Szanowni Państwo,
jak należałoby odmieniać imiona i nazwiska japońskie w przypadku użycia ich w połączeniu z formami grzecznościowymi, takimi jak -san, -kun, -sama, -chan, -sensei oraz o-? Chodzi o egzotyzację dialogu, więc ich pominięcie nie byłoby pożądane.
Czy w przypadku sufiksów odmieniać powinny się oba człony (o ile istnieje taka możliwość), czy też jedynie któryś z nich? I czy pisownia imienia z prefiksem powinna być: O-Hana czy Ohana?

Z wyrazami szacunku
Czytelniczka

Szanowni Państwo,
chciałbym zapytać, dlaczego Wielki słownik ortograficzny PWN zaleca pisownię wyrazu pytia (w znaczeniu: ‘wieszczka Apollina’) dużą literą, tak jakby była to nazwa własna. Mała encyklopedia kultury antycznej daje na początku małą literę, według mnie słusznie (w przeciwnym razie sugeruje to imię jakiejś konkretnej wieszczki).
Z wyrazami szacunku
Tomasz Majtczak

Witam serdecznie,
mam pytanie, które wiąże się z moją pracą zawodową. Czy jest jakakolwiek różnica pomiędzy znaczeniem słowa jednolity a jednorodny? System komputerowy, a właściwie jego twórca, wyraźnie daje mi do zrozumienia, że jedno słowo wyklucza drugie. Jednocześnie w opisie mam możliwość zaznaczenia różnorodny a nie ma opcji niejednolity. Sprawia mi to kłopoty i dostarcza niepotrzebnych utarczek słownych.

Proszę o odpowiedź.
Krzysztof

W tekście, który opracowywałem, w przypisach na dole strony miałem taki przypadek:

[1] Autor, Dzieło, s. X.

[2] Przypis opisowy nie zawierający cytatów ani źródeł (przyp. red.).

[3] Tamże.

Czy w przypisie trzecim, chcąc odwołać się do źródła cytowanego w przypisie pierwszym, mogę napisać "tamże"? Wydawało mi się, że tak, bo "tamże" odnosi się do ostatnio przywołanego źródła (nie zaś ostatniego przypisu), zostało to jednak podane w wątpliwość, pytam więc ekspertów.

Pozdrawiam

Szanowni Państwo,

co oznacza czasownik coachować? Czy ten czasownik występuje oficjalnie w języku polskim?

Coraz częściej pojawia się w rozmowach również zawód coach. Czy coach coachuje? Coach rozumiany jest jako osoba, która pomaga swojemu klientowi odkryć właściwą drogę do celu. Natomiast w języku angielskim znaczeniowo jest bliższy polskiemu trener. Jakich czasowników można użyć zamiast czasownika coachować?

Pozdrawiam,

Bartek

Serdecznie proszę o rozstrzygnięcie, jaki zapis byłby najwłaściwszy w podanych niżej kontekstach. Przykłady:

Nadzór nad organizacjami ochrony praw autorskich sprawuje Minister Kultury i Sztuki.
2. Od orzeczeń Komisji Prawa Autorskiego służy odwołanie do Ministra Kultury i Sztuki.
(cyt. za: A. Karpowicz, Autor – Wydawca. Poradnik prawa autorskiego, ABC, Warszawa 2005, s. 174–175).

Narzędzia medyczne nazywane są często eponimicznie np. cewnik Foleya. Spotyka się też nazwy, gdzie człon odimienny jest poprzedzony słowem typu, np. aplikator typu Fletcher(a). Czy poprawną jest forma aplikator typu Fletchera, czy – aplikator typu Fletcher (analogicznie do nóż typu finka)? Wydaje mi się, że poprawną jest forma z dopełniaczem, bo jest to narzędzie typu skonstruowanego przez Fletchera, a nie narzędzie przypominające Fletchera, osobę wszak, nie przedmiot.

Szanowni Państwo,
jestem matematykiem – i tej dziedziny dotyczy moje pytanie. W angielskiej terminologii używa się pojęcie enveloping algebra, co zostało na język polski przetłumaczone jako algebra obwiednia. Mam tu zatem pytanie – czy słowo obwiednia byłoby w tym wypadku rzeczownikiem czy przymiotnikiem? Czy zatem odmieniałoby się algebry obwiedni czy algebry obwiedniej?

Mam kłopot z cytowaniem nazwisk autorów prac naukowych. Tam, gdzie autorów jest więcej niż jeden, w pismach naukowych pisze się np. XX et al. Podobno w przypadku pracy doktorskiej, którą obecnie piszę, posługiwanie się tym skrótem nie jest prawidłowe. Czy to prawda? A jeżeli tak, to czy istnieje może jakiś inny sposób niż pisanie po kilkadziesiąt razy xx i współpracownicy albo xx i inni? Będę bardzo wdzięczna za odpowiedź.
Pozdrawiam serdecznie!
Ewa Saczuk

Zawsze byłem przekonany, że skróty typu dz. cyt., loc. cit., prof. prof., św. św. powinno się pisać – i rzeczywiście się pisze – z odstępem, tymczasem zauważam od niedawna tendencję do pomijania spacji między obu członami. Taki zapis spotkałem nawet w WSO i w Nowym słowniku interpunkcyjnym języka polskiego Jerzego Podrackiego. Jakie jest Państwa stanowisko w tej sprawie?