Chciałabym dowiedzieć się, czy poprawne jest użycie formy narzędnika aninianinami, którą spotkałam w tytule czasopisma: „Między nami aninianinami” (chodzi tu, jak się domyślam, o mieszkańców Anina). Będę bardzo wdzięczna za odpowiedź pocztą elektroniczną.
Agnieszka Nożyńska-Demianiuk

Będę bardzo wdzięczna za odpowiedź na pytanie, jak poprawnie napisać:
Blisko piętnastu lat czy Blisko piętnaście lat? W Google spotykała zarówno pierwszą, jak i drugą wersję.

Szanowni Państwo,
w jednym z programów telewizyjnych usłyszałam zdanie, w którym wystąpił błąd (tylko nie wiem jakiego typu ): „Czy to jest zdrowe, czy to jest normalne żeby ryba była czynna do dwutysięcznego dziewiętnastego roku?”. Bardzo proszę o pomoc fachowców w znalezieniu znaczenia problemu, który występuje w danym zdaniu, i [proszę – Red.] przedstawić jego uzasadnienie.

Czy jeśli brak jest czegoś, to znaczy, że czegoś nie ma? Czy jest to poprawna forma?

Szanowni Państwo!
Miewam często wątpliwości co do pisowni łącznej i rozłącznej z nie. Byłabym wdzięczna za rozstrzygnięcie prawidłowej pisowni następujących zdań:
1. To był poważny błąd, zresztą w tej historii nie/jedyny, wiele ich było.
2. Zdanie powyżej, ale z nie/jeden.
3. Nie/jedyny błąd logiczny tej pracy polega na tym, że…
4. To wcale nie/mały wydatek.
5. Hasali słownie i nie/słownie po sąpierzach.
6. Bronili się dzielnie i nie/dzielnie.
7. Woda leciała letnia i nie/letnia.
Dziękuję!

Szanowni Państwo,
mam pytanie, czy powinno się używać cudzysłowu w tego typu zdaniach: „Dużo pił, więc nazywali go «alkoholikiem»”, „Wszyscy nazywali go od tej pory «mordercą»”, „Mnie nazwa «mordercy» wówczas już nie imponowała”.
Dziękuję za odpowiedź
Pozdrawiam
Marta

Witam!
Problem dotyczy słowa: czuha (wariantywnej pisowni czuchy), jednak jest on również szerszy.
Odmienimy: czuże, ale czy również: czusze? Słowniki tego nie rozstrzygają, gdyż pod:
a) braha – braże, brasze
b) duha – duże, dudze
c) puha – puże, pudze

Szanowni Państwo,
jak brzmi biernik rzeczownika desktop? W słowniku PWN-u brakuje chyba tej formy.

Pozdrawiam
Stanisław Konował

Szanowni Państwo!
Zwracam się z pytaniem: czy w dialogach, gdy mówi jeden bohater, ale do dwóch różnych osób, to powinna być to jedna wypowiedź czy dwie oddzielne. Może podam dla ułatwienia przykład, co prawda zupełnie zmyślony, ale oddający problem sytuacji:
– Idziesz ze mną – powiedział Adam, po czym zwrócił się do Basi: – A ty zostań na miejscu.
Z poważaniem
Anna

Dotykał jej czy ją? Będąc w kinie na filmie, spotkałam się z tłumaczeniem: „Dotykał jej”. Pomyślałam, że to błąd tłumacza, gdyż wydawało mi się, że to zdanie powinno brzmieć „Dotykał ją”. Jednak po powrocie do domu sprawdziłam w Słowniku poprawnej polszczyzny i okazało się, że „ktoś, coś dotyka czegoś (nie: coś)”. Przypuszczam, że w przypadku zdania z rzeczownikiem, np. „Dotykał piłki”, nie zastanawiałabym się nad tym, jednak w przypadku zaimka osobowego nie mam pewności, czy taka forma jest poprawna, bo jednak cały czas mnie razi i wydaje trochę nienaturalną. Przy konstrukcji „Dotykał jej” mam wrażenie, jakby brakowało jeszcze jednego wyrazu, np. „Dotykał jej włosów”. Może moje wątpliwości są spowodowane tym, że w większości przypadków taka forma występuje w zdaniach przeczących, np. „Nie drażnił jej”, ale „Drażnił ją”. Dziękuję za odpowiedź,
Pozdrawiam
Beata Janczak