Szanowni Państwo,
zwracam się z pytaniem dotyczącym deklinacji i wymowy polskiej miasta Leicester. Czy należy odmieniać analogicznie do Manchesteru czy też lepiej pozostawić ten wyraz w formie mianownikowej z racji na słabą asymilację w polszczyźnie?
Jak brzmi przymiotnik? Czyżby leicesterski (czyt. lesterski)?
Mieszkaniec to Leicesterczyk czy Leicesterczanin?

Z góry dziękuję za odpowiedź i łączę wyrazy szacunku

Mario Jakub Kiliński

Szczęść Boże!

Pragnąłbym zapytać o literę „x” w języku polskim. Mianowicie, coraz częściej spotykam się z zapisem wyrazów, np. „ksiądz” czy „książka”, właśnie przez literę „x” („xiądz”, „xiążka"). Czy taki zapis jest poprawny?

Słyszałem, że dawniej litera ta występowała w języku polskim w tych właśnie wyrazach, czego pozostałością mają być skróty „x.” (Ksiądz) oraz „WXL” (Wielkie Księstwo Litewskie).

Z wyrazami szacunku

Bartosz K.

Witam!
Ukończyłem studia I stopnia, uzyskując tytuł inżyniera. Studia II stopnia dały mi tytuł magistra. Czy mogę zatem stosować przed nazwiskiem dopisek mgr inż.?
Pozdrawiam!
Karol Dziuba

P.S. Nie wiem, czy to istotne, ale studiowałem na tej samej uczelni i tym samym wydziale, ale na różnych kierunkach.

Szanowni Państwo,

zastanawiałam się dziś nad odmianą nazwiska kardynała Marcello Semeraro. Czy poprawne jest: kardynała Marcella Semerara, o kardynale Marcellu Semerarze? Wielki Słownik Ortograficzny podaje odmianę nazwisk włoskich według wzoru nazwiska Puzio, ale to bardzo źle brzmi.

Czy dopuszczalny jest skrót M. Boska, M. Boża? Chodzi oczywiście o Matkę Boską.

Poszukuję informacji na temat „milenialsów/millenialsów”, a właściwie tego w jaki sposób pisać to po polsku. Czy traktować jako zapożyczenie i pozostawić w oryginalnej pisowni, tj. Millenials czy jednak spolszczyć podążając za tłumaczeniem książki „milenialsi w pracy”?

Dzień dobry,

zastanawiam się, jak w morfologii odróżnić morfem słowotwórczy od fleksyjnego? Czy w wyrazie kręgosłup, morfem -o- będzie słowotwórczy czy fleksyjny? Jak to uzasadnić?

Z wyrazami szacunku,

Karol

Dobry wieczór,
od czasu do czasu w formie zabawy językowej wraca pytanie o najdłuższe słowo w języku polskim. Najczęściej podawane jest wtedy konstantynopolitańczykowianeczka, które – także i tu już to wyjaśniano – nie jest zgodne ze strukturą języka. A jest przecież inne – znacznie dłuższe, bo zawierające aż 59 znaków (!): ponaddziewięćsetdziewięćdziesięciodziewięcioipółkilometrowy.
Karol Siuda

Szanowna Redakcjo,
piszę z pytaniem dotyczącym odmiany nazwiska Bowie (David). Wiadomo oczywiście, że dopuszczalne (i bezpieczne) jest pozostawienie obcego nazwiska nieodmienionego, jeśli występuje z imieniem, np. Davida Bowie, z Davidem Bowie itd. Jeśli jednak chcieć się posłużyć samym nazwiskiem, to czy należy przyjąć wzorzec odmiany nazwisk francuskich i angielskich z niemym e na końcu (Bowie'ego, Bowie'emu, z Bowie'm), czy też stosować formy najpopularniejsze (poprawne?) nie tylko w Internecie, ale nawet w ostatnio wydanej biografii tego piosenkarza (Bowiego, Bowiemu, z Bowiem)? Przykładów odmiany akurat tego nazwiska w słownikach nie ma. Wyszukania w korpusie też nie pozwalają wyrobić sobie jednoznacznej opinii (z przypadków zależnych pojawia się tylko forma Bowie'ego).
Z pozdrowieniami
Karol

Dzień dobry,
chciałabym prosić o pomoc w zapisie następujących nazw: Bazylika Grobu Pańskiego, Bazylika Świętego Krzyża Jerozolimskiego, Bazylika Zmartwychwstania, Klasztor Kijowsko-Pieczerski, Ławra Kijowsko-Pieczerska, monaster Kojowsko-Pieczerski, Sobór Mądrości Bożej, Kościół Rosyjski, Pustelnia Optyńska. Czy wszystkie człony tych nazw można zapisywać wielkimi literami?
Dziękuję za pomoc i pozdrawiam
Patrycja Maj-Palicka