjonalnie ndm,
2. Nagroda Renaudot (a nie Renaudota),
3. François Truffaut – wyłącznie ndm; z błędnym (?) odnośnikiem do zasady [249] – ta dotyczy nieodmienności, ale jedynie nazwisk z niemym -s i niemym -x, jako stanowiących wyjątek od wspomnianej zasady [243].
Bardzo proszę o komentarz.

Szanowni Państwo,
wiem, że na stronie tytułowej Poradni jest informacja, że nie udzielają Państwo odpowiedzi na temat pochodzenia nazwisk, jednakże profesorowie Bańko i Grzenia uczynili kilka wyjątków. W związku z czym zwracam się z prośbą o wyłożenie etymologii mojego nazwiska, które nosił także bohater narodowy i pułkownik powstania kościuszkowskiego – Jan Kiliński.
Z góry dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam
Mario Jakub Kiliński

Szanowni Państwo,
do niedawna słowniki ortograficzne (m.in. Nowy słownik ortograficzny PWN) notowały małą literą wyrazy odnoszące się do motywów w sztuce przedstawiających osoby święte (assunta, deisis, maestà, pieta). W najnowszym wydaniu Wielkiego słownika ortograficznego PWN wyrazy tego typu są notowane wielką literą z wyjątkiem wyrazu pieta (notowany w encyklopedii PWN dostępnej w Internecie jako Pietà). Czy nie powinno się stosować jednakowej pisowni dla tych wyrazów?

Z poważaniem,
Jakub

Wielki słownik ortograficzny PWN notuje wyraz neoplan. Jakie jest znaczenie tego słowa? Podejrzewam, że chodzi o 'autobus marki Neoplan', choć w WSO nie występuje hasło Neoplan (jak to jest np. w przypadku pary Ikarus, ikarus). Jeśli moje podejrzenie jest słuszne, to czy dopełniacz -a (przynajmniej oboczny) nie jest zasadny?
Z góry dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam,
Jakub Szymczak

Która wersja jest prawidłowa i dlaczego: „Odechciało mi się jeść zupę/zupy”?

Szanowni Państwo,

coraz częściej w internecie napotykam wyraz odkrywacz. Ów wyraz znaleźć można w słowniku języka polskiego z roku 1809 pod redakcją Samuela Bogumiła Lindego.

Proszę powiedzieć mi, czy to słowo mieści się w normie współczesnej polszczyzny.

Z góry dziękuję za odpowiedź i łączę wyrazy szacunku

Mario Jakub Kiliński

Knysać się to po staropolsku 'włóczyć się'. A jaki będzie rzeczownik od tego czasownika, obecnie włóczęga, a po staropolsku? Podobnie włóczęgostwo dzisiaj, a po staropolsku? Pytam w kontekście Państwa opowiedzi na pytanie o knysz.
Wiesław Knyszyński

Szanowni Państwo,
w internetowym wydaniu dwumiesięcznika „Polonia Christiana” czytam o małej podaży. Trudno cenić tę gazetę za wartość merytoryczną, jak również za całą resztę.
Proszę powiedzieć mi, jaki rodzaj gramatyczny przyjmuje rzeczownik podaż. Ten czy ta?

Z góry dziękuję za odpowiedź i łączę wyrazy szacunku, a także przesyłam najserdeczniejsze życzenia na nowy rok dla Zespołu Poradni Internetowej PWN

Mario Jakub Kiliński

Szanowni Państwo!

Nie mogę niestety w słowniku etymologicznym Brucknera znaleźć słowa polisa. Czy byłby ktoś na tyle uprzejmy by podzielić się dokładniejszą wiedzą jakie jest pochodzenie tego słowa? Lub chociaż od jakiego słowa ono pochodzi (bo wątpię iż od greckiego polis).

Kreślę z Szacunkiem

Jakub Biskup

Szanowni Państwo.

Kwestia spalszczania imion monarchów (zwłaszcza europejskich) była poruszana wielokrotnie. Kierunek jest jasny: spalszczamy!

Pytanie: co z tymi, którzy monarchami nie byli? Bo tutaj, mam wrażenie że panuje ogromny chaos. Kilka przykładów:

Stalin, bez dwóch zdań, miał na imię Józef. A jego poplecznik i imiennik (!) to już Josif Tito.

Cesarz Austro- Węgier, Franciszek Józef miał syna, o którym mówimy Frantz Ferdinand. (a książę Karol za życia królowej?)

Każdy powie Ryszard Wagner, Jan Bach czy Amadeusz Mozart a Vivaldi czy Verdi to już tylko (odpowiednio) Antonio i Giuseppe.

Wreszcie wisienka na torcie: Iwan (po rosyjsku) Groźny (po polsku)!

Czy istnieje tu jakaś reguła?