Interesuje mnie, w jaki sposób mógłbym poprawnie zbudować przypis tudzież notkę bibliograficzną z książki, którą jest kodeks? Podaję poniżej niezbędne dane odnośnie owej książki:

Kodeks Cywilny. Przepisy wprowadzające. Skorowidz. Stan na dzień 1 września 2009 r. (są to wszystkie „składniki” strony tytułowej książki, poza nazwą wydawnictwa).
Rafał Idzik (opracowanie redakcyjne).
ParkPrawo (wydawnictwo).
Warszawa – Bielsko-Biała 2009 (miejsce i rok wydania).

Z góry dziękuję za pomoc.
Pozdrawiam.

Dzień dobry,
od jakiej litery w tekstach nieliterackich, czyli np. w artykułach prasowych, powinno się pisać wyraz sygnalizujący przytoczenie, następujący po myślniku, np. czy zdanie poniżej powinno miec postać:

„Potrzeba nam poczucia współwłasności w nowej służbie zagranicznej wśród wszystkich krajów” – tłumaczył minister.

czy:

„Potrzeba nam poczucia współwłasności w nowej służbie zagranicznej wśród wszystkich krajów.” – Tłumaczył minister.

(czyli tak jak w dialogach literackich)?
Pozdrawiam.

Które zdanie jest prawidłowe: „Spytaj mamę, Renatę” czy „Spytaj mamy, Renaty”? Czy przecinek jest niezbędny w obu zdaniach?

Szanowni Państwo!
Znam zasady, na jakich zaimek się łączy się z czasownikiem, szczególnie na końcu zdania. Czy dotyczy to też zdań złożonych i czy należy zawsze mechanicznie przestawiać się przed czasownik, np. na końcu zdania składowego w zdaniu złożonym? „Dzięki temu nauczyłam się, jak wiązać krawat” – czy się musi powędrować przed czasownik, nawet jeśli ucierpi na tym melodia zdania? A może można pozostawić to wyczuciu osoby piszącej?
Agnieszka Kajak

W SJP prof. Doroszewskiego widnieje hasło rudera jako plurale tantum, rzeczownik dawniej oznaczający gruzy. Jaka jest pełna odmiana tego wyrazu? Mam przede wszystkim wątpliwości co do dopełniacza, mianowicie czy powinien brzmieć on „(tych) ruder” czy „(tych) ruderów”; udało mi się znaleźć w „Wacława dziejach” Stefana Garczyńskiego fragment sugerujący drugi wariant („Prócz strachów, zwykłych samotności dzieci, / Pająka, dawnych ruderów strażnika, / Sowa czasami w gmach ten nocą wleci, / I słychać smutne krzyczenie puszczyka”), ale nie wiem, czy wyczerpuje to temat.

Czy rynkiem można nazwać duży plac przeznaczony do handlu różnymi towarami, na straganach i w drobnych sklepach, na nim się znajdujących?

Witam,
obawiam się, że w świetle jednej z ostatnich odpowiedzi na temat błędów pleonastycznych moje pytanie może wydawać się nieco zbędne, zaryzykuję jednak. Chciałabym wiedzieć, czy zestawienia wyrazowe takie jak sam koniec, sam dół etc. to faktycznie pleonazm. Nie mówię już o powadze tego błędu, bo to zależy od wrażliwości językowej; chodzi mi o to, czy rzeczywiście można zaliczyć to do tego rodzaju błędów.
Z góry dziękuję za odpowiedź,
Felicyta

Dzień dobry, Szanowni Państwo,

uprzejmie proszę o informację dotyczącą składni czasownika: "winien" oraz "winny".

Kiedy będzie występować po tych czasownikach rzeczownik lub zaimek w dopełniaczu, a kiedy w celowniku? Od czego to zależy?

Jak podaje WSJP:

"winien" (czemu / czego)

"winien" wszystkiemu; (celownik)

"winien" porażki, śmierci, tragedii, zbrodni (dopełniacz)

"winny" (czego)

"winny" zaniedbań (dopełniacz)

Dziękuję serdecznie.

Pozdrawiam

Czy interpunkcja w poniższym tekście jest zgodna z zasadami w jęz. pol.? Czy istnieje tu jakaś dowolność?

Parlament,
– uwzględniając art. 8 traktatu UE,
– uwzględniając art. 3 Regulaminu,

A. mając na uwadze, że trwa kryzys; mając również na uwadze, że dług rośnie;
B. mając na uwadze, że potrzebne są zdecydowane działania;

1. przyjmuje stanowisko KE;
2. zaleca ścisłe przestrzeganie traktatów;
3. zwraca się do TK o przekazanie tej rezolucji Radzie.

Dziękuję. Z poważaniem AD

Szanowni Państwo,
zastanawia mnie, w jaki sposób skracać tytuły książek, gazet, filmów… Czy na przykład skrót tytułu „O psie, który jeździł koleją” zapiszemy (przy kolejnym wystąpieniu w tekście): „O psie…”, czy może: „O psie”…? (chodzi o miejsce wielokropka).
Łukasz Herman