Szanowna Poradnio!
Chciałbym zapytać czy wyraz nie ściganych piszemy razem czy oddzielnie w następującym zdaniu?

Art. 44. Bieg przedawnienia w stosunku do przestępstw, nie ściganych z przyczyn politycznych, popełnionych przez funkcjonariuszy publicznych lub na ich zlecenie, ulega zawieszeniu do czasu ustania tych przyczyn.

Wydaję mi się, że jest to liczba mnoga imiesłowu przymiotnikowego, więc jego pisownią powinna być forma nieściganych, tak jak nieścigany.
Powyższy tekst pochodzi z Konstytucji RP. Została ona wprawdzie uchwalona dnia 2 kwietnia 1997 roku, a pierwsza uchwała Rady Języka Polskiego tycząca się właśnie imiesłowów weszła w życie 9 grudnia tego samego roku, jednak powyższa zasada pisowni istniała już wcześniej. Użycie pisowni rozdzielnej w przypadku tego słowa jest obecne w źródłach, jednak datowane są one na XIX w. bądź wczesne lata XX wieku. Ze względu na datę powstania przedmiotowego zdania oraz na jego treść trudno jest się doszukać w powyższym tekście sensu użycia pisowni rozdzielnej, czy „świadomej” intencji jej użycia, o której wspomina Rada.
Również na stronie PWN jest zasada nr [168] 45.3., oparta o powyższą uchwałę, która określa, że przed wejściem w życie tej uchwały, regułą było pisać imiesłowy przymiotnikowe łącznie. W obu przypadkach, użycie pisowni rozdzielnej w przedmiotowym zdaniu wydaje się nieuzasadnione.
Z pozdrowieniami i życzeniami pomyślnego Nowego Roku,
Łukasz Pawlikowski

Moje pytanie dotyczy imiesłowów uprzednich: czy wszystkie czasowniki posiadają taki imiesłów (po dopisaniu do czasu przeszłego -wszy, -łszy)?

Dzień dobry!

Mąż brata to bratowy czy szwagier?

Dzień dobry,

modne są ostatnio feminatywy. Ale by stały się w pełni produktywne, należałoby umożliwić łatwe tworzenie formy żeńskiej także od rzeczowników o mniej pozytywnym znaczeniu. Ostatnio zastanawiałem się, jak utworzyć takową formę od określenia zwyrodnialec  i podobnych.

Dziękuję za pomoc

Łukasz

Dzień dobry,
w słowniku języka polskiego nie znalazłem słowa komfortujący, choć często spotykam się z określeniem, że coś jest komfortujące. Czy takie określenie jest poprawne? Czy można go użyć w tekście literackim?

Z góry dziękuję za odpowiedź,
Z poważaniem,
Bartosz Staniszewski.

Dzień dobry,
Chciałabym zapytać, która forma słowa koń jest poprawna językowo:
1) Tutaj nie można jeździć koniami.
2) Tutaj nie można jeździć końmi.
Nie chciałabym w tym przypadku używać sformułowania jeździć konno.

Czy wyraz kontemplatyk (jako określenie człowieka kontemplującego, skłonnego do kontemplacji) jest równie poprawny jak występujący w słowniku języka polskiego kontemplator?

Nurtuje mnie zasada odmiany pewnej grupy wyrazów. Mamy wyraz koń, od którego narzędnik (z kim, z czym?) liczby mnogiej to końmi lub koniami. Natomiast dla wyrazu słoń, ów narzędnik to tylko słoniami.
Jeśli chodzi o rodzaje żeńskie, to mamy wyraz broń, od którego narzędnik to tylko broniami, a już w wyrazie toń, jest to tylko tońmi.
Analogicznie gość (gośćmi) i kość (kośćmi/kościami).
Czy istnieje jakaś reguła, by móc wydedukować prawidłowość odmiany innych tego typu wyrazów?

Chciałabym się dowiedzieć, jaka jest prawidłowa pisownia peryfrazy odnoszącej się do Turcji: Kraj Półksiężyca czy kraj półksiężyca?

Moje uszanowanie!
Dziś chodzi mi o polszczenie imion brytyjskich władców. Od kiedy nauczyłem się czytać, zawsze byli oni Wilhelmami, Henrykami, Annami, Elżbietami, Jerzymi, Karolami i Edwardami. Dlaczego zatem wnukowie Elżbiety II zawsze są przedstawiani w naszych mediach jako William i Harry? Czy w ostatnich latach polszczenie wyszło z mody?
Kłaniam się