W Poradni Językowej przeczytałem, że nie tworzy się nazw mieszkańców województw.

Zastanawiam się czy można tworzyć nazwy mieszkańców rosyjskich obwodów, np. mieszkaniec obwodu kaliningradzkiego - Kaliningradczyk; mieszkaniec obwodu leningradzkiego - Leningradczyk?

Jeśli można tworzyć nazwy mieszkańców obwodów, czy powinno zapisywać się je wielką czy małą literą (pomijając mieszkańców miast, od których obwody uzyskały nazwy)?

Dziękuję za pomoc.

Pozdrawiam,

Kazimierz Popławski

Szanowni Państwo!
Ostatnio próbowałam ustalić odmianę nazwiska pewnego filozofa rumuńskiego (Noica) – nie byłam pewna, czy odmienić je jak np. Sica – Siki czy raczej jak Kosturica – Kosturicy. Nie znalazłam w słownikach wskazówek o odmianie nazwisk rumuńskich. Może Państwo mi coś podpowiedzą?

Dlaczego oboczność ą/ę jest tak nieregularna w różnych podobnie zbudowanych słowach i ich rodzinach?

ząb — zęby — zębowy — ząbek

dąb — dęby — dębowy — Dębki

sąd — sądy — sądowy — podsędek — sędzia

pęd — pędy — pędny (chyba brak słowa z ą)

ląd — lądy — lądowy — przylądek (chyba brak słowa z ę)

rząd — rzędy/rządy — rzędowy/rządowy — porządek

krąg/kręg — kręgi — kręgowy — krążek

Dziękuję za wyjaśnienie

Łukasz

Która wersja jest prawidłowa i dlaczego: „Odechciało mi się jeść zupę/zupy”?

Chciałbym się dowiedzieć, jak to jest z odmianą imion i nazwisk francuskich. Niestety, nie znalazłem dostatecznej odpowiedzi na moje pytanie. Jeśli np. mamy imię i nazwisko Didier Deschamps, to możemy je odmienić Dididera Deschampsa, czy może być też Didiera Deschamps? Podobna sytuacja z godnością Mathieu Valbuena. Czy poprawnie jest Mathieua Valbueny, czy Mathieu Valbueny?

Szanowni Eksperci!
Jak i czy w ogóle należy odmieniać w piśmie skrótowce takie, jak FIFA, UEFA i BAFTA (nagroda filmowa)? W mowie są one dość często odmieniane [w fifie, dla uefy, baftę], ale czy przy pisaniu należy pozostawić je w formie bezwzględnie nieodmiennej, czy jednak można to jakoś zapisać, tak jak się słyszy? Trzeba przyznać, że zapis wielką literą wygląda dość dziwacznie: w Fifie, dla Uefy, zdobyć Baftę.

Proszę o wyjaśnienie i podanie nazwy procesu, który zaszedł w języku polskim, wskutek którego „e” bądź jać zamieniają się w „io” i porównanie go z podobnym zjawiskiem w języku rosyjskim i wyjaśnienie ewentualnego pokrewieństwa. Zjawisko w obydwu językach nie zawsze lub wręcz rzadko się pokrywa, np. pl pieśń piosenka, ale ru piesnia piesenka; pl. anioł, ale ru angieł; pl miotła, ale ru mietła. Czasem jednak pokrywa się, np. w imieniu Piotr bądź słowie pomiot.
Dziękuję za info!

Chciałabym zapytać o pisownię nazw szkół nauki jazdy. Czy określenie Ośrodek Szkolenia Kierowców jest zawsze częścią oficjalnej nazwy, czy można je zastąpić np. Szkołą jazdy. A jeśli jednak właściciele decydują o nazwie, co zrobić, jak pisać, gdy na przykład na stronie internetowej zapisana jest ona w nieprawidłowy sposób (Auto Szkoła, Autoszkoła, Auto-szkoła). Czy wszystkie wymienione warianty należy zapisywać wielkimi (dużymi) literami? I czy powielać nazwę z błędem?

Czy jeśli względy techniczne nie pozwalają użyć cudzysłowu niemieckiego w przypadku cytatu w cytacie, można wyodrębnić wewnętrzny cytat kursywą? Zastanawiam się też, czy stosuje się w tym wypadku jeszcze jakiś inny sposób wyróżnienia, gdyby brakowało kursywy.
Jeszcze jedno pytanie: jeśli w tekście omawiającym inny tekst często się go cytuje i jako konwencję przyjęto cytowanie za pomocą kursywy, to jak zacytować słowo wyróżnione kursywą w oryginale? Antykwą i w zwykłym cudzysłowie?
Czytelnik

Szanowni Państwo,
czy poprawna jest forma „Otrzyma je 5 osób, które zadzwonią do nas bądź wyślą wiadomość e-mail…”, czy też „Otrzyma je 5 osób, które zadzwoni do nas”? Moim zdaniem poprawnie brzmi osób, które (co zrobią?) zadzwonią – ale nie jestem do końca pewna. Będę wdzięczna za odpowiedź.
Z poważaniem
Anna Skrzypczak