Zwracam się z ogromną prośbą o pomoc w rozstrzygnięciu sporu, który ściśle dotyczy języka polskiego. Mój dylemat wiąże się ze sformułowaniem na ursus, ostatnio coraz częściej to słyszę i zastanawiam się nad poprawnością tych dwóch słów razem. Wiem, że mówi się, że jedzie się np. na Toruń i dotyczy to wtedy kierunku, to tak jakby powiedzieć, że jedziemy w stronę Torunia, ale czy mając na myśli ursus jako cel naszej drogi możemy powiedzieć, że jedziemy na ursus? Stąd moje pytanie, czy jeżeli mam zamiar powiedzieć, że jadę do ursusa to mogę równie dobrze użyć sformułowania jadę na ursus i oba użycia będą równoznaczne oraz poprawne?

Z poważaniem,
młoda osoba chcąca dociec prawdy

Rzeczowniki męskie, kiedy opisują kobiety, zachowują się jak żeńskie, np. „Jedna profesor wstała”. Gdzie leży granica takiego użeńszczenia? „Młoda przewodnik wskazała” – jeszcze może być? Bo zdolna uczeń to już chyba nie.
Czy to samo można stosować – a jeśli tak, to w jakich wypadkach – w drugą stronę, np. „Ten świnia powiedział” albo „Ten prostytutka wyszedł”?

Dzień dobry!
Proszę o rozwiązanie poniższej łamigłówki interpunkcyjnej: „Okazało się, że Kasia, z którą uczył się do matury, uważa, że Hastings był mężczyzną”. Wyczytałam już w kilku słownikach, że nie należy „mnożyć przecinków ponad potrzebę” i – jeśli jest ich zbyt wiele w jednym zdaniu – spokojnie można niektóre pominąć. Tylko które?
Pozdrawiam serdecznie
Joanna Pijewska

Problemy z dużą literą na stronę www. Jestem za formą dyrektor instytutu, natomiast moi współpracownicy uważają, że zawsze, jak mam na myśli konkretną placówkę, mam pisać wielką literą. Przeglądałam Państwa odpowiedzi i dostrzegam w pewną sprzeczność odpowiedzi. Więc jak: „W Szkole Podstawowej nr 1 w Stegnach na zebraniu dyrektor szkoły Jan Kowalski powiedział…” czy „dyrektor Szkoły Jan Kowalski powiedział…”? Czy „Dyrektor Szkoły Jan Kowalski powiedział…”?

Szanowni Państwo!
Jak zapisać cząstkę pół w poniższym tekście: łącznie czy rozdzielnie?

Szkoła to nauka!
Powie mama, tato.
Lecz dla nas to więcej –
jest naszym (pół)światem.

(W znaczeniu, że warta jest tyle, co pół świata.)
Bardzo dziękuję za wspaniałą pracę, jaką Państwo tutaj wykonują.
Anna P.

Czy można powiedzieć prewencja w zakresie (kogo? czego?), np. patologii stylu życia? Wydaje mi się, że to taki „kanciasty” zwrot.
Pozdrawiam – E.D.

Szanowni Państwo,
mam sporo niepewności co do obecności przecinka przed że:
Nie, żeby coś, ale… ,
Nie, że nie chce, tylko że nie może,
Mówimy, że coś jest jakieś, a nie, że jakieś inne,
Coś mu powiem. Na przykład, że to i owo,
Pewnie, że…,
Oczywiście, że…,
Jasne, że… .
Wydaje mi się, że wszędzie powinno być właśnie tak, jak napisałem, ale chciałbym się upewnić. W trzech ostatnich przykładach chodzi o sytuację, gdy tak się rozpoczyna zdanie.
Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Czy we frazach rzeczownikowych tego typu potrzebne są przecinki: „Prezydent USA Barack Obama powiedział, że…” czy „Prezydent USA, Barack Obama, powiedział, że…”; „Szef Wydziału Specjalnego kpt. A. Malina wydał rozkaz…” czy „Szef Wydziału Specjalnego, kpt. A. Malina, wydał rozkaz…”; „Mój brat Andrzej zmarł w…” czy „Mój brat, Andrzej, zmarł w…”?

W którym z poniższych zdań jest poprawnie użyty znak zapytania?
1) Powiedzieli: „Gdzie jest ten, który pytał: ‚Dlaczego tak się dzieje?’. Przyprowadźcie go do nas”.
2) Powiedzieli: „Gdzie jest ten, który pytał: ‚Dlaczego tak się dzieje’? Przyprowadźcie go do nas”.
3) Powiedzieli: „Gdzie jest ten, który pytał: ‚Dlaczego tak się dzieje?’? Przyprowadźcie go do nas”.

Słodzę herbatę jedną łyżeczką cukru, połową łyżeczki cukru, ćwiercią łyżeczki cukru. Czy dobrze myślę? Bo chyba nie: „Słodzę herbatę ćwierć łyżeczki cukru”?
A jeśli mam herbatę, łyżeczkę i ilość cukru wynoszącą jedną całą i jeszcze połowę łyżeczki? „Słodzę herbatę półtorą (półtorej) łyżeczki cukru”? A może to już liczba mnoga i półtorymi łyczeczkami ją słodzę?
A gdyby ktoś miał zwyczaj słodzić herbatę widelcem (albo nożem, bo też rodzaj męski) i ilością cukru mieszczącą się na nim półtora raza?