Dzień dobry.
Przeglądając menu w pewnej restauracji, zauważyłem, że nazwy dań są zapisane w taki sposób, że każde słowo w nazwie potrawy rozpoczyna się wielką literą np. Kaczka Po Cesarsku z Czerwonym Buraczkiem, Jabłkiem Prażonym i Sosem z Żurawiny lub Grillowana Karkówka z Bukietem Sałat i Sosem Czosnkowym. Przyznam, że irytuje mnie ta maniera. Czy taki zapis jest błędny?

Szanowni Państwo

pytanie dotyczyłoby genezy zasady lub zasady pisania w pewien określony sposób. Podam dwa przykłady — i od razu będzie wiadomo, o co mi chodzi:

1. „mam samochód kombi, diesel”, „deseczki z obłym zakończeniem”,

2. „mam samochód w kombi, w dieselu”, „deseczki w obłym zakończeniu”.

Przykładów można byłoby wpisać/napisać więcej — ale chodzi ogólnie o dziwną manierę łączenia wszystkiego z „w”.

Z wyrazami szacunku

Rafał

Witam serdecznie.
Czy w przypadku, kiedy na końcu zdania podajemy tytuł, który z kolei zakończony jest wykrzyknikiem, stawiamy jeszcze po nim kropkę? Chodzi mi oczywiście o sytuację, kiedy owego tytułu nie wyróżniamy cudzysłowem, tylko pogrubieniem bądź kursywą. Na przykład:

Jest to nawiązanie do kultowego Sid Meier’s Pirates!.

Trochę ta kropka po wykrzykniku wygląda dziwnie…
Dziękuję i pozdrawiam.
Anna

Szanowni Państwo,
zapytuję w związku ze wszechogarniającą reklamą zewnętrzną, na której umieszczone jest liternictwo pisane małą literą, np. początek zdania, imię i nazwisko autora na okładce książki. Czy jest to dopuszczalne wg zasad języka polskiego? Czy to tylko artystyczny wymysł autorów reklam i książek o projektowaniu?
Z poważaniem
Marta Szkudlarek

Szanowni Państwo,

jest sobie pewne słowo, które jednych wprowadza w uzależnienie, innych w poirytowanie. Nie ukrywam, że należę do tych drugich. Bez przerwy widzę i słyszę natrętne, pandemiczne jakby, aż uszy więdną! Uprzejmie proszę Państwa o próbę zdiagnozowania tego zjawiska eskapistycznego odrealniania treści wypowiedzi, tego miotania się na równi pochyłej abstrakcji, np. Jakby rozumiem, że jakby chcieli to jakby podkreślić w ten jakby sposób.

Z poważaniem,

Bartłomiej Dudek

Bardzo proszę o wyjaśnienie pisowni stanowiska redaktor naczelny. Czy w połączeniu z nazwiskiem oba człony piszemy małymi czy wielkimi literami, np. Jan Kowalski – redaktor naczelny, Redaktor naczelny czy Redaktor Naczelny? Jaka jest zasada pisowni stanowisk składających się z dwóch członów (z nazwiskiem i bez nazwiska), np. dyrektor generalny, redaktor naukowy? W Uniwersalnym słowniku języka polskiego napisane jest: „Od Redaktora Naukowego” oraz „Redaktor Naczelna Słowników PWN”. Jednocześnie w tym samym słowniku na stronie zawierającej nazwiska osób przygotowujących słownik ich funkcje przy nazwiskach są napisane w następujący sposób: „Redaktor naukowy”, „Redaktor techniczny” i in. Z czego wynika różnica? Bardzo dziękuję za odpowiedź.
Teresa Zielińska

Język polski to język fleksyjny. Często krytykujecie Państwo szerzącą się manierę nieodmieniania nazwisk. Zwykle tłumaczy się to wpływem angielszczyzny. Sądzę jednak, że mamy tu do czynienia z jeszcze jednym czynnikiem: wygodnictwem przy komputerowym składaniu tekstów. W ten sposób później tytuł stałego elementu w newsletterze (już nie biuletynie informacyjnym) brzmi: „Dziś wywiad z Jan Rokita”.
Pozdrawiam.
PS nieco więcej znaków do wpisania na jedno pytanie by się jednak przydało

Szanowni Eksperci,
coraz częściej spotykam się ze stosowaniem form grzecznościowych Pani, Pan nie w funkcjach adresatywnych i pisanych wielką literą. Na przykład: Zapraszamy na wykład, który wygłosi Pan Prof. Jan Kowalski – czy nie wystarczy … profesor Jan Kowalski? Ten dzban pochodzi z kolekcji Pani Anny Wiśniewskiej – czy nie lepiej … z kolekcji Anny Wiśniewskiej?

Z poważaniem
Iwona

Czy użycie zbieranie pieniążków (a nie pieniędzy) jest poprawne?

Dziękuje za odpowiedź.

Skąd się wziął popularny ostatnio błąd popełnić wpis/artykuł, zamiast napisać wpis/artykuł. Bo domyślam się, że jest to błąd, jeszcze kilka lat temu nie słyszałam takiego połączenia. Czy może jest to dopuszczalne? Dziękuję.