Szanowni Państwo,
czy słuszne jest moje przekonanie, że obce imiona na -o należy odmieniać, np. z Camillem Ruinim (nie z Camillo Ruinim), o Alfonsie Cuaronie (nie o Alfonso Cuaronie), z Conradem Moreno (Moreną) – nie z Conrado Moreno itd.?
Uprzejmie dziękuję
Michał M.

Szanowni Państwo!
Poszukuję informacji na temat imion… chyba można by je nazwać uniwersalnymi – chodzi mi bowiem o imiona, które mogą być zarówno męskie, jak i kobiece. O ile takie w ogóle istnieją…
W Rosji osoby różnej płci nazywane są Misza (tak się do nich zwracają inni, tak mówią o nich), w USA z kolei Alex; w wielu krajach mężczyźni noszą imię Maria.
Z góry dziękuję za pomoc, wskazanie źródeł lub wyjaśnienie sprawy.
Z poważaniem – Jerzy Maria Zander

Proszę o przesłanie zasad zdrabniania i zgrubiania imion w języku polskim.

Witam, Czy napiszemy Jean Paul Sartre’a, czy Jeana Paula S.; Alberta-Marie de Monleon czy Monleona?
Dziękuję.

Czy tłumaczeniem imion obcych na język polski rządzi jakaś jednoznaczna reguła? Pisze się np. Paweł Apostoł, ale Paul McCartney. W przedwojennym piśmiennictwie tłumaczono wszystkie imiona i to chyba było rozwiązanie lepsze od dzisiejszego, które jest chwiejne.

Szanowni Państwo!
Moje pytanie dotyczy odmiany imion portugalskich zakończonych w na -e oraz -o. Zgodnie z zasadami przedstawionymi na stronie pwn.pl, a także wnioskując z kilkunastu Państwa porad, imiona zakończone na -o należałoby „normalnie” odmieniać. Jednak w języku portugalskim, inaczej niż w hiszpańskim, końcowe -o wymawia się jako [u], zaś -e jako zanikające [y] (Portugalia) lub jako [i] (Brazylia). Jednak odmiana Felipiego czy Vicentiego brzmi dość dziwnie.
Paweł Szczepański

https://sjp.pwn.pl/ podaje l.mn. Krzyśkowie, Waldkowie… Jednak formy Krzyśki, Waldki, Staszki są w Internecie reprezentowane znacznie częściej, a sama forma nie służy do wyrażania oceny negatywnej – mam wrażenie, że to inny przypadek niż opisany w tej poradzie. Dotyczy to nie tylko zdrobnień – również: Andrzeje, Macieje… Czy można liczyć na to, że w przyszłych wydaniach słownika pojawi się ten brakujący wariant w tej grupie haseł?

„Imiona władców zawsze polszczymy, chyba że nie jest to możliwe (…)” (http://poradnia.pwn.pl/lista.php?id=12200). Dlaczego (co mogło sprawić, że) „przedarł się” do polszczyzny Juan Carlos?
Grzesiek Korusiewicz

Dzień dobry.
Chciałbym uzyskać dodatkową poradę dotyczącą odmiany imion włoskich zakończonych na -o. Mianowicie Pan Jan Grzenia zaleca unikać odmiany imion mających swoje odpowiedniki w języku polskim (Romano – Roman, Roberto – Robert). Co natomiast zrobić z imionami włoskimi mającymi swoje odpowiedniki w innych językach, np. angielskim (Marco – Marc), albo z imionami pochodzenia włoskiego praktycznie nieużywanymi w Polsce (Lamberto – Lambert)?
Pozdrawiam i dziękuję za odpowiedź.
TS

Mam pytanie odnośnie do odmiany imion. Z tego co wiem, jeśli chcemy się do kogoś zwrócić po imieniu, należy odmienić imię do formy wołacza np. Karolino, Barbaro, Robercie. Jednak spotkałam się z opinią, że taka odmiana jest zarezerwowana jedynie, w przypadku jeśli starsza osoba zwraca się do młodszej. Czy to prawda, jak to w końcu jest z tą odmianą? Czy zawsze powinniśmy stosować formę wołacza, czy może tylko w określonych przypadkach?

Dziękuję