Często spotykam się z formą „zajechać” używaną zamiast „zajeźdźić” w kontekście intensywnego zużywania przedmiotów. Czy jest to uznawane za błąd językowy, czy może być akceptowalne jako mniej formalna alternatywa?

Napisano w piśmie do mnie, że lokale 1 – 13 (jeden spacja myślnik spacja trzynaście) będą mieć wymieniane wodomierze. Czy autor, stawiając spację przed myślnikiem i po nim, chciał powiadomić, że chodzi o DWA lokale, tylko o numerze jeden i trzynaście, czy też o lokale OD 1 DO 13, a więc 1, 2, 3, 4... do 13 włącznie?

Czy potwierdzicie Państwo, że istnieje zasada, że jeśli jest spacja przed i po myślniku w takich zapisach, to chodzi TYLKO o DWA numery czegoś (mieszkań, etc)? Uprzejmie proszę o rozstrzygnięcie. Być może nie posłużyłam się nazwami „dywiz”, „półpauza” itd – nie jestem ekspertem.

Z szacunkiem

Katarzyna

W poradzie https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/Mickiewiczowie-dzisiaj;7223.html użyta jest forma „Katarzyna Kolenda-Zaleska”, a dlaczego nie Kolenda-Zaleski, skoro forma żeńska nazwiska jest nieurzędowa? Wszystkie kobiety, które wyszły za mąż za Kowalskiego piszą się Kowalska, ale za Nowaka noszą nazwisko Nowak?

Szanowni Państwo!

Mam pytanie związane z poprawną odmianą nazwy wsi Załom. W gronie znajomych próbujemy rozstrzygnąć, czy Załom powinniśmy odmieniać jak Radom czy jak Rzym? Mieszkam w Załomiu, czy w Załomie? Wikipedia proponuje Ms. z końcówką -u, w Załomiu. Ale dlaczego nie odmienić tej nazwy jak rzeczownik „załom”? Według mnie jest to prostsze i ładniej brzmi we wszystkich przypadkach. Dodam, że mieszkańcy podobno częściej używają odmiany miękkotematowej.

O ile mi wiadomo, praktyka redaktorska w powieściach przynajmniej w niektórych wydawnictwach jest taka, że wszystkie liczby w dialogach muszą być zapisane słownie.

Prowadzi to, w moim odczuciu, do dialogów, które sie naprawdę bardzo ciężko czyta. Przykład: Nielegalni Severskiego, str. 718:

- Dwudziestego pierwszego marca tysiąc dziewięćset sieddmendziesiątego trzeciego roku wystawiłem dokumenty dla (...)

Tymczasem już na str. 719 narrator pisze:

"Obaj doskonale wiedzieli, jaką wartość ma zielony notatnik (...) z 1953 roku"

W moim odczuciu zapis słowny dużych liczb jest zwyczajnie nieczytelny.

Skąd się wzięła ta praktyka?