Jak powinno się adresować pisma urzędowe (nagłówek):

p.o. Dyrektora Departamentu X
Pan Jan Kowalski

czy też

p.o. Dyrektor Departamentu
Pan Jan Kowalski

Wzbudza to u mnie w pracy gorące polemiki, dlatego będę wdzięczna za udzielenie odpowiedzi.
Joanna Leśniewska

Jak należy napisać w piśmie: „p.o. Dyrektora, Pan Jan Kowalski” czy „p.o. Dyrektor, Pan Jan Kowalski”? Uprzejmie proszę o rozstrzygnięcie mojego problemu.
Z góry dziękuję.

Szanowni Państwo,
zwracam się do Państwa z prośbą o rozstrzygniecie w sprawie następującej: czy osoba płci żeńskiej pełniąca obowiązki sekretarza zarządu może tytułować się sekretarką zarządu?
Może powstać wątpliwość, czy używanie wyrazu oznaczającego pracownicę biura do określenia nieco odmiennej funkcji jest dopuszczalne w kontekstach formalnych, czy też nie. A może zakres znaczeniowy męskiej i żeńskiej formy jest jednak na tyle bliski, by nie zważać na tę drobną różnicę?

Szanowni Państwo,
która forma pisowni skrótu jest właściwa: główny specjalista kp. (skrót od słów kontroli państwowej)czy główny specjalista k.p., a może jeszcze inaczej? Bardzo dziękuję za odpowiedź.
Z poważaniem
Ewa Skassa

Szanowni Państwo,
chciałabym prosić o wskazanie skróconej pisowni określenia środki ochrony roślin: ŚOR, ś.o.r.? A może jeszcze inaczej?
Z wyrazami szacunku
Marta Ś.

Szanowni Państwo,
bardzo proszę o rozwianie moich wątpliwości co do zapisu nazw produktów z dopełniaczem saksońskim. Wiadomo, że powinno się mówić „Idę do McDonalda” (nie: McDonaldsa), „Używam Helmana” (nie: Helmansa – chodzi o majonez) itp. Co jednak z takimi nazwami jak Jack Daniel's, Balantine's, Redd's? Wszyscy, których znam, dopełniacz wymawiają kolejno: [danielsa], [balantajsa], [redsa].
Iwona Nowakowska

Chciałabym się dowiedzieć, czy słowo dzieciak użyte w odniesieniu do osoby dorosłej w języku polskim jest słowem uważanym za znieważające? Czy może mieć taki charakter w przypadku, gdy skierowane jest do osoby będącej funkcjonariuszem publicznym, podczas pełnienia przez nią obowiązków służbowych?

Pozdrawiam
Agnieszka Kaszuba

Chciałbym zapytać o fleksję dawnych imiesłowów: jak odmieniały się imiesłowy przysłówkowe, jak tworzyło się imiesłowy przymiotnikowe teraźniejsze bierne (typu rzekomy, znajomy) oraz jakie formy imiesłowy (w tym wspomniane wcześniej typy) przybierały w liczbie podwójnej?

W podręcznikach do gramatyki historycznej można znaleźć informację, że w języku polskim wskutek wokalizacji jerów przednich powstała samogłoska ‘e (zmiękczająca poprzedzającą spółgłoskę). Dlaczego więc z prasłowiańskich słów z jerem przednim w pozycji mocnej: *lьnъ, *lьvъ, *ocьtъ, *tьstь mamy współcześnie w polszczyźnie formy: len (zamiast lien), lew (zamiast liew), ocet (zamiast ociet), teść (zamiast cieść)? Pozdrawiam.

Szanowni Pańswto!
W jakiej liczbie powinno zostać użyte słowo należeć w poniższym zdaniu?

Do obowiązków Spółki należy/należą:
– zapewnianie równego dostępu do obiektów technicznych,
— dostarczanie dostatecznej ilości informacji,
– koordynowanie prac technicznych,
– rozliczanie klientów.