-
Wymowa samogłosek nosowych
27.02.202410.04.2017Szanowni naukowcy,
od długiego czasu zastanawiam się, czy w wyrazach z literą ę w środku, np. będę, brzęk, kręcone, rębajło, wewnętrzny, należy wymawiać czyste [ę], czy może zmiękczone przez „…e-m…”, „…e-n…”, „…e-ń…”.
W sąsiedztwie jakich głosek należy wymówić: „…e-m…”, „…e-n…”, „…e-ń…”?
Jakiego podziału wymaga poprawna ich wymowa? em” czy jw.?
Jakie słownikowe zasady określają poprawną wymowę, gdy mamy do czynienia z literą ę w środku wyrazu?
Proszę o pomoc.
-
yachtclub18.10.200218.10.2002Jak należy poprawnie wymawiać (zakładając, oczywiście, że dany „potworek językowy” ma rację bytu w języku polskim…) wyrażenia złożone z dwóch wyrazów, z których jeden brzmi po polsku, a drugi po angielsku – typu yacht club (dlaczego, u licha, nie klub jachtowy!)?
- całość po polsku, tzn [yachtclub]?
- całość po angielsku, tzn [jachtklab]?
- pierwszy wyraz po polsku, a drugi po angielsku (horrorek pokutujący wśród milionów Polaków), tzn [jachtklub]?
- pierwszy wyraz po angielsku, a drugi po polsku (dlaczego nie…), tzn [yachtklab]?
Podobnie Always Plus (dlaczego nie, u licha, Zawsze Plus!), analogicznie: [alwaysplus], [olłejzplas], [alwaysplas], [olłejzplus] (treść nawiasu jw.). -
Cruise, o Cruisie?13.04.200513.04.2005Proszę o wyjaśnienie, dlaczego miejscownik nazwiska Cruise ma postać: (Tomie) Cruisie, przez s (Wielki słownik ortograficzny PWN). Zgodnie z zasadą pisowni [245], głoskę kończącą temat nazwiska zapisuje się fonetycznie; i stąd Pierce – Piersie (Brosnanie), gdyż tu litera c w temacie to [s]. Jednak nazwisko Cruise brzmi nie [krus], lecz [kruz] – dlaczego więc w miejscowniku jest: Cruisie, a nie Cruizie?
Michał Gniazdowski, redakcja Rozrywki
-
Dwuczłonowe nazwiska męskie28.05.201628.05.2016Jak powinno się odmieniać nazwiska: (Stefan) Parnicki-Pudełko (profesor), (Julian) Talko-Hryncewicz (lekarz, antropolog)?
K.S.
-
Felice i Salvatore2.06.20032.06.2003Nie wiem, jak odmienić dwa włoskie imiona: Felice i Salvatore. Praktyczny słownik poprawnej polszczyzny A. Markowskiego każe zostawiać je nieodmienione. Duży zielony słownik tego samego autora w ogóle o tym nie wspomina (albo nie umiałem znaleźć). Intuicja podpowiada mi, żeby odmieniać Salvatora, Salvatorowi…, ale Felicego, Felicemu… W książce, o którą chodzi, nieodmienianie prowadziłoby do wielkiej liczby niejasności: Ojciec Salvatore, Fiat 127 Felice itp. Być może chęć odmiany Salvatore według deklinacji rzeczownikowej bierze się stąd, że istnieje polska wersja tego imienia: Salvador.
Co mogliby Państwo poradzić (zarówno poparłszy to argumentami naukowymi, jak i na podstawie intuicji językowej)?
Wojciech Górnas -
Forma w Polszcze
19.06.202316.06.2023Dlaczego w staropolszczyźnie mówiono „w Polszcze” (pewnie celownik też tak brzmiał?). I dlaczego skoro tak, to obecnie poprawna forma jest „w Polsce” – czy to wpływ mazurzenia?
Dziękuję za pomoc
Łukasz
-
frekwencja liter w polskich tekstach20.03.200620.03.2006Witam,
interesuje mnie, jaka jest frekwencja poszczególnych liter w polskich słowach. Które litery występują najczęściej, a które najrzadziej? Czy są jakieś procentowe wyliczenia?
Pozdrawiam,
Bartosz -
Jak odmieniać imiona ukraińskie30.10.201730.10.2017Bardzo proszę o pomoc w kwestii odmieniania poniższych imion osób z Ukrainy:
1) Imiona żeńskie Anastasiia, Salomiia – czy poprawna forma w dopełniaczu, celowniku i miejscowniku zawiera dwa razy literę „i” (Anastasii, Salomii)? Myślę, że trzy razy „i” nie występuje.
2) Imiona męskie:
a) imię Illia – czy odmiana będzie wyglądać tak, jak w przypadku żeńskich imion wymienionych wyżej?
b) imiona zakończone na „y” Nikolay, Alexey – jak należy je poprawnie odmienić?
Dziękuję za pomoc.
-
Jeszcze raz o spacji lub jej braku po znaku %
26.11.202126.11.2021W Pana komentarzu wskazano, że pomiędzy liczbą (zapis liczbowy), a znakiem % powinien być pojedynczy odstęp. Wg zasad składu tekstu przed znakiem % nie wstawia się odstępu, co zresztą zaznaczył Pan w artykule. Czyli poprawny zapis to: 38,4% ± 3,4%.
-
Marcello di Capua, D. Marcella di Capui itd.19.09.201819.09.2018Szanowni Państwo,
piszę monografię życia i twórczości włoskiego kompozytora Marcella di Capua – i właśnie, czy w tekście polskim powinienem to nazwisko odmieniać ? Dodam, że sprawa jest o tyle skomplikowana, że proste odniesienia do miasta w Kampanii nie muszą tu grać roli. Część badaczy uważa (niesłusznie), że di Capua jest przydomkiem artysty (z Kapui), natomiast w mojej opinii jest to nazwisko. Cząstka di jest pisana małą literą zgodnie z ortografią z epoki.